Nils Vellinga schreef op woensdag 7 december 2011, 23:15:


Hahaha, ja, die merries staan dan te gutsen en te knijpen en de weg te versperren met de kont naar de ruin toe en sommige ruinen hebben dan zoiets van 'watizzur?'.

Niet alle hoor, Spirit en Rubio weten er wel weg mee met de hengstige dames.

OK, ondertussen zijn we al met een hele Veluwe Trail groep.
Aan de ene kant lijkt het mij hartstikke leuk om veel PN-ers bij mekaar te hebben, aan de andere kant ben ik een beetje bang dat mensen zichzelf of hun paard overschatten.
3,4 of 5 dagen achtermekaar paardrijden is niet niks. Ikzelf ben redelijk doorgewinterde lange afstand rijder (Nils ook, de overige Trec rijders ook). Maar ik kom ook wel eea tegen als je met een hele groep op pad bent.

De paarden moeten met rijden allemaal goed kunnen meekomen in de groep en alle gangen goed beheersen, voldoende conditie en uithoudingsvermogen hebben, ruiters moeten ook alle gangen aan kunnen. Hier thuis op lange ritten met 'vreemde' paarden tussen mijn eigen paarden zijn er altijd weer paarden die het conditioneel niet aankunnen, die bijvoorbeeld niet gewend zijn om in een grote groep een rengalop te doen, die steeds maar voorop willen of rijders die het gevoel krijgen het paard niet meer onder controle te hebben etc. Wat doe je dan? Hoe los je het op als halverwege blijkt dat je paard best moe is? Gaat de hele groep dan terug? Blijf je stappen als de rest doorrrijdt? Dat zijn wel dingen die ik me afvraag.
Hoe gaan we hiermee om?

Nils Vellinga schreef :


Omdat je zelf een mannetje bent vind je castreren een eng idee Nils

@ Eva, wat bedoel je met 'chemisch castreren'?
Voor zover ik weet bestaat er castreren dwz ballen eraf snijden (sorry Nils), of vasectomie waarbij de ballen blijven zitten. Is er nog aan manier dan (behalve de merries onvruchtbaar maken)?

Ik was altijd 'tegen' castreren om diverse redenen, oa vond ik dat mensen hun hengst maar moesten opvoeden en je gaat toch geen gezond weefsel afsnijden. Ik heb mijn mening herzien hierover.

Ik ben er eerlijk in dat ik het hier met zoveel paarden die allemaal in groepen leven steeds onhandiger vond (misschien een verkleerd woord, dat 'onhandig') omdat je zó moet oppassen. De belangrijkste reden is dat er hier veel beginners, stagiaires en onervaren mensen rondlopen die niet snel reageren en niet voldoende kunnen opletten. Dat leverde wel eens onverwachte situaties op. En dat kun je mensen die hierheen komen om te leren niet kwalijk nemen. Daarnaast kregen we een groepenindelingsprobleem doordat we op een gegeven moment 3 hengsten hadden (Spirit, Maggio en Iskander) die niet samen konden lopen omdat ze zo vochten (Spirit en Maggio). Iskander was nooit een probleem, die was nog jong toen.

Dus hebben we Spirit op zijn 4e geruind nadat hij veulens verwekt had en hij is tot op de dag van vandaag een haantje gebleven. Hij is braaf maar zal altijd iets van hengstengedrag blijven houden. Iskander daarentegen is al op zijn 2e gecastreerd, nu al een stuk groter dan zijn vader Spirit en hij heeft nul hengstengedrag ontwikkeld.

Als je toch wilt castreren en de bouw van het paard je niet zo heel veel uitmaakt zou ik je zillen adviseren: doe het voor zijn 2e levensjaar, want komend voorjaar zal hij meer hengst worden in zijn gedrag.

Nils Vellinga schreef :

Ik weet het niet hoor.
Er wordt ook wel beweerd dat gecastreerde hengsten groter worden.

Iskaner is vroeger gecastreerd dan zijn vader Spirit en hij is 10 cm groter.
Terwijl Spirit's moeder groter is dan Isko's moeder, die hebben we allebei.

Nils Vellinga schreef op donderdag 8 december 2011, 22:05:


Vooral als die bovenlip dan ook nog eens wegzakt en de tanden zichtbaar zijn.
Dat ziet er inderdaad erg doodsig uit....

