Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:29:


Toch nog maar een kleine toevoeging aan het totale verhaal. Ik kan het niet laten! haha!
Wanneer je teveel denkt in "concepten" (Parelli, Hempfling, etc.), dan doe je het paard tekort, vind ik. Let op: ik vind het prima dat ze er zijn, want ik pik er van alles uit. Maar ik ga niet uit van een bepaald concept. Ik kijk naar wat dat ene specifieke paard nodig heeft in de fase waar hij/zij in zit en pas daar mijn eigen gedrag op aan. Bij het ene paard ben ik héél zachtaardig en vooral klein in mijn bewegingen, mimiek etc.. Bij het andere paard ben ik keiduidelijk (is dat eigenlijk goed Nederlands?) door behoorlijk directief en pittig mijn positie neer te zetten. Er zijn mensen die niets met NH hebben, die daar verbaasd naar staan te kijken. Zij vinden dat ik niet altijd consequent ben, omdat ik bij het ene paard (nog) dingen toelaat, die ik bij een ander rigoreus "afstraf". Kanttekening bij het afstraffen is dat ik dit altijd zonder enige emotie doe en binnen drie seconden de plek aai, waar het paard vantevoren van mij een lel heeft gekregen. Steevast begint het paard zijn lippen te likken, dat hij de situatie en mijn positie met volle bereidheid heeft geaccepteerd.
Iemand die vanuit het traditionele standpunt met paarden omgaat kan dus erg goed zijn voor zijn paard, zolang je ziet dat het paard zijn ziel niet heeft verloren. De oogopslag van een paard zegt vaak genoeg.

En nu stop ik.

Groet,
Gregoor

e m kraak schreef op zondag, 27 maart 2005, 17:49:


Dag Egon,

Welke van de twee raad je aan? Equine education of equine welfare?
Je zult wel zeggen alletwee, maar welke van de twee is om te beginnen het beste. Want ik wil er eerst eens één lezen en dan zie ik wel weer verder.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op maandag, 28 maart 2005, 15:18:


Dag allemaal,

Ik ben blij dat er af en toe "extreme uitspraken" worden gedaan. Het draagt ertoe bij (net als nuanceringen) om dingen helder te krijgen voor jezelf.
Ook al word je dan eens door een ander flink op je tenen getrapt, omdat die toevallig communicatief niet altijd handig is of eigenlijk gewoon een waarheid benoemt die je zelf niet aankunt. Wanneer "zo'n lomperik" een punt maakt, dan vind ik dat belangrijker dan de verpakking waarin het gepresenteerd wordt. Dan kan ik veel verdragen. Soms zijn nuanceringen op z'n plaats en een andere keer is confroterende waarheid op z'n plaats. Kern is: IK WIL ERVAN LEREN voor mijn eigen ontwikkeling en voor het welzijn van mijn paard! Het enige wat ik vraag is om de felheid er vanaf te halen. Zowel de zender als de ontvanger.

De harde uitspraken over bijvoorbeeld "sommige paarden zijn beter af bij slachting" wekten ook bij mij in eerste instantie irritatie op. Toch zit er een kern van waarheid in. En ook wanneer je de uitspraak: "geen paard aanschaffen, wanneer je de ruimte niet hebt" al extreem vindt. Eigenlijk is het gewoon de waarheid, zuiver bezien vanuit enig paardenwelzijn. Ook al past het niet in je eigen straatje (ook mijn straatje) van wensen en verlangens.

Ook ik heb heb een jaar geleden een paard gekocht, terwijl ik wist dat ze van een weiland naar een pensionstalling zou gaan met alleen in de lente en zomer weidegang. Gewoon omdat IK een paard wilde, "omdat ik zoveel van paarden houd". En het paard stond mentaal verwaarloosd in de wei. Dat was onbewust een goede smoes om het paard toch tot het mijne te maken.
Let op: Ik was toen al behoorlijk (vele boeken gelezen) op de hoogte van de principes van natuurlijk paardhouden en NH. En toch moest ik zo nodig!

Inmiddels heeft Katy ("mijn" merrie) ervoor gezorgd dat we met grote spoed een bevredigend alternatief zijn gaan zoeken en hebben gevonden, wat ons bloed, zweet en tranen heeft gekost (en daarnaast nog veel geld).
Zou dit niet zijn gelukt dan had ik haar aan iemand anders gegeven die wel de juiste omstandigheden aan haar kon bieden. Hartverscheurend voor mij, maar de enige juiste oplossing voor het paard. Gelukkig heeft het niet zover hoeven komen.

