Arabesk schreef op dinsdag 19 juli 2011, 13:53:
> Zodra er boze reacties komen, weet je dat je in elk geval een snaar
> geraakt hebt.
Ja, maar door een gevoelige snaar geraakt worden is uiteraard geen pretje.
Ik heb dat zelfs bij mezelf. Ik (wij) gebruik(en) ook nog steeds te veel mijn teugels (zegt mijn instructeur ook). Het bewijs zie ik op Pav en Frodo hun neus. Bij Pav zijn er 2 kleine plekjes waar het haar er af is en bij Frodo ook eentje, net daar waar de neusriem zit.
Vroeger was er ook zo'n plek waar mijn voeten zaten maar dat is nu niet meer. Toen zag je aan de neus uiteraard niks, want toen reed ik nog met bit.
We zijn in het voorjaar gestart met springles: mijn man zijn grote droom en ik dus met een heel klein hartje. Heb onlangs een keer mijn fototoestel meegenomen om te laten filmen hoe het er uit zag. Ik vond dit verschrikkelijk confronterend. Je fouten zien - en dat hoeft niet eens vertraagd te zijn hoor
- is echt geen pretje. Na jouw filmpjes heb ik eens extra gelet op de gelaatsuitdrukkingen van onze paarden, maar die waren gelukkig oké. Er was dus toch iets positiefs aan die filmpjes, iets wat ik voorheen niet had opgemerkt
.
Goed paardrijden is écht niet simpel hoor!
Lena
(grandioos
bitloos 
)
PS: bijkomende anekdote:
Zelfs onze instructeur begint hoe langer hoe positiever te staan tegenover
bitloos. Ons Pavke is een echt springpaard en heeft in een vorig leven blijkbaar al vlot over 1.20m gesprongen. Toen ze in de eerste springles de "hindernis" (voor Pavke en mijn man toch al wel zo'n 40cm
) in de gaten kreeg, werd ze 10cm groter, oren naar voor en stormde ze er op af en was dus niet meer te houden. Ik heb doodsangsten uitgestaan.
Dit gebeurde enkele keren en onze instructeur merkte heel voorzichtig op dat ons Pavke voor de springles misschien toch wel een bitje nodig had. Manlief zei uiteraard dat het bit er niks mee te maken had.
Zijn eerste lessen gingen dus vooral over EERST rustig rijden en dan misschien eens een sprongetje. En ja hoor: na een les of 2 ging het al veel beter en gaf hij toch wel toe dat dat bit er bij nader inzien niet zo veel zou toe doen. Voor mijn man en mij het mooiste moment van die springles.
Warboel
