Toch fijn dat ik niet de enige ben .

Het 'stiekem' snoepen van gras onder het rijden is gelukkig inmiddels geen probleem meer (mits ik zelf bij de les blijf). Het gaat nu dus puur om het weer stoppen met snacken nadat ik haar toestemming heb gegeven om even te grazen.

Van tevoren laten grazen zou vast de intensiteit van het graasgedrag verminderen, maar het vervelende is dat ik meestal alleen 's avonds tijd heb om te rijden, net voor het moment dat ik voor de tweede keer die dag een strook nieuw gras geef. Ze heeft dus ook wel echt trek, maar kan wel 24 uur per dag kleine beetjes gras eten. Ze moet ook nog wat afvallen, dus dat maakt het niet gemakkelijker.

Met een keer een flinke 'fase 4' zou het waarschijnlijk snel op te lossen zijn, maar ik hoop dat er een andere manier is. Ga anders toch vanavond maar eens proberen haar aandacht te krijgen met een 'eng' ritselend zakje.

cheyenne26 schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 9:03:


Dat ben ik wel met je eens.

Misschien een interessant artikel in deze context: http://dressagenaturally.net/education/articles-by-karen-rohlf/dangerous-patterns
Volgens mij wordt er ook in verwezen naar het specifieke filmpje dat hier werd geplaatst.

Het verandert trouwens niets aan de discussie bit vs. bitloos, maar gaat meer over de manier waarop de discussie doorgaans wordt gevoerd (wat vaak ook niet de meest effectieve manier blijkt om veranderingen teweeg te brengen). Betrap mezelf er trouwens ook erg vaak op dat ik met paarden veel meer geduld heb dan met (voornamelijk paarden)mensen die in mijn optiek onzin uitkramen...

Denk eerlijk gezegd dat het hier geplaatste filmpje niet zo snel iemand tot bitloos rijden aan zal zetten. Vermoedelijk denkt iedereen: "Ja, hallo! Dat zijn overdreven uitzonderingen! Zo rijd ik helemaal niet."

Denk dat veel bitruiters echter wel zouden schrikken als ze eens een filmpje lieten maken van het hoofd (ingezoomd op mond en ogen) van hun eigen paard tijdens het rijden. Misschien dat dat wel een eye-opener zou zijn voor ruiters die zichzelf geen 'grove' ruiter vinden. Zo vreselijk veel kracht is er immers niet voor nodig om bijv. een bit scheef te trekken of een mondhoek centimeters te verplaatsen.

Al is er natuurlijk een kans dat zulke beelden gewoon worden bestempeld als 'verzet' van het paard of als een teken dat het paard zo koppig is geweest dat het niet op subtielere hulpen heeft gereageerd...

Peet schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 10:37:


En hoe definieer je 'verwond'? Een kapotte mondhoek is duidelijk te zien, maar een bloeduitstorting o.i.d. al een stuk minder.

Mijn pony had bijv. een flink litteken op haar tong. Had ik nooit gezien, maar kwam aan het licht bij de tandarts. Ik opperde nog dat het misschien kwam van het eten van iets scherps bijv., aangezien de pony in de Schotse heuvels heeft gestaan, maar volgens de tandarts was het een typische bitverwonding. Ze kwam het ook bij renpaarden wel tegen.

Het litteken was zo groot dat de tandarts zei dat je bij de pony eigenlijk geen bit meer zou kunnen gebruiken. In combinatie met de dikke koudbloedentong was er door het litteken nu gewoon te weinig ruimte in haar mond voor een bit. Hooguit zou je nog een dun onderlegtrensje kunnen proberen, maar het litteken was ook heel erg gevoelig. Gelukkig was ik toch niet van plan om ooit nog met bit te rijden, maar het geeft wel aan hoe 'gemakkelijk' je waarschijnlijk iets beschadigd met een bit. Mijn pony is verre van een sportpony of renpaard (dikke koudbloed ) en werd bij haar vorige eigenaar niet intensief bereden (en dan nog alleen in de wei of op buitenrit). Ze is wel erg schrikachtig en wantrouwig (kip of ei?) en stond bekend als niet bepaald de gemakkelijkste. Ik vermoed dus dat ze een keer is geschrokken en dat het mis is gegaan toen iemand aan de noodrem trok.

Heb het de vorige eigenaar wel gemeld, in de hoop dat zich iets meer bewust wordt van wat een bit kan doen. Ze vond het eigenlijk maar niets dat ik geïnteresseerd was in NH (traditionele Brit ), maar heeft later wel toegegeven dat ze heel verbaasd was om op foto's te zien dat de pony nu met touwhalster op buitenrit gaat langs drukke wegen.

Anja Seijn schreef op zaterdag 6 augustus 2011, 11:40:


Wie weet. En met voldoende druk zal rollkuren ook met een touwhalster best lukken. En de mensen die dat zo'n stom gezicht vinden, een dressuurpaard zonder van die schuimklodders op de borst en voorbenen, die mogen dan gewoon zo'n leren bit gebruiken .

Frans Veldman schreef op donderdag 11 augustus 2011, 14:39:


Dit voorbeeld komt uit het pakket Liberty & Horse Behavior. Bij een paard dat geen interesse toonde in degene die in het midden van de roundpen stond, en op z'n gemakje aan mest van een ander paard stond te ruiken (wat werd uitgelegd als 'het paard vindt de poep belangrijker dan jou'...).