Ik heb een paar maanden les gehad van Johan Miesen (www.mensenpaard.nl) en dat is ook een uitgesproken en behoorlijk fanatiek mannetje. Vaak met hem gesproken over zijn keuze om stevige uitspraken te doen over sommige "gerenommeerde NH- en andere paardenmensen". Vooral omdat ik zelf nogal genuanceerd van aard ben (niet voor niets lid van d'66, haha!) Vaak tegen hem gezegd: Vecht niet zo tegen anderen, maar steek je energie liever in "zelf het goede voorbeeld geven". Dat werkt het beste als een olievlek. Weerstand roept weerstand op.
Hij gaf echter aan dat hij vaker geconfronteerd wordt met vragen van leerlingen of publiek bij een clinic over werkwijzen van andere paardenmensen. Mensen verwachten dat hij iets vindt en vragen hem hier iets over te zeggen. Dus ongewild moet hij hier op reageren. Hij kiest er dan voor om onomwonden zijn vaak afwijkende en confronterende mening te geven. De reden die hij hiervoor naar mij aangeeft is dan: "Gregoor, ik kan toch niet iets recht praten wat krom is!" En ik zeg je dat dit uit het diepste van zijn hart komt. Ik heb hier diep respect voor. Hij weet dat hij hiermee mensen tegen zich in het harnas jaagt en dat hij hierdoor door anderen zwart gemaakt wordt. Ondanks dat het zijn broodwinning is kiest hij er toch voor om zichzelf als persoon niet te verloochenen.

Wat ik hiermee wil zeggen is: Ben tolerant tegen elkaar wanneer het gaat om de verpakking, maar ben onomwonden duidelijk wanneer het gaat om het punt dat je wilt maken. Dat sterkt ons allemaal en maakt ons meer bewust.

De communicatieadviseur heeft gesproken. haha!

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op maandag, 28 maart 2005, 21:27:


GROTE GELUKSVOGEL!!
Veel over de man gehoord, maar nog niets van gelezen. Zijn de boeken er alleen in het Duits of ook in het Nederlands. Er wordt verdorie ook zo weinig vertaald! Ik kan wel goed Duits en Engels lezen, maar ik vind het toch ook vaak vermoeiend.
Waar zit die Solinski ergens en hoe kom je bij hem terecht? Heeft hij een eigen website?
Hoe kijk je trouwens tegen (Gustav?) Steinbrecht aan? Een kennis van mij is daar zo lyrisch over.

Trouwens Miesen is ook behoorlijk beïnvloed door Hempfling (toen die nog relatief onbekend was). Heeft zijn boek vertaald "Natuurlijk Paardrijden".
Johan maakt trouwens ook zelf zadels. Hij noemt ze echter niet Malibaud, maar MClellan zadel. Het type zadel dat vroeger in Amerika door het leger werd gebruikt. Leuk is dat ik een paardje van het ras heb, dat in diezelfde tijd het meeste als cavelariepaard werd ingezet: De Morgan.

Graag je reactie en anders mailen we maar even, wanneer je dat tenminste wilt.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op dinsdag, 29 maart 2005, 1:51:


Heel veel plezier en mooie momenten toegewenst daar in Mas du Malibaud.
Wanneer je voor jezelf een verslag van deze week zou maken, dan zou ik het graag willen lezen. Gewoon om inspiratie op te slorpen. Ik weet het: brutaal om te vragen, maar ach.
Heb ik trouwens goed begrepen dat jij momenteel niet meer in Nederland woont? Waar zit je nu dan?
Ik ga eens na of ik die boeken van Solinski ergens vandaan kan halen.

Groet,
Gregoor

............................................zzzzzzzzzzZENnnnnnnnnnn................................

Spirithorses schreef op donderdag, 31 maart 2005, 13:16:


Dag Pien,

Haha!! Ik hoorde je gewoon snurken vanuit Riemst. Dus dacht ik: Maar eens wakker maken die meid.

