Fem schreef op dinsdag 9 augustus 2011, 14:11:

Ik denk eerder dat Joe "kanonnenvlees" is ... altijd makkelijk zo'n paard bij je in de buurt te hebben, dat vergroot jouw overlevingskansen!

Maria Delavega schreef op woensdag 10 augustus 2011, 21:26:


Klinkt echt als een land waar je met plezier verblijft!

Frans Veldman schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 11:45:

Ik heb hem, ik heb hem Je teugels naar links of naar rechts openen ... dus je hand wat meer van de hals halen ... that's it! Zo kun je het woord "trekken" laten vallen, want het is niet trekken ... het is openen .... deurtje open, deurtje dicht ... komt noppes, nada, nihil druk of kracht bij kijken en is altijd pas na gewichtsverandering. Paarden reageren onwijs subtiel op gewichtsverandering als je als mens ze maar de kans geeft en niet alles tegelijkertijd zit uit te spoken ... drijven, sturen en trekken ... gewoon met je lijf aangeven waar we naar toe willen en ja, dat kan inderdaad met je hoofd door naar links te kijken, want als je dat goed doet, verplaats je je gewicht ... dus je romp, dus je heupen en dus je benen heel subtiel. Niks niet clickeren, gewoon bewust worden van je lijf en niet als een houten klaas op de rug van een paard gaan zitten!

Piet schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 20:06:


Ja, ouwe kippendief! Frans zocht naar een woord waar jij niet van over de rooie ging hé ... gewoon teugels openen. Of mag dat ook niet?

e m kraak schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 22:44:


Mind you, ik vind Parelli helemaal niets (ik zeg niet dat het niets is, ik vind het niets). Parelli paarden én mensen komen mechanisch over. Ik mis bij de eigenaar/ruiter de lichaamseigen taal ... het zijn aangeleerde kunstjes.
Clickeren, voor mij, idem dito, het zijn aangeleerde vaardigheden volgens een vast stramien. Mechanisch! Positief bekrachtigen is niet aan clickeren voorbehouden en kan in een meer authentieke lichaamseigen communicatie met het paard gebruikt worden. Ter bevestiging ... en dat hoeft geen voer te zijn!
Op een lichte kanteling van het bekken vanaf de grond, stapt het paard weg ... vanaf de grond hé ... je moet zeer goed kijken als mens om te zien wat een ander mens doet, maar het paard ziet het en stapt weg ... richting van je schouders is richting waar het paard naar toe zal lopen. Hoe subtiel wil je de communicatie hebben? Over welke grenzeloze druk hebben we het dan? Welke essentie mis ik?