Sandra van Bommel schreef op donderdag 4 augustus 2011, 14:12:


Onder alle mogelijk denkbare voorbehoud, omdat ik heel bang ben misleidend te zijn. Ik weet niet eens of alle eczemers wel hetzelfde mankeren en zoja in welke fase.

Zomereczeem is (onder ijsco's) niets nieuws. Al vanaf de eerste imports vanuit IJsland waarneembaar (op IJsland zelf scheen het niet voor te komen, maar of dat gelogen is vanwege exportbelangen weet ik ook alweer niet...).
De norm op IJsland was "de ponies die de winter daar overleven zijn de beste", maar sinds de wedstrijdsport ook daar populair geworden is en de ponies niet meer het niemandsland ingestuurd worden maar showdieren geworden zijn heb ik gehoord (ik weet het dus niet zeker omdat ik er nooit geweest ben en geen betrouwbare bronnen ken) dat eczeem ook in IJsland is waargenomen. Wat het allemaal zo schimmig maakt is bijv. dat wanneer een succesvolle hengst eczeem heeft, hij opgesloten wordt in een donkere stal met rondom schrikdraad zodat het eczeem niet zichtbaar wordt. Belangen alom....

Het mugjesverhaal interesseert me maar matig. Het kan een trigger zijn, maar dat is dan dat.
Ik heb (lang geleden al) vastgesteld dat locale behandeling met bijv. triamcinolon zalf kan helpen als de aandoening (nog) zeer plaatselijk is, maar dat zegt eigenlijk niet zoveel (=corticosteroid) over de oorzaak. Als het een "simpele" allergische aandoening is... waarom schrijft de DA dan niet even simpele antihistaminen voor?
Zijsprong: kijk ook even op http://nl.wikipedia.org/wiki/Atopisch_eczeem
Ik denk dat zomereczeem een soort allergie is die makkelijk overgaat in een auto-immuunziekte. Dat ligt in lijn met de grote bezorgheid van de WHO omtrent het griezelig toenemen hiervan in het algemeen wereldwijd (duh, kan ook weer komen omdat er steeds meer ontdekt wordt over auto-immuun mechanismen...).
Het goede nieuws is dat dit soort aandoeningen vaak toch wel, als je de tijd hebt, omkeerbaar zijn; een "allergie" ontstaat maar verdwijnt ook weer, je "groeit er overheen" ECHTER kan óók in herhaling vallen!
Ik denk tevens dat een voorwaardelijkheid erbij een vorm van welvaartsziekte is, omdat het zo een grote correlatie vertoont met welvarende gebieden. En dat zie je onder de paarden ook maar wat misleidend kan zijn dat de kenmerken als overgewicht zo vaak voorkomen dat het tot een onzincorrelatie leidt...
Hoe het in elkaar zou kunnen zitten is dat niet-wateropbare lichaams-ongewenste chemie in vooral onderhuidse vetlagen wordt opgeslagen. Als die vetlagen niet regelmatig genoeg worden aangesproken cumuleert dat.

Maar goed voeren is een kunst waarin niet iedereen geïnteresseerd is, en dubbel niet als je ook nog van de mensenmaatschappij op je kop krijgt omdat je ponies mager gevonden worden (dat is niet zo en als de dierenbescherming een DA stuurt kan die ook weinig anders dan je gelijk geven maar je hebt wel om de paar jaar het gezeur ervan).
Frans is een van de weinigen die als eerste spontane reactie gaf, zo uitzonderlijk dat ik het nooit zal vergeten : "ijsco's die er niet als Thelwell-ponies uitzien, ik wist niet dat het kon" o.i.d.
Daarom heb ik het ook altijd over de "tevelen" in NL die de ellende veelal veroorzaken, zelfs in natuurbegrazingen is dat zo omdat NL een zeer voedselrijke delta is. Pas als je voert zoals ik doe, kun je gaan nadenken over een tekort aan iets (bijv. eiwit als het pensprik-hooi te arm is voor een zogende merrie...) als een pony TE mager wordt waarbij het criterium is of er wel/geen spierweefsel wordt "opgegeten".

