Monique Meijer schreef op woensdag 25 januari 2012, 12:42:
> Mijn schoonmoeder kwam via mij voor het eerst in contact met paarden. Als
> begroeting klopte ze mijn vorige paard altijd met de vlakke hand op het
> voorhoofd. "Want paarden moet je een klopje geven".
> begroeting beperkt tot een voorzichtige aai over haar hals.
>
>
>
Das wel een goeie, misschien moet ik die proberen. Nu probeer ik het altijd uit te leggen: het paard zíet je hand niet eens aankomen tussen z'n ogen, maar volgens mij dringt dat maar weinig door. En bovendien te laat, ik neem me altijd voor iets te zeggen vóórdat iemand weer z'n arm uitstrekt, maar keer op keer denk ik er niet aan en is het leed alweer geschied...
> Nu vraagt iedereen netjes. Niet het paard bijt in dit geval, maar de baas.
>
Paddy bijt niet, maar geeft wel een snauw. Was ook behoorlijk kopschuw dat hij net hier was, dus waarschijnlijk zal er het een en ander mee gebeurd zijn
. Hij vind kroelen, ook op z'n voorhoofd, inmiddels hartstikke fijn, maar wel op het juiste moment.
Maar thanks, volgende keer dat ik iemand's hand richting Paddy's hoofd zie gaan zal ik hem / haar een klopje op het voorhoofd geven
Warboel