Dit ben ik niet met je eens. Het paard heeft immers al ervaren dat 'niet luisteren' naar de droomhulp zal worden gevolgd door een hogere fase. Het is een patroon geworden. Bij Parelli leer je dat je in het begin altijd een safety net achter de hand moet houden: je begint niet met rijden zonder halster, maar gaat eerst rijden zonder het halster te gebruiken (maar het is er nog wel, voor het geval je een hogere fase nodig hebt). Net als dat je met liberty-werk niet gelijk in een groot veld begint, maar in een roundpen, waar je het paard altijd snel kan 'disengagen' als het van je wegloopt. Later is dit zo'n sterk patroon geworden, dat het paard het idee heeft dat je het toch altijd kan disengagen, dus dat het zinloos is om weg te lopen (als je het inderdaad zo hebt opgebouwd zoals ze bij Parelli aanraden).

Ik denk dat je het rijden zonder halster een beetje kunt vergelijken met een paard dat achter het schrikdraad blijft ondanks dat er geen stroom op staat. Na te hebben ervaren dat er doorgaans een consequentie op volgt, zal het paard in het vervolg niet steeds uittesten of die consequentie ook op dat specifieke moment nog zal volgen. Waarbij ik het gebruik van druk overigens niet gelijk wil stellen met een elektrische schok (ik gebruik ook druk en veel elementen van Parelli in de omgang met mijn pony's).

Frans Veldman schreef op donderdag 11 augustus 2011, 14:39:


Dit soort 'ja maar'-scenario's komen bij mij ook altijd op. Ik kan me voorstellen dat je bij dit voorbeeld met wachten of het gebruik van een target veel kunt doen. Maar er zijn situaties waarbij ik echt niet kan verzinnen hoe ik zonder druk zou kunnen werken. Stel: mijn pony mag per dag 2x een uur op een volle wei. Na het uur is haar buik nog verre van vol, en er is geen enkele beloning die ze lekker vindt dan het gras waarop ze staat. Ik vermoed dat je dan eerst (niet op het gras) een heel betrouwbare reactie op en cue voor 'hoofd omhoog' moet hebben (die je m.i. door shaping heel gemakkelijk drukloos kunt aanleren), zodat dat ook een vast patroon is geworden. Maar wordt dit op een gegeven moment zo'n automatisme voor het paard dat het ook z'n hoofd zal optillen terwijl het staat te eten (en dus weinig baat zal hebben bij de beloning die daar tegenover staat)?

Sandra van Bommel schreef op donderdag 11 augustus 2011, 15:37:


Het is waarschijnlijk ook niet voor niets dat ze bij Parelli pas (in elk geval publiekelijk) voer als motivator gingen gebruiken toen Linda en de wat flegmatiekere Remmer een grotere rol gingen spelen.

Ik heb ook vanaf het begin voerbeloning gebruik (heel wat anders dan clickeren uiteraard). Ik wil ook graag wat enthousiasme zien als mijn koudbloeden braaf hun rondjes doen, en met alleen rustpauzes als beloning krijg ik dat niet voor elkaar. Plus dat het ook veel fijner voelt om bij het aanleren van dingen als achterwaarts en zijwaarts ze ergens 'naartoe' te zien werken in plaats van ze ergens van weg te laten lopen. Vooral het zijwaarts naar me toe vond ik een probleem. Druk aan de andere zijkant van haar lijf begreep m'n pony niet en ik wilde niet nog meer druk gebruiken. Ik heb het toen maar laten rusten, en later bood ze het een keer toevallig aan op een volte en zat het er met behulp van wat korrels voer zo in .

Onbewust heeft Dibble het achterwaarts gaan volgens mij ook via een soort van shaping geleerd, realiseer ik me nu. Begon met het krabbelen van haar staart in de wei, waarbij zij achteruit ging lopen als ik een paar passen achteruit deed. Daarna onbwust op cue gezet door er een armgebaar aan te koppelen.

joop schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 9:59:


Tja, "as comfortable as possible" betekent natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde. Ken genoeg mensen die hun paard scheren omdat het paard zo'n last heeft van het zweten tijdens het werk en die winterdekens als comfortverhogend zien (al kan het paard zich daar amper in bewegen - maar ja, als 'ie in een box staat maakt dat ook niet uit). En volgens mij heb ik in een advertentie van een pensionstal wel eens gelezen dat hun paarden het zo goed hadden, aangezien onderling contact mogelijk was dankzij tralies in de tussenschotten van de boxen...

Denk dat mijn pony's deze winter ook een stuk minder enthousiast zullen zijn als ik wat met ze ga doen. Dit wordt hun eerste winter in een weiland, waar ik zelf kan bepalen hoeveel en wanneer ze eten. Voorheen stonden ze op een pensionstal waar ze een paar porties hooi kregen en zich heel de dag stonden te vervelen op hun individuele paddock. Reken maar dat ze dan blij waren als je ze meenam in de bak en ze brokjes konden verdienen...

Heeft iemand hier (een deel van) de dvd's van Alexandra Kurland ( http://www.theclickercenter.com/clickerstoreDVDseries.html )?

Ik zou graag willen weten of ze erg veel toevoegen aan de informatie die in boeken e.d. te vinden is, en wat mensen de meest zinvolle dvd's vinden.

Alvast bedankt!