Wat niet zo moeilijk is, is een algemeen gangbare begripsverwarring:
Wat mensen mooi vinden is een pony/paard die eruit ziet als een bodybuilder/atleet.
OK...
Wat erbij vergeten wordt is dat zoiets bereikt wordt door in de eerste plaats atleten-training (waar dan uiteraard wel tegenop gevoerd moet worden!). Resultaat is dan, dat niet vetlagen maar spieren gaan groeien.
Maar wie heeft er nu tijd en zin om samen met je pony een nooit-eindigende atleten-training te doen? Dat is een fulltime job! Zeldzaam dus, zelfs "werkende" paarden doen in NL in de regel allesbehalve een fulltime job... en het misleidende vervangende ideaalbeeld bestaat uit niet-functionele biomassa om het maar eens bruut te formuleren.

Feit is dat mijn hengst niet de eerste pony is die bij mij het eczeem kwijt raakt.
Feit is ook dat degeen van wie ik zoveel geleerd heb, helaas overleden Charles "Peerdespul" Werner mijn enige en beste vrind in de paarden ooit, ditzelfde ook kon, eczeemponies opkocht omdat die niet zelden goed en goedkoop waren, en met pijn in het hart zijn ponies wel eens te dik liet worden om van het dierenbeschermingsgezeur af te zijn.
De n staat zo toch al wel op enkele 10-tallen.

Piet schreef op donderdag 4 augustus 2011, 17:17:


Ik wou ook geen eczeempaard maar je weet hoe we gezocht hebben. Er was stomweg geen andere keus. Als Sas toen niet had gezegd dat ik het wel weer goed krijg (maar ik weet hoe lang het kan duren en iedereen weet wat een ellende een eczemer is) had ik hem misschien toch wel laten staan....

Achteraf was de keus goed, maar da's achterafpraat. Ik weet nu ook hoe, in welke volgorde, de eczeemverschijnselen verdwijnen. Dat correleert met de typische equine "vervettings" plaatsen op het lichaam. Eerst herstelt de huid. Staartwortel en manenkam zijn dus het laatst, maar zelfs zijn dikke nek is hij al bijna kwijt vergeleken met wat het geweest is.

Je kunt een paard ook niet zomaar laten vermageren. Leidt tot hyperlipaemie en mogelijk andere intoxinaties afhankelijk wat er in dat vet zit.
En ik heb ook niet maar 1 paard, die ik heel gecontroleerd max. 1 - 1,5 kg / maand kan laten afvallen (en wat is gecontroleerd behalve dat je je best doet). Want meer moet het eigenlijk gemiddeld niet zijn en dat is een lastig, langdurig proces.


Geen sprietje teveel hoor!
Doe je de halve havertjes ook nog steeds?

muriel schreef op donderdag 4 augustus 2011, 17:16:
[knip]

Omdat ze in een corton-gevangenis staan.
Dat werken valt ook wel mee als je het afzet tegen de sportattribuut-opberg-uren.

Arabesk schreef op donderdag 4 augustus 2011, 20:20:


Nog zo'n rijke tuthola zonder gevoel voor humor.
Eiguh huis in de duinstreek, paarduh, toe maar....
Maar je hep er geen verstand van want wie wil nou een rolls of een jag als er bugatti en unimogs bestaan

cheyenne26 schreef op donderdag 4 augustus 2011, 20:14:

Dat jij iets niet als aggressie ervaart of ziet kan ik niets aan doen. Ik weet alleen dat dominantie een ethologisch begrip is dat staat voor een bijzondere, sociale vorm van agressie t.b.v. het bepalen van een rangorde waardoor een groep dieren efficiënter functioneert. Niet zomaar een groep dieren, want er is minstens een sociaal verband voor nodig dat verder gaat dan conglomeraat. Alle normaal natuurlijke dominantie is intraspecifiek.


Maar dan, domesticatie. Dat is een aspect waar ik jaren terug al eens over gepiekerd heb. Domesticatie kan alles vervormen immers.
Die honden ervaren hun mens(en) als groepslid, misschien zelfs wel als mislukt soortgenoot (want ze weten uiteraard wel dat je niet eens fatsoenlijk kan blaffen).
Ik kan me van dominantie bij een huishond soms nog iets voorstellen, er zijn ook andere diersoorten die mits als flessejong opgevoed inderdaad totaal in de war lijken te zijn geraakt en dominantiegedrag naar mensen vertonen, maar bij paarden... lijkt me zeldzaam en (daar gaat het eigenlijk om!) absoluut niet datgene wat er doorgaans door paardenmensen voor versleten wordt.

Ik heb een huispony, vergelijkbaar met huishond. Zelfs zij heeft nog nooit dominante gedragspatronen zoals die tussen paarden plaats hebben naar mij toe vertoond.