Christel Provaas schreef op zaterdag 3 september 2011, 7:58:


Hmm... mijn eigen ervaring bij het aanleren (aan jonge paarden, of in beginnelingen-Parelli-rij-lessen) is dat bv. om de achterhand te verzetten het duidelijk veel logischer is voor het paard om gewicht te hebben links als je wil dat de achterhand naar rechts gaat, dus het lijkt voor het paard echt wel een logische hulp. Ook om de voorhand een stap opzij te laten zetten is het gewicht (+been) aan de andere kant een hulp. Samenvoegen van die twee geeft voor- en achterhand verplaatsen, zijwaarts dus, wat ik net gisteren bij mijn eigen Huppeltje gevraagd heb en wat zij ook makkelijk kon linken aan hoe ze het op de grond van mij geleerd had. Want dat moet ik er natuurlijk bijzeggen, ik heb het hier over paarden die eerst het wijken voor druk (voorhand apart, achterhand apart en helemaal opzij) aangeleerd hebben op de grond, dus misschien toch geen onbeschreven blaadjes.
Nu doe ik het zo als ik enkele passen vraagt, in stap. Als je gaat verfijnen, als je gaat draven, dan denk ik wel dat de hulpen zoals Philippe Karl ze beschrijft (gewicht in de richting van de beweging) makkelijker zijn voor het evenwicht in de beweging. Maar dan hebben jij en je paard wel al samen geleerd om basis zijwaartse dingen te doen.

Helpt dit?

e m kraak schreef op zondag 4 september 2011, 10:46:


Klopt, een gesproken bridge wordt nergens aangeraden, je zou eigenlijk overal lichaamstaal (duidelijke relax in je houding in dit geval) moeten gebruiken, wat de meer natuurlijke paardentaal is in plaats van ze weer mensentaal te leren. En het systematisch voerbelonen wordt ook niet aangeraden - niet verboden, maar ook niet aangeleerd. Nu ik al wat meer absolute beginners les heb gegeven snap ik dat ook meer. Het is voor sommige mensen echt allemaal zoveel tegelijk, dat je er eigenlijk op dat beginpunt nog geen gemotiveerd, snel paard bij kan gebruiken. Jammer maar waar. Wat ook gebeurd is: voor ik Parelli instructeur was gaf ik al wel eens (gratis) lesjes, waar ik toen nog heel veel echt clickeren bij betrok. Dat werkte voor de paarden natuurlijk prima, maar nadien hoorde ik dan mensen terug die zeiden 'ja ik doe het nu voorlopig toch maar weer zonder voertjes want hij werd toch te opdringerig/snel/... ' terwijl nochtans beleefdheid en 'feed for position' toch echt wel als eerste bij mij op het programma stond. En zoals ik al eerder schreef is het ook meer dan dat voor mij. Wat wij allemaal van paarden verwachten (dat je er zomaar bij op de wei kan gaan, dat je ze op straat meeneemt, dat je er gaat opzitten!!) dat zijn dingen waar je met het pure R+ clickeren vele lange jaren voor nodig zou hebben, als het al mogelijk is. Dan maar goed getimede, niet aversieve R- er bij, en veiligheid voor de mens, die het maar eventjes normaal vindt (want we doen het al eeuwen) dat zulk een groot, bang beest alles voor ons doet.


Onbegrijpelijk vind ik het niet... Maar ja, ik zou het ook wel willen dat dat ze zich in die richting meer zouden verdiepen. En wie van ons twee denk je dat er meer kans heeft om Pat en Linda (en met hun dus de grootste groep paardenliefhebbers ter wereld) misschien ooit zo ver te krijgen? Jij, die van ver roept dat ze paarden mishandelen, of ik die mij eerst in hun programma verdiep en (naar hun maatstaven meetbaar) goed wordt met paarden?

Arabesk schreef op zondag 4 september 2011, 13:54:


Hoi Jantien,

Ik hoop dat ik je een klein beetje kan geruststellen door te nuanceren.
Bitloos: klopt, Pat is opgegroeid met het idee dat 'straight up in the bridle' de hoogste verwezenlijking is nadat je de 'kleuterschool' van de bosal voorbij bent. Dat zie ik niet snel veranderen. Wel laat zijn programma toe dat je leert veilig bitloos rijden (je moet zelfs bitloos beginnen) en je zal nooit het gevoel hebben dat je een bit 'nodig' hebt.
Ijzerloos: dat hebben ze dus wel een tijd geprobeerd en zijn jammer genoeg uitgekomen bij een natural balance achtige bekapper+ijzers. Nadat ik in Colorado (Rocky Mountains)bij hun geweest ben kan ik mij wel voorstellen dat het één van de meest onvergevingsgezinde plekken is om ijzerloos te proberen. Ik begrijp wel dat ze daar niet alle energie zijn blijven insteken en daar dus nu een ander in vertrouwen en zelf vooral druk bezig zijn met hun leerprogramma. Wat wel zeer positief is is dat vele Parelli-instructeurs (en studenten) wel ijzerloos zijn en paddock paradises aanleggen, dat leeft binnen de 'Parelli-community' wel.
Dekenloos: daar is Pat een voorstander van, heb ik hem al verschillende keren horen zeggen. Hij is ook niet anti- deken, en daar ook weer moet ik er misschien het weer in de Rocky Mountains bij schetsen: in de herfst 30 graden in de zon overdag en vriezen 's nachts. De paarden die in de winter mee naar Florida zouden gaan kregen dus dekens op om daar dan niet te staan puffen in wintervacht.
Paarden in mini-paddockjes: De paarden wonen in groooote weides (denk een halve berg) in grote groepen. Wel worden ze 's ochtends binnengehaald, ze wachten dan in pens tot ze in de loop van de voormiddag gereden worden en gaan dan weer op de wei. De paarden van korte termijn cursisten blijven in paddocks, klopt. Dat heb ik ook gedaan toen ik er was. Het was wel de bedoeling om je paard er zo veel mogelijk uit te halen en ik was er verschillende keren per dag een paar uur mee bezig (niet alleen dingen doen maar ook gewoon gaan grazen natuurlijk). Dat leek mij redelijk acceptabel, als ik hier eens op cursus ben is het vaak ook zo.

En goeroe? We spreken hier niet over goden die moeten gehoorzaamd worden of verlichte zieners wiens we visioenen we slaafs moeten navolgen toch? Pat en Linda zijn gewone mensen van vlees en bloed met heel veel idealen en een heel sterke drijfveer om zoveel mogelijk mensen en paarden te helpen. Geen perfecte wezens...

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Suzanne Graauw schreef op zondag 4 september 2011, 14:23:


Jaaaah leuk!
Als je filmt wat je nu al hebt dan zal dat ook al wel de moeite zijn toch? Niet een jaar wachten daarmee!