Frans Veldman schreef op vrijdag 29 juli 2011, 23:05:

...knip...

Helder!
Dat verdient een ster

Mooi!!
Wat een prachtige omgeving, ooo daar wordt ik toch wat jaloers van
Leuk gemaakt, de bewegende beelden vind ik toch aantrekkelijker dan de foto's, dat voelt toch 'echter' zelfs al is de resolutie dan minder.
Dit soort promotie van bitloos zie ik graag, gewoon eerlijk tonen wat je doet, een positief voorbeeld van hoe het wel kan, ook met 'hete' arabieren op het strand!

Nog!

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 13:53:



Goed dat je het nog eens zegt: 'vreemde paarden aan elkaar laten neuzen is nooit een
goed plan'
Zeker ook niet bij merries, dat is vragen om uitslaande voorbenen. Nu mogen mijn paarden dat soms wel, maar dan gecontroleerd, met paard van een vriendin, die ze dus eigenlijk ook wel kennen, en wij zorgen dat we door die voorbenen niet geraakt kunnen worden. Maar anders: je hebt helemaal gelijk, mijn jonkie Huppel vindt vreemde paarden ook erg leuk en spannend en 'huhuhuhmm't naar alles wat op minder dan tien meter passeert, en zou er graag naartoe willen. Maar dat mag dus niet van mij...

Het hangt ook af per paard denk ik (Horsenality, kijk maar eens rond bij Parelli).
Mijn Lolita verstijft bij enge dingen, het beste wat ik dan kan doen is gewoon wachten tot ze weer kan ademen en met haar ogen knipperen, als ik dan zou proberen te doen alsof er niks is en willen doorgaan: is geen goed idee. Met mijn jonge paard Huppel heb ik van in het begin de Parelli-aanpak gebruikt, dus haar vragen om dingen aan te raken ('touch it' wat meteen in Parelli level 1 al zit) waar ze dan voor beloond wordt, zoals nog mensen doen en met succes. Vindt het trouwens wel grappig , want ik ga ook naar brievenbussen en zo, 'kijk eens wat een leuke brievenbus' en dan krijgt ze een korreltje als ze die aangeraakt heeft. Voeten in een plas zetten is ook zo'n leuke, en handig voor later. Maar verder is ze gewoon ook een andere horsenality, veel nieuwsgieriger, wel adrenaline/opgewonden maar minder echt bang. Afleiden met een andere opdracht werkt dan eigenlijk wel goed.
In het algemeen zou ik wel zeggen dat geruststellen toch vooral een mensending is, paarden hebben eigenlijk weinig aan zachte stemmetjes of lieve aaitjes als ze bang zijn, dat doen ze onder elkaar ook niet zo.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hoi Maria,

Best dat je het bij je eigen paard opgemeten hebt toch?
Je wilt het net aansluitend (minder ruis), maar ook niet zo strak dat ze geen hap eten zouden kunnen nemen. En dan moet je kiezen waar je de neusriem precies wilt, want over die hoogte zijn ook verschillende voorkeuren. Ik heb hem graag redelijk hoog (wegens volgens mij relatief zachter inwerkend dan), anderen weer eerder laag op de neus, uiteraard dat de omtrek dan ook verschillend is.
Laat je weten hoe het gaat met het laten maken?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Velen van jullie hier hebben mijn Huppeltje weten geboren worden... intussen is ze een reusachtig groot 'echt' paard geworden en ik ben haar op het gemakje zelf aan het starten met Parelli Natural Horsemanship als basis. Voor mij best spannend want zadelmak maken was altijd een ver-van-mijn-bed-show én ik was voor Parelli een hele bange ruiter. Ik weet dat ik hier nogal stil ben geworden (ja, nu in de vakantie kan er meer tijd af), maar ik ben zoooo trots op mijn poepiepaardje, mijn huppelkonijntje, mijn kleine smurf, mijn babypluisje

We spelen natuurlijk al een tijdje met elkaar zowel aan het halster:
http://youtu.be/szGiPTBWiAk
als in vrijheid: http://youtu.be/-F84KeBahZ4
nog eentje aan het halster (= on line) en met de barebackpad, met voor de eerste keer opstappen (nu ja klauteren) met mijn indianenzwaai:
http://youtu.be/lSfePxDKFCQ

Dit is dan écht, met zadel en alles: http://youtu.be/wn4SMTDkUgc

Maru schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 16:56:


Ha, ja, dat opzadelen is nog niet niks als klein meisje met groot paard en zwaar westernzadel
Daar blijkt dan weer hoe nuttig het is dat er in de eerste levels van Parelli zo'n aandacht is voor de handigste en vriendelijkste manier van opzadelen. Het gaat nu gewoon vanzelf om het correct te doen, en nu met zo'n jong gevoelig ding is dat net heel erg praktisch, dat ik daar niet meer over hoef na te denken.

'Zadel je ervaren paard op alsof het de eerste keer is, en zadel je groene paard op alsof het de duizendste keer is' zegt Pat Parelli.

