Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 31 december 2011, 17:54:


Graag gedaan. Het was voor mij een harde leerschool en ik had het Oscar gegund dat ik eerder meer inzicht had gekregen. Ik heb hier heel erg veel geleerd over positief trainen en oplossingen zoeken zonder geweld. Nu heb ik ook geleerd dat je eerst de oorzaak van gedrag compleet moet hebben voordat je aan een oplossing kan werken. En als ik daarmee anderen kan helpen, graag.

Groetjes Karin

angelique hage schreef op maandag 2 januari 2012, 0:45:


Als je een verder stabiele, gezonde hond hebt, lijkt dit soort angst mij prima op te lossen met methoden als Piet beschrijft.

Jij zegt dat hij op 10 meter met 1 erwt als een pijl wegschoot. Dan is je prikkel dus al te groot. Verklein de prikkel (door die op 100 m of nog verder weg te zetten). En ook niet onbelangrijk, vergroot je beloning. Dus niet een gewoon koekje wat hij altijd krijgt als beloning, nee, het aller grootste lekkerste stink eten dat je bedenken kan, waar hij ook echt even mee bezig is.

Je zet de hond neer, maakt de afstand tussen de prikkel en de hond groot genoeg (en de hond bepaald dit), geeft de prikkel af en gooit de beloning voor zijn neus. Als de prikkel klein genoeg is, zal de hond gaan eten. En dan kun je heel geleidelijk de prikkel stukje bij beetje toe laten nemen, maar met héél kleine stapjes en met behoud van die hele lekkere beloning. Dit kost je veel tijd, want door een grote beloning is je trainingstijd beperkt, de hond moet ook lust om te eten houden.

Mijn kanttekening was echt niet dat ik het wegtrainen van angst niet zie zitten. Dat kan zeker wel en clickeren en desenibiliseren kan daar uitstekend bij helpen. Ik wilde alleen waarschuwen dat je wél heel goed op moet letten wat er gebeurd. Het maakt gewoon heel veel uit of je hond puur bang is voor een bepaald iets, of dat er meer speelt. Wat speelt er dan en hoe heeft dit effect op je training? En het maakt dus ook heel erg veel uit hoe je het traint, je moet wel weten waar je mee bezig bent.
Wat dat betreft ga ik ook heel erg met Piet mee, als eigenaar moet je er wel gat in zien. Als je zelf niet geloofd dat het goed kan komen, dan komt het ook niet goed. Terwijl vuurwerkangst an sich naar mijn mening een van de angsten is die heel goed weg te trainen is.

Groetjes Karin

angelique hage schreef op maandag 2 januari 2012, 22:16:


Als ik jou was zou ik een goede gedragstherapeut inschakelen. Dit soort dingen kun je beter niet alleen oplossen. Als je het verkeerd doet maak je het alleen maar nog erger.

En ik blijf er bij, de prikkel was te groot en de beloning te klein. Dus de prikkel verkleinen en niet een stukje pensstaafje geven, maar een hele zak pensstaafjes voor zijn neus op de grond omkeren.

Groetjes Karin

Karen Petterson schreef op dinsdag 3 januari 2012, 16:55:


Ja natuurlijk! Je gaat toch alleen rillen als je het (te) koud hebt? Net zoals je gaat zweten als je lichaamstemperatuur te hoog is. Binnen bepaalde grenzen is daar niets mis mee.

Mijn oplossing zou ipv een deken eerst zijn meer hooi. Er zijn diverse manieren om er voor te zorgen dat je paarden langer doen over het hooi dat ze krijgen. Eten stookt de kachel en dat is de belangrijkste warmtebron voor een paard, samen met beweging. Ze kunnen als ik het zo hoor altijd droog en uit de wind staan, dus waarom zou je er dan een deken op leggen? Dan liever de interne kachel beter aan de gang houden.

Groetjes Karin

Gaelle schreef op dinsdag 3 januari 2012, 15:05:




Helemaal eens. Er zit een verschil tussen geruststellen en het verkeerde gedrag stimuleren door "belonen". Heeft ook weer te maken met dat angst een gemoedstoestand en geen gedrag is en een angstig dier leert op dat moment niet.

Wel zit er een verschil in overladen met geruststellingen en steun bieden. Als onze hond bang is maak ik contact. Kom maar bij mij jongen, bij mij ben je veilig. Even aanraken, misschien zelfs even oogcontact. Ik zie dat je bang bent en ik ben er voor jou.

Ik kan het artikel waar ik het gelezen heb zo snel ook niet vinden, maar het idee van negeren begint op zijn retour te raken bij angst bij dieren.

Groetjes karin

Ik heb op mijn sidepull een bling-bling frontriem Vind ik leuk, als de manen gaan wapperen op hogere snelheid komt ie te voorschijn.

Ik heb hem van http://frontriemen.com/ Hij is heel stevig en solide, en uitstekende service!

Groeten Karin

Sandra van Bommel schreef op woensdag 22 februari 2012, 11:29:


Bedoel je mij????????

Ik moet voorop stellen dat ik geen ervaring heb met deze situatie. Onze hond waakt wel, maar binnen, hij komt niet zonder ons in de voortuin en heeft dus ook niet de mogelijkheid zo slim te worden als jou hond als het aankomt op uit de tuin ontsnappen.

Ik denk dat je de oplossing in meerdere richtingen kan zoeken:

A zorgen dat de hond NIET uit de tuin kan. Als je zeker weet dat het bij probleemgedrag IN de tuin blijft is de oplossing makkelijker als bij probleemgedrag buiten de tuin.

B zorgen dat de prikkel die aanzet tot probleemgedrag een prikkel wordt die aanzet tot gewenst gedrag. Wat ik zou doen is de situatie opzetten dat de prikkel zich voordoet en jij met iets komt dat véél meer beloning is voor de hond dan het gedrag wat hij nu naar de prikkel vertoont. Wat wij met onze hond doen is postbode komt = bij ons zijn heel veel koekjes te halen. En als koekjes niet motiveren, dan zijn er halve maaltijden te halen en als halve maaltijden niet motiveren, dan zijn er hele maaltijden te halen. De beloning bij jou moet groter zijn dan de beloning van wat hij nu doet.

Betekend wel dat je voor de rest 100% moet voorkomen dat hij het zelfbelonende gedrag nog kan vertonen. Dus elke dag moet jij klaar staan als de postbode komt en als je dat een dag niet kan moet je voorkomen dat de hond iets met die postbode kan.

Op zich werkt dit idee vrij snel. Als de beloning maar groot genoeg is en je het zelfbelonende gedrag lang genoeg kan voorkomen. De hond raakt al snel gemotiveerd om jou op te zoeken als hij de prikkel ziet die de reuze beloning veroorzaakt.

Hoop dat ik het zo duidelijk en volledig genoeg uit heb gelegd, ben niet helemaal helder mee na een lange dag.

Groetjes Karin