Anne Maria schreef :>

Wat gek dat ze bij jullie zo tam zijn, hier zijn ze zoooo angstig en opgejaagd. Ze worden hier ook uitgezet om ze te jagen.

Merel Stoffers schreef :


En je moet kunnen loslaten. Anderen kunnen ook heel goed voor je dieren zorgen.... Zonder vakantie zou ik het niet trekken, zeker weten!
Ik laat het zo los op vakantie dat ik niet eens gebeld wil worden als er iets aan de hand is, ik vertrouw erop dat de thuisblijvers dat zelf perfect kunnen oplossen. Heerlijk om wél misbaar te mogen zijn.

(En we zijn zo verschrikkelijk blij met al onze fantastische hulp en ondersteuning waaronder Merel....)

Nils Vellinga schreef op donderdag 8 december 2011, 20:15:


Nee hoor, de mijne zijn net als die van jou..
De bekappaarden van de klanten zijn allemaal jumpy nu

Jacqueline v d Berg schreef :

Ja dat zijn dingen die je je van te voren goed moet bedenken; is je paard nog fit na 4 uur, na de tweede dag 4 uur, want er komt ook een derde dag waarop het paard ook nog blij moet meegaan. Als ik naar mijn paarden kijk die goed in conditie zijn dan zouden er toch een paar zijn die ik dat niet moet aandoen. Dat kan ík wel willen maar het paard heeft er niks aan. Een Puck bijvoorbeeld, die gaat op dag 3 echt niet meer blij mee. Maar Sunny doe je geen groter plezier met gekke dingen, die laadt daar juist van op, die loopt van dag 1 tot dag 4 te genieten. Bij Rubio ben ik er ook nog niet helemaal van overtuigd of hij het nu al zou aankunnen, conditioneel gezien. Die heeft dagen dat hij moe thuis komt van één dagje een vier uurrit. Ik zou alleen maar willen meerijden als ik wist dat het paard dit ook echt volhoudt en er bovendien van geniet. BD zou dat gemakkelijk volhouden, maar zij is weer zó'n stresskip dat ik haar er geen plezier mee doe, die zou dat dan voor mij gedaan hebben, voelt ook niet helemaal lekker. Dus ook ik moet hierin min of meer selectief zijn.

En inderdaad; de rijder zelf. Stap je na 30 km helemaal stijf en stukgereden van je paard of kun je nog uren mee. En dat weer maal 4 (dagen he). Ik zie zo vaak mensen die zich dat niet realiseren, die een uurtje per week op de manege rijden en dan ineens een 4 uurrit bij mij boeken, nou, 't laatste half uur willen ze wel naast het paard blijven lopen hoor.

Ik ben veel onderweg met lessers en weet dus dat lang niet iedereen het tempo bijhoudt. Ik heb momenten dat we bij de eerste de beste galop een 'stóóóóóp, ik houw em niet' horen. Op mijn brave lespaarden die geen stap verkeerd zetten notabene. In de les prima, dat is ook mijn taak, maar als ik voor mezelf rijd dan vind ik dat ehm, niet fijn, want één persoon kan de hele groep ophouden.

Zelfde met heel snelle paarden. 'Ja, ik kan wel mee maar mijn paard moet wel voorop'. Maar er kan maar één, hooguit twee voorop. Wat is het alternatief hiervoor?

> Heb laatst een tocht van 4 uur gemaakt en de paarden waren wel vermoeid

> Ik ben wel zo rationeel ook dat ik alleen maar mee zal gaan als ik er
Jij rijdt dan mee op Player die eigenlijk heel druk is dus je hebt je eigen handen vol in tussen vreemde paarden en ondertussen moet je je pupil begeleiden die ook tussen vreemde paarden rijdt. Als je altijd gewend bent om alleen te rijden is dat niet gemakkelijk.

Bij mij is het ook nog maar afwachten of ik Rubio goed in conditie heb dan. Bij ons thuis is het zo dat elk paard een heel jaar nodig heeft om Sterk en Fit te worden. Sommigen gaan sneller, anderen hebben langer nodig. Rubio zit nog volop in dat proces. Zelfs onze doorgewinterde Sunny had zeker een half jaar nodig voor ze in één keer en zonder te zweten de heuvels met stenen ondergrond op gegalopppeerd kwam. Dat is voor mij toch altijd wel een graadmeter. Rubio is daar nog niet eens aantoe, kun je nagaan. Die valt nog halverwege terug in stap, dús is hij nog niet goed in conditie (hij heeft veel dragend vermogen, maar te weinig stuwend vermogen in de achterhand, hij moet dat echt leren).

