Katrien Imbrechts schreef op zondag 11 december 2011, 20:37:


Wat ontzettend herkenbaar is je verhaal! Het is zo makkelijk allemaal nog niet als je niemand hebt om op terug te vallen. Wij hebben geen ouders of schoonouders, of zussen of broers die ons kunnen helpen. Je wringt je dan alsnog in allerlei bochten om die mogelijkheid voor vakantie toch voor elkaar te krijgen. Ik heb dat lang via bijrijdsters geprobeerd, maar dat waren vaak jonge meiden die dat niet mochten, konden of durfden (we wonen een beetje in de middle of nowhere, waar het 's nachts nog donker is en zonder buren ). Daarmee konden we dus nog niet weg. Een paardenvakantie ziet mijn vriend helemaal niet zitten, aangezien het echt niet zijn hobby is maar de mijne.

Tegen de vakantiegangers zou ik willen zeggen, koester diegene die dit voor jullie mogelijk maken !
En wie weet ontstaat er voor de thuisblijvers nog weleens een PN vakantieoppas-databank

Groetjes Jolanda

Ja het zou voor velen een uitkomst zijn. Ik vraag me alleen af of de balans tussen vraag en aanbod een beetje aanwezig is? Bijna iedereen hier heeft eigen paarden geloof ik zo? En die kunnen daardoor waarschijnlijk moeilijker van huis. De weinige die wel makkelijk van huis kunnen zouden dan misschien wel overspoeld worden met oppasadressen ??

Nu we het er toch over hebben ben ik wel benieuwd wat jullie van een vakantieoppas verwachten?
Vanaf welke leeftijd zou iemand bij jullie mogen oppassen? En zit die persoon dan helemaal alleen? En hoeveel ervaring op paardengebied zou die persoon dan moeten hebben? Gewoon fulltime in huis, of iemand die op en neer reist? Zijn er dan nog meer dieren waarvoor gezorgd moet worden? Mag een oppasser ook op jullie paarden rijden? Gewoon wat vragen die bij me opkomen...

Groetjes Jolanda

Dat zou in ons geval alweer lastig worden. Dan moet het zowiezo een ruin zijn, anders denk ik dat er onrust ontstaat tussen mijn eigen 3 ruinen. En ik heb eigenlijk ook niet echt plek voor nog een paard erbij. Die moet dan apart op een weitje komen wat ik nu eigenlijk rust geef. Samen met mijn paarden lijkt me ook niet handig. Dan haal je ineens weer heel wat op je hals, terwijl je juist gerust op vakantie wil. En dan heb je ook weer kans op wormbesmetting door andermans paard erbij in de wei te laten. Nee, het valt nog niet mee dan .

Groetjes Jolanda

Aoife Berserik schreef op maandag 12 december 2011, 20:50:


Dat is toch al best een eisenpakket denk ik zo? Ik had vergelijkbare eisen hoor! Alleen kon ik niemand vinden die niet traditioneel was met paarden. Ik vond dat op zich geen probleem, maar heb daarom wel afgesproken dat zij niet op mijn paarden reed. Zij heeft wel grondoefeningen gedaan via natural horsemanship en gelongeerd, daar zag ik weinig mee mis gaan.
Voor mij is het echt een must dat iemand weet wat hoefbevangenheid inhoudt. En hoe dicht dat altijd onder de oppervlakte aanwezig is bij onze IR pony. Mijn ervaring is dat (onbekende) mensen zijn strenge menu vaak niet zo serieus nemen, totdat hij ineens niet goed meer loopt . Dan is natuurlijk het hek al van de dam. Was dus ook bij onze laatste vakantie, en toen heb ik allerlei adviezen moeten mailen vanaf de vakantiebestemming om erger te voorkomen. Zo zonde is dat dan! Want ik baalde er echt van op vakantie.
Daarnaast was er ook nog een inbraakpoging bij ons gedaan in onze schuur waardoor we 's nachts in Turkije ineens alarm kregen op onze telefoons. Dan zit je hart ook in je keel. We hebben de oppas wakker moeten bellen (had nog niks in de gaten), en zij heeft alle lichten aangedaan in huis, en vanuit huis het alarm uitgeschakeld. Ze durfde natuurlijk niet de schuur in om te kijken of alles goed was (ze was alleen) en heeft ons de rest van de vakantie steeds laten weten via mail hoeveel schrik ze had en hoe beroerd ze zich vaak voelde. Ook dat was niet leuk, zo kon je " thuis" ook niet ff loslaten en gewoon genieten van een welverdiende en zeldzame vakantie. Dat was dus geen geslaagde vakantie wat opas betreft .

Groetjes Jolanda

Ja het blijft toch wel iets heel lastigs, op vakantie gaan als je paarden/dieren hebt

Ik ben me er zelf heel erg van bewust dat een van mijn paarden tijdens onze afwezigheid ziek zou kunnen worden op zelfs overlijden. Die keuze maak je zelf, dat dat zou kunnen gebeuren, als je besluit om op vakantie te gaan vind ik. Bij ziekte heb ik liever dat er 1x te vaak de veearts wordt gebeld dan te weinig (noodnummers liggen altijd klaar). En mocht de prognose heel slecht zijn, dan hoeft geen enkel dier te lijden totdat ik weer terug zou zijn van vakantie. Ik ga er dan ook vanuit dat een oppas alles heeft gedaan wat op dat moment kon. De situatie is dan al rot genoeg voor beide partijen.

Verzekeringstechnisch hoeft er volgens mij niet zoveel te gebeuren, zolang je WA verzekerd bent, in geval er iets stuk gaat ofzo.

Ik denk dat een goede voorbereiding met respect en begrip voor elkaars wensen en goed vertrouwen toch echt de sleutel zijn tot succes. Liever uitgebreid de tijd nemen om alles goed door te spreken, te laten zien hoe alles werkt, dan dat je iemand maar "voor de leeuwen" gooit. En dan nog is niet alles te voorkomen. Maar ik ga er wel vanuit dat een dierenoppas hart heeft voor de dieren waarvoor gezorgd moet worden. Als ik daar geen goed gevoel bij zou hebben, dan hoor ik gewoon lekker thuis te blijven en het zelf te doen .

Groetjes Jolanda