Kwam erachter (via Martien) dat jij de Pien bent, die ik jaren geleden heb gesproken bij Hagenbeck Stables. We hadden toen een "goed" gesprek aan de bar, geloof ik. Leuk om te horen dat je zo lekker met paarden bezig bent. En dan ook nog "the natural way".

Intussen ben ik sinds een jaar of drie ook verslingerd geraakt aan het wezentje paard. Bij Hagenbeck was mijn eerste ervaring met paarden. Heb toen tien lessen gehad van een overigens goede instructeur. Ik knapte echter af op de triestheid waarmee die paarden uit hun ogen keken. Ik wist toen nog helemaal niets van paarden, maar dàt voelde gewoon niet goed. He het idee van paardrijden toen laten varen. Totdat......ik per toeval het bekende boek van Hempfling onder ogen kreeg. Vervolgens nog véééééél boeken gelezen en een en ander gedaan aan, laten we zeggen, ervaringsleren.
Inmiddels sinds een jaar een "eigen" paard en onlangs een huis gekocht met wat grond. Verder plannen om een tweede paard bij ons op de wei te zetten, wanneer we ons nieuwe huis zijn ingetrokken. Duurt nog even een paar maanden.

Misschien leuk om eens wat in Riemst af te spreken. Ik woon toch vlakbij.
Zal je nog wel mailen.

Groet,
Gregoor

Nick Altena schreef op donderdag, 31 maart 2005, 20:18:


Dag clickers,

Ik beveel jullie van harte de oud-hollandse spaanclicker aan. De spaanclicker geeft meteen aan wanneer je paard iets doet wat niet mag. Precies op het juiste moment en op de juiste plaats. Is niet duur en paarden gaan er prima op. Wel alleen verkrijgbar bij de betere vakhandel.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:26:


Ik blijf toch echt bij mijn spaanclicker, hoor! Werkt absoluut het beste en doet het altijd. Ook wanneer je weg bent van je paard clickt de spaan en weet je vanzelf dat je paard iets doet wat niet mag. Reuzehandig, joh!

Groet,
Gregoor

Esther schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:34:


!!!!
Esther, jij hebt humor. Daar hou ik van!
!!!

Martien van Schubert schreef op donderdag, 31 maart 2005, 21:44:


Martien,
Nou, ik zal maar niet gaan clicken over Twister. Ik heb gezien wat zij doet wanneer jij op de pot zit te sch.....ten!
Dubbele pirouet, handstandje.... euh.....ik bedoel voorbenenstandje, de Twist, etc, etc. En wanneer ze dan de WC hoort doortrekken, dan gaat ze weer snel rustig staan alsof niets aan de hand is. Ik wil niet clicken, maar het is maar dat je het weet.

Groet,
Gregoor Spaan.

Piet schreef op vrijdag, 1 april 2005, 15:19:


Sorry hoor, maar ik begrijp niet wat hier grappig aan is. Ik blijf toch lekker gewoon bij mijn spaanclicker. Hoef ik bijna niet meer zelf met mijn paard aan de slag te gaan. Handig toch!

Met vriendelijke CLICK,
Gregoor

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 10:01:


Applaus!
Zelfs gewoon op
Toevallig maandag nog even lekker in de wei gezeten. Gewoon een beetje naar mijn paard zitten kijken. Zonder enig ander doel dan gewoon lekker zitten kijken en verwonderd zijn. En daarmee al subtiel contact hebben met die knol van mij. Een heel waardevolle "training" voor mij en m'n paard.

Groet,
Gregoor

Huertecilla schreef op woensdag, 6 april 2005, 14:02:


en Arabella bleef keurig bij me
De kunst is dan dat je doet alsof je jezelf lekker in het zand aan het rollen bent. Dan merkt je paard niet dat je de zaak even niet onder controle had. Rollen in het zand is een ultieme uiting van je kunde als paardenfluisteraar. haha!