Christel Provaas schreef op vrijdag 9 december 2011, 11:10:


Dat is nou nog eens een goed idee.

Peter Donck schreef op vrijdag 9 december 2011, 13:14:


.... en ze bovendien ook allemaal uitroepen dat ze géén fazanten uitzetten, Yeah right, en er zijn ook nergens voederplaatsen hoor, ow neej....

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 9 december 2011, 10:27:


Nou, het zweten is voor mij inderdaad een graadmeter. En het herstel na een galop; ademt het paard zwaar, hoe lang duurt het voor hij weer op adem is, hartslag, etc. Ik vind dat een paard eigenlijk binnen een minuut weer op adem moet zijn, dan is de conditie OK. Verder de spierkracht. Niet eens zozeer allemaal in galop, een heel stuk stevig doorstappen is zegt ook veel; kan het paard goed mee, houdt hij tempo zonder buiten adem te geraken etc. Blijft hij alert maar wel in één rustig tempo tijdens een heel stuk draven. Mijn buitenritten bestaan zeker niet uit heel veel galop, we stappen of draven ook hele stukken. Ik doe niet eens afwisseling snelle/langzame galops eigenlijk, om conditie op te bouwen. Niet te doen joh, met lessers die maar nét een galop kunnen volhouden. Heuvel op in goed staptempo zeggen mij net zoveel. Zoals Rubio die heel dragend gebouwd is maar die daar niet heel veel aan heeft als-ie languit een berg moet opkomen. Hij is nog heel zoekende, moet meer gaan stuwen (daar zijn de bergjes goed voor!). Hij heeft het zwaar soms. Maar hij krijgt alle tijd (ik zal wel moeten) en we doen rustigaan en laten de rest voorbij gaan hoor.

Zweten is een heel belangrijke. Sommige paarden zijn al na 10 minuten kletsnat. Hier zijn dat eigenlijk altijd de nieuwelingen die nog druk lopen te doen tijdens buitenritten. 'Jaja', denken wij dan, 'wacht maar....' . Die moeten een paar keer goed moe thuis komen voordat ze gaan beseffen dat ze maar beter in aangepast tempo kunnen starten. Grappig te zien dat dit iedere keer weer zo werkt. Dafner (welsh Cob) die behoorlijk wat temperament heeft heeft dit echt moeten ondervinden. Sommigen worden ook eerst vaker wat stijf (spierpijn), die moeten daar doorheen (zij het aangepast he, ik ga geen paard ergens doorheen jagen). Sunny, goed paard (Quarter), ook snel stijf. Dat is nu na een half jaar helemaal over door de spieropbouw in de heuvels. Maar dat moet wel opgebouwd worden. Dit duurt een half jaar tot een jaar, afhankelijk van de voorconditie van het paard (weide of stal).

Mul duinzand, altijd stappen om peesblessures te voorkomen. Hebben wij hier niet overigens. Maar wel glibberige klei. Ook dat moeten ze leren, Dafner komt uit duingebied (bij Arabesk), die schaatste in het begin door de paddock hier. Rubio idem (glijdt nog heel erg). Terwijl alle anderen inmiddels bodemvast zijn. Dat kan ik ze niet leren, moeten ze zelf ondervinden. Het is nog altijd goedgekomen.

Dat soort dingen dus....

MarshaBart schreef :

Heel concrete plannen zijn er nog niet, we zitten nog in een plan-stadium zeg maar.
Wat mij betreft ga ik liever in september, week 37 of 38, Nils ziet dat ook wel zittten zegt hij. Ik ben in augustus namelijk zelf met vakantie tot begin september (de 8e ofzo).

Opdelen in groepjes vind ik een erg goed idee voor de langzameren en de wat snelleren.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 6 december 2011, 15:22:


Hoe gaat het met Quiberon en jou, Ilma?

e m kraak schreef :


Fijn, Ego(n), deze opbouwende en ondersteunende kritiek.
Daar hebben we echt wat aan en kunnen we weer echt meeverder.
Dream on, my dearest.