Maru schreef op woensdag 3 augustus 2011, 9:14:

Hoi,

Prijskaartje valt wel mee hoor... Je kan voor 0 euro gedurende 30 dagen lid worden van Parelli op parelliconnect.com" target=_blank>www.parelliconnect.com en iemand die een beetje al OK is met paarden kan enkel daarmee eigenlijk al Parelli beginnen doen, er zijn mensen die verder geen les nodig hebben en gewoon tot level 3-4 geraken, heb ik al gezien.
Op the Parelli Connect website kan je stap voor stap het programma voor Parelli Natural Horsemanship doorlopen en je vorderingen bijhouden op een handige en interactieve manier, waarbij je telkens op maat van jou en je paard nieuwe taakjes krijgt om mee te spelen. Om te weten hoe je er aan begint is de volledige level 1 DVD via de site gratis te bekijken. Je krijgt ook toegang tot de Parelli Savvy Club website want die staat boordevol informatie, artikels, vragen en antwoorden, en honderden uren videomateriaal van Pat Parelli. Zelfs de inhoud van alle DVD’s die de voorbije jaren naar leden zijn opgestuurd kan je als nieuw lid gewoon ook allemaal bekijken via de site! Je krijgt als je verder lid blijft elke maand een DVD (8 keer per jaar) of een magazine (4 keer per jaar). Je krijgt ook korting op alle aankopen voor Parelli, korting op lessen...
Als je na die dertig gratis dagen denkt dat je toch lid wil blijven kan dat voor 7,95 euro per maand al , dat is dan het digitale lidmaatschap, dan krijg je geen dvd's in de post maar krijg je ze via de site beschikbaar.

Zo! een hele lap tekst, maar toch nuttige informatie mag ik hopen

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Anne Maria schreef op woensdag 10 augustus 2011, 14:09:


Hoi Anne Maria,

Ik denk dat ik licht kan werpen op de zaak
Jarno zat ook niet op Gilbert de jonge muilezel toen, en al helemaal niet met bit. Gilbert had wanneer hij meegeleid werd bij zijn eigenaars geleerd zich weg te trekken en er vandoor te rennen als hij zin had (daarom ook dat hij op de Parelli-ranch in training gestuurd werd). Hij heeft dat met Jarno in het begin ook een paar keer gedaan, en het lange leidtouw dat daar bij voorkeur gebruikt wordt is hard en geribbeld (een lasso eigenlijk), als dat ineens door je handen ritst heb je meteen wonden.
Ik kan me wel voorstellen dat die muilezel een goede leerschool is geweest voor Jarno. Pat Parelli zegt vaak: 'je MOET een muilezel behandelen zoals je een paard HOORT te behandelen' maw. bij een paard kom je er mee weg om dwang of wat dan ook te gebruiken, bij een muilezel gewoon niet.
Pat zelf is oorspronkelijk bekend geworden omdat hij zonder hoofdstel reining demonstraties reed met een muilezel...

En adoratie voor Parelli hoeft niet hoor

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Op een amerikaans forum kwam deze ook weer boven. Sugar Creek lag dan wel gewoon nog in het oorspronkelijke Ohio
Het zou wel een echt bericht geweest zijn van enkele maanden terug, en iemand schreef dat ze twee paarden van daar ook daadwerkelijk had opgevangen en dat ze allen een thuis hebben gevonden.
Oef en vergeten dus.

Ellen2 schreef op woensdag 10 augustus 2011, 11:16:


Hoi Ellen,

Ik ben al verschillende keren met paard naar Nieuwvliet geweest:
http://youtu.be/o478QVBhBPc
http://youtu.be/nTLTJaXFyEk
Ik geloof wel dat je je in het zomerseizoen aan bepaalde tijden moet houden.
Het handigst is even te bellen naar de manege daar (Hippo d'or in Nieuwvliet), die weten dat precies uiteraard. Wij gingen daar soms wel eens achteraf iets warms eten na een storm- en regenrit op het strand. Ik ben de allereerste keer ook naar daar gereden en hun parking als uitvalsbasis gebruikt, kon dan ook daar de paarden laten drinken, maar dat doen we niet meer, je kan gewoon naar de grote parking rijden die recht tegenover de manege is, maar als je er met de honden al geweest bent zal je zelf wel je plekjes weten.

Veel plezier!
Nathalie

e m kraak schreef op woensdag 10 augustus 2011, 15:33:


Ha Egon,

Hoe ik het zie en beleef (want zoals je weet is Pat zelf niet zo erg bezig met de wetenschappelijke modellen) is dat het ook met die fases niet de bedoeling is aversieve prikkels te gebruiken, toch niet in de zin dat ik 'aversief' snap uit Skinner, zijnde een prikkel die (negatieve) emotie opwekt. Zoals je weet is het allereerste spel van de 7 Games het friendly game, oftewel vertrouwen opbouwen. Eens het prooidier paard (of muilezel, of...) begrijpt dat dat raar wezen op twee benen hem niet wil opeten, dan kan je gebruik maken van de soortspecifieke eigenschap dat paardachtigen onder elkaar ook met opdrijven van druk (fysiek of intentie) werken om over bepaalde zaken te communiceren (zoals wie waar moet staan of niet staan of bewegen). Maar dat kan dus enkel als het opdrijven van druk bij het paard in kwestie niet als aversief overkomt (want dan krijg je reactie uit schrik ipv. bewust leren), en de friendly game moet je ook tussendoor steeds checken (en als beloning gebruiken, kan ook), dat is niet iets wat je voor de vorm even aan het begin van een sessie doet of zo.
Ik zag pas nog een filmpje van een Parelli-instructrice met een zebra-ezel kruising (zedonk), dat ging zo te zien heel erg goed.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 10 augustus 2011, 17:44:

Hoi Frans, vind ik ook een goede insteek. Toch begrijp ik wel dat er nog een verschil is tussen iets gebruiken waar je paard correct op reageert, en hem bv. door freeshapen al clickerend iets aanleren. (En wie dat liever doet: prima natuurlijk!)

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op woensdag 10 augustus 2011, 19:23:


Hi Piet,

Wat is je vraag? Of is dit een knip-plak vergissing?

Groetjes,
Nathalie