nescio schreef op zondag 16 oktober 2011, 10:45:
> Bevangen op 4 benen door toxische stoffen in het lichaam vanwege een
> hoefzweer.
Ik volg de ontwikkelingen op het gebied van
hoefbevangenheid nauwlettend. De eerste belangrijke doorbraak was het inzicht dat verhoging van het suikeraanbod aan paarden zorgde voor
hoefbevangenheid. Later werd ontdekt dat het niet zozeer de suiker zelf was, maar de insuline die het lichaam produceert om de suiker om te zetten.
Inmiddels is er weer een stapje bijgekomen, er is nu ook ontdekt waarom insuline dit effect heeft. Insuline is een hormoon, en lijkt op een paar andere hormomen, zoals GH1. GH1 is groeihormoon. Er is nu gebleken dat de cellen in de laminae reageren op insuline alsof het groeihormoon is. Met andere woorden; een verhoging van het insulinegehalte veroorzaakt een onnatuurlijke groei van de cellen in de laminae, die, ingeklemd tussen hoefbeen en hoefwand geen ruimte hebben voor die versnelde groei, en daarmee de bloedtoevoer afknellen met massale celsterfte tot gevolg.
Cortison, een stresshormoon, heeft een driehoeksverhouding met insuline en GH1. De een beinvloedt de ander. We wisten al dat cortison
hoefbevangenheid kan veroorzaken. Bij lichamelijke stress (een ontsteking ergens) kan de cortisonafgifte gemakkelijk verdubbelen.
Dit hele verhaal verklaart mijns inziens alle waargenomen omstandigheden waarin
hoefbevangenheid kan voorkomen.
Hoefbevangenheid heeft naar alle waarschijnlijkheid dus niks met de lever te maken, het is 100% een hormonaal probleem. Bij paarden die daadwerkelijk leverproblemen hebben, (dus regulier gemeten en niet gependeld, gewicheld of uit theebladeren gelezen enzo) komt
hoefbevangenheid niet vaker voor dan je op grond van het hormonale verhaal zou verwachten.
> Misschien is er iemand die thuis is in homeopathische oplossingen op het
> forum?
In zoverre, dat elke serieuze theorie voor de werking van homeopathie ontbreekt, en ook keer op keer elk neutraal dubbelblind onderzoek aantoont dat homeopathie niet beter werkt dan een nepmiddel. Homeopathie wekt vaak de indruk te werken bij slecht determineerbare klachten, dus klachten die een wisselend voorkomen hebben en/of vanzelf verdwijnen en ook niet goed meetbaar zijn. Hoofdpijn en verkoudheid zijn prima voorbeelden, ze gaan vanzelf over en als je net een of ander pilletje hebt genomen ben je gauw geneigd te denken dat het door het pilletje kwam. Voor dingen die goed meetbaar zijn, zoals al dan niet zwanger zijn (je kan niet een beetje meer of beetje minder zwanger zijn), of die niet vanzelf over gaan (zoals AIDS), is het overduidelijk dat homeopathie niet werkt. Daar is nooit een homeopathisch medicijn voor omdat de gemakkelijke aantoonbaarheid/meetbaarheid korte metten maakt met alle vormen van suggestie en zelfbedrog.
Serieuze problemen verdienen een serieuze aanpak.
Frans
Warboel