Groet,
Gregoor

Sabrina Wuyts schreef op zondag, 10 april 2005, 21:49:


Dag Sabrina,
Allereerst moet je weten dat ik geen specialist ben, maar wel een volhouder en een gedreven autodidact (véééél gelezen en uitgeprobeerd). Afgelopen jaar zes keer geprobeerd om haar te berijden en zes keer eraf gegooid. Ze is een paard met waarschijnlijk zeer negatieve ervaringen wat betreft rijden.
Ik zit momenteel in precies dezelfde fase met mijn paard als jij. Katy is nu precies één jaar bij mij. Na een jaar lang grondwerk (maar vooral vertrouwen opbouwen) te hebben gedaan met mijn inmiddels bijna 9-jarige merrie ben ik op tweede paasdag voor het eerst op haar gaan zitten zonder dat ik eraf werd gedonderd. Gewoon alleen het stalhalster en teugels en géén zadel. Voorbereidende oefening de afgelopen vier maanden was dat ik tussen het grondwerk door even over haar rug ging hangen. Eerst een halve seconde en langzaamaan uitgebreid naar een minuut. Met mijn stem "maande" ik haar om stil te blijven staan. Veel aaien en stembeloningen. Vervolgens over haar heen gaan liggen en één been half over haar kont heen. Ik vond tweede paasdag wel een mooie dag om de koe bij de horens te vatten euh......ik bedoel het paard bij de teugels en ben op haar gaan zitten. Ze wilde meteen weg en ze kan een behoorlijk wild vrouwtje zijn! Ik heb haar echter op de plaats gehouden door haar flink "tegen de teugels op te laten rennen". Ze mocht van mij alles doen (dribbelen, beetje voorvoetjes van de grond, ronddraaien etc.), BEHALVE wegrennen. Na een minuut bleef ze stilstaan en begon haar mond te likken. Ze stond doodstil met haar neus tegen de bakrand. Ik heb bewust gekozen voor een stalhalster en niet voor een touwhalster en zeker niet voor een bit. Ik kan nu alleen met haar stappen. Draven is nog te spannend voor haar en de energie die daarbij vrijkomt kan ze zelf nog niet veilig kanaliseren. Dus doen we dat (nog) niet. Wat ik wel doe is zo gauw ze rustig stapt alle teugel geven die ik heb. Je ziet dat ze dan haar balans gaat zoeken en haar hoofd omlaag brengt. Ik zit er dan heel stil op. Ik stuur bewust met mijn lichaam en zo min mogelijk bewust met de teugels. Katy reageert redelijk goed op mijn stem. Die gebruik ik nu nog als ondersteuning bij mijn gewichtshulpen. Gisteren voor het eerst mijn stem bij een ophouding niet gebruikt en alleen mijn bovenlichaam licht naar voren gebracht met een hele lichte teugelophouding. Ze stond meteen stil en ik geloof dat er een traan over mijn wang biggelde van ontroering en geluk. Sterk spul, hè, die Fisherman's friend! haha!

Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen ondersteunen met mijn verhaaltje.
Ik zou zeggen: Doe voorbereidende oefeningen, zoals over haar rug gaan hangen en doe dit tussen neus en lippen door tijdens je reguliere grondwerk. Zorg dat hij goed op je stem reageert. Zorg dat je lekker ontspannen met je paard bezig bent in een rustige omgeving. Rijd in eerste instantie zonder zadel. Gebruik echt alleen een stalhalster. Laat je paard de ruimte om het spannend en zelfs eng te vinden, maar zorg dat hij kosten wat het kost niet er tussenuit gaat.

Aanvankelijk heb ik nog iemand gehad die haar een een lang leidtouw hield terwijl ik erop zat. Dat werkte (volledig tegen mijn verwachting in) helemaal niet bij Katy. Ze werd er zenuwachtig van. Het meeste succes had ik toen ik helemaal alleen met haar bezig was in een bijna serene sfeer en iemand buiten de bak een oogje in het zeil hield, maar verder ook zijn mond dicht hield.

Tenslotte, niet vaker dan drie keer per week op je paard gaan zitten en in eerste instantie niet langer dan één minuut per keer. Daarna iets gaan doen met je paard waarvan je weet dat hij dat geweldig vindt. Lekker buitenwandeling gaan maken of lekker bij hem in de wei gaan zitten.

Oh ja, nog een belangrijke! Zorg dat je ALTIJD een smile op je gezicht hebt. Geloof het of niet, maar dat werkt echt positief op je paard. Mijn paard is niet lastig of bang, wanneer ze er tussen uit wilt. Ze vergist zich gewoon soms even. En vergissen is ook paardelijk. Flauwekul natuurlijk, heeft gewoon met het reageren op prikkels en verwerken van informatie te maken. Hempfling legt het haarfijn uit in zijn boek.

Veel plezier toegewenst.

Groet,
Gregoor