Sabrina, Collane, Ingrid, het klopt wat jullie zeggen....
Ik wil even iets aanvullen:

Je paard, Kimberly, is niet vals zoals "vals" zou zijn. Misschien alleen geeft je paard iets aan en het is aan jou om naar hem te luisteren. Hij kan immers niet met zijn mond spreken dus zal hij het op een andere manier proberen te doen, dit is wat je terugziet in zijn gedrag.

Slaan of schreeuwen is geen optie, je wil aan hem opleggen ook niet.
Verplaats je eens in hem : Als hij jou was en jij je ouders dan zou je begrip en een aai over je bol willen hebben, geen machtsvertoon.
Dan zou je willen dat je ouders eens rustig met je gingen praten om zodoende de oorzaak te achterhalen van je gedrag.

Misschien voelt hij zich alleen, ook al staat hij met andere paarden :
Ze kunnen niet bij elkaar, ze kunnen hun paardengedrag niet uiten omdat de mens daar letterlijk een scheiding tussen heeft aangebracht.

Ook al kom jij vaak en breng jij misschien lekkere hapjes voor hem mee, het is niet makkelijk, misschien zelfs onmogenlijk om als mens zijn soortgenoot, het paard, te vervangen.
Daarbij ben je er maar een paar uurtjes per dag, hooguit. Wat te doen met al die andere uren dat hij daar staat, alleen, verlangend naar soortgenoten, naar aandacht, spelen, enzovoorts.

Misschien wel haal je je paard alleen uit de stal om te poetsen, en te trainen, terwijl hij misschien wel barstensvol energie zit en het liefst wil rennen en bokken. Als hij dan niet kan luisteren en jij dat niet begrijpt hebben jullie een probleem. Het maakt jou boos en hem chaggerijnig en hij heeft alleen jou om zich op uit te kuren. Hij komt immers niet aan zijn soortgenoten ?!

Al staat ie af en toe alleen buiten ; hij kan wel rennen, al staat ie in de stal : Als hij kan knabbelen en socialiseren met andere paarden (tralies weg !!!!) ben je op de goede weg.

Het is aan jou om iets in die situatie te veranderen. Dat kan, dat hebben er hier al veel meer gedaan, getuige de goede adviezen die je krijgt.

Ik vind dat Sabrina gelijk heeft met :

Heel veel succes, Pien

Sabrina Adams schreef op donderdag, 3 maart 2005, 8:35:


Ik vind, Sabrina, dat je dit goed onder woorden gebracht hebt.
Dit is een enorm verschil tussen een stalpaard en een vrij paard.

Wij zien 's morgens aan de hopen mest dat al onze paarden nu uit zichzelf binnen gaan staan in de inloopstallen, lekker droog, vaste grond onder de voeten (beton) en even uit die snijdende wind.
Het maakt mij rustig te weten dat ze hun weg naar de stalletjes nu gevonden hebben, ik ben er in elk geval blij mee, zeker met drachtige Holly. Voel me er ook absoluut niet schuldig om als mijn paarden er zelf voor kiezen overdekt te gaan staan.
Ik hoef er echter niet aan te denken de opening te barricaderen (er zitten geen deuren in) want dat zou een hoop stress teweeg brengen.

Voor mijzelf ook vind ik het wel een uitkomst, die stal, om eens droog op te kunnen zadelen, en niet weg te glijden in de bagger.
En om mijn materiaal droog op te slaan.
Maar ook niet meer dan dat....
Groet, Pien

Diestelmans Liesbet schreef op donderdag, 3 maart 2005, 10:02:


Ach, wat mijn zus en ik vroeger deden met onze Welsh: Ik ging op hem zitten, zonder zadel met een touw om mijn middel met de slee erachteraan en mijn zus daarop.
En dan in galop door de sneeuw het bergje bij ons op.
Tja, af en toe remde zij niet op tijd en kwam de slee tegen de achterbenen van ons paardje aan, gelukkig nooit te hard, en was dat zo'n lieverd die ons dat vergaf.... Stel je voor, die streken die je uithaalt als je jong bent.

Denk dat ik het vanmiddag eens met Steffie ga proberen, weer effe kind zijn met mijn eigen zoon op de slee
Maar hij moet wel op tijd remmen hoor....
Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Tenminste.... als ik er nog op kom zonder zadel met mijn stijve 41 jarige ouwe lijf en lagen kleren over elkaar....
Er zal me iemand op moeten hijsen
Zien jullie het al voor je?

Dank overigens voor de felicitaties op mijn verjaardag....
Groet, Pien

Malenka schreef op donderdag, 3 maart 2005, 21:29:


Wow, Malenka, wat een mooie foto's maak jij.... En je ziet dat de paarden er gelukkig uitzien op dat prachtig grote stuk land. Heel leuk.
Wie is die witte?
Groet, Pien