Michaela schreef op vrijdag, 25 februari 2005, 17:48:


Hoi Michaela, ik ga je wat vragen stellen.
Als ik jouw verhaal zo lees krijg ik een beetje het idee dat je je paard een aantal keren niet voldoende hebt opgewarmd voordat je daadwerkelijk begon met rijden.
Als zijn spieren nog koud zijn en zijn rug niet soepel zal hij eerder last krijgen van blessures. Dit wat ik lees lijkt daar sterk op. Zou dat kunnen?

Een paard dat spierbevangen is geweest dient, zeker in de winter minimaal een half uur opgewarmd te worden in stap en dmv losmakingsoefeningen. Ook het uitstappen is net zo belangrijk.
Spierbevangenheid gaat vaak samen met nierproblemen, dat is ook de reden dat de urine van een paard dat acuut spierbevangen is zo donker gekleurd kan zijn.

Misschien heeft je paard er een nierprobleem aan overgehouden.
Er kan ook blijvende spierschade zijn opgetreden. Ik ben geen arts.
Ik heb echter ooit door toedoen van mijzelf mijn paard spierbevangen zien worden.
Ze stond toen dag en nacht op stal, kreeg 3 kilo krachtvoer per dag omdat ze te mager was. Het was winter en ik ging rijden terwijl ze zo gek was als een bos uien. Ik heb haar toen maar even laten uitrazen met mij erop zonder haar eerst op te warmen en nog geen 5 minuten later was het prijs.
Het herstel geeft weken geduurd. Daarna heeft ze ook rugproblemen gekregen en daar heb ik zeer veel van geleerd.

Alles had te maken met mijn gebrek aan ervaring op dat moment.
Ik heb haar toen beloofd dat ik haar nooit meer op die manier zou houden. Zodra ze begon te genezen en ze weer een beetje kon lopen heb ik haar naar een wei verhuisd.Ingepakt in dikke dekens heeft ze die eerste winter en haar genezingsproces goed doorstaan.
Tot op de dag van vandaag staat ze buiten.

Oerigens : Als je paard een deken opheeft en je neemt die er in een klap af in de vrieskou kan dat al een nieuwe bevangenheid opleveren.
Laat de deken even op het kruis liggen (de meest kwetsbare plek) en neem hem er na een paar minuten af.
Ik doe dat terwijl het paard rustig staat te eten.

Dit ook is de reden dat wij na het opwarmen beginnen met een paar rondjes draven en dan weer even in stap gaan. De ademhaling van het paard is dan dieper en zo kan de zuurstof de spieren goed bereiken.

Die bultjes op zijn hals kunnen komen door teveel (eiwirijke) voeding. Een ooit spierbevangen paard moet veel bewegen en niet te rijk eten.

Ik begrijp niet dat je dierenarts zout aanraadt om het drinken te bevorderen.
Voor zover ik weet geeft zout een enorme belasting, juist op die nieren.
Hij zou mi helemaal geen zout mogen hebben.

Hou je ons op de hoogte? Ik hoop dat je wat verder komt zo.
Groet, Pien

HannahFroukje schreef op zondag, 27 februari 2005, 11:36:


Ja, door schade en schande wijs moeten worden he
Je kunt spierbevangenheid in, denk ik, 99 % van de gevallen voorkomen door goed op te warmen en uit te stappen, oefeningen te doen, en je paard niet teveel krachtvoer te geven (liever dus helemaal geen) op de dagen dat ie niet hoeft te werken.
Toen mijn paard spierbevangen was mocht ze van de DA alleen maar hooi eten. Anders niks.
Absoluut geen zout en eiwit, om de spieren en de nieren te laten herstellen !!!!
En een paard gaat goed drinken door het eten van droog hooi.

Nu ga ik, lekkere sneeuwrit maken met een hele club......
Groet, Pien

HannahFroukje schreef:



Hoi Froukje, van jongs af aan zijn wij gewend om veulens los mee te nemen als we gaan rijden. Die gaan al rustig mee als ze een maand zijn, je bouwt het natuurlijk op, je begint met een paar minuutjes stappen waarbij het veulen te allen tijden voorrang heeft om te kunnen drinken en dus rusten.
Het veulen geeft precies aan wat moeder en ik moeten doen.
Het blijft die eerste tijd zeer kort bij zijn moeder in de buurt.

Daarna breekt er een tijd aan dat het veulen alles meedoet : Draven, kleine stukjes gallopperen.... Nog steeds los en in alle vrijheid. Het 'bijtanken' wordt dan ook steeds minder, de moeder laat dat niet altijd toe tijdens het werk, en na het werk is het eerst wat het veulen dan doet onder de buik van mama induiken. Het veulen is dan meestal een paar maanden oud.

Vervolgens wordt het redelijk irri : Want het veulen heeft heel goed in de gaten dat het net zo goed op de hoek van het pad kan wachten totdat mama weer terugkeert. Niet zelden spraken wandelaars ons aan omdat er een paar veulentjes in de struiken waren aan het rondscharrelen....
Wij reageerden dan altijd zeer laconiek, zo van : "ze weten ons wel te vinden hoor", of je hoorde een zeer hard gehinnik en daar kwam het aangerend.... De veulens waren dan altijd al een maand of 4 , 5 , 6.
Dat was de periode dat ze zelf op ontdekkingsreis gingen en ons lieten wachten....

Dit alles gebeurde los en in vrijheid, waarbij het veulen zodra het wat ouder werd zelf kon bepalen hoever het mee wilde lopen.

Neleke neem je mee aan een touw, maar ze kan heel veel aangeven, je merkt vanzelf dat ze moe wordt of begint te sloffen of interesse verliest en steeds stil gaat staan.
Om dit te voorkomen begin je met een paar minuutjes, net als je beschreef (heerlijk, hoe je schrijft over die onnozelheid, ik zie dat weer helemaal voor me....).

Nu is Neleke wel een zwaarder gebouwd type, en ik denk wel dat je daarmee rekening moet houden, maar ik zou niet weten waarom je haar niet lekker, opgebouwd, een uurtje als handpaard kunt meenenem.
Ik zou straks hooguit wat draven in een rustig tempo en niet gallopperen, dat lijkt me wat veel gevraagd, want een trekpaard is meer een 'draafpaard' dan een galloppeerpaard.
Geniet er lekker van !!!! Ik vind het hartstikke leuk wat je doet.
Groet, Pien

jacqueline postmes schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 12:13:


Heks !
Maar wel een lieve.....
Groet, Pien

Ingrid schreef:

Ach, bij mij bevriest ook wel eens een biet hoor, ik voer ze gewoon op.
Bewaren kan inderdaad niet, ze rotten onder je ogen weg....
Groet, Pien

katriend schreef op woensdag, 2 maart 2005, 14:26:


In deze Nieuwe Tijd pretenderen een heleboel mensen 'holistisch bezig te zijn', de term 'holisme' wordt nogal graag gebruikt, maar wat is Holisme?.

Holistisch denken wil zeggen dat je verder gaat dan alleen het kijken naar en behandelen van een eventuele kwaal.
Het is een leefwijze die erop gebaseerd is een totaalevenwicht te (her)vinden tussen lichaam en geest, tussen denken en handelen, relatie en omgeving, tussen stoffelijk en niet stoffelijk, tussen het aardse en het spirituele :
"Het geheel is de som der delen".

Voor Holistische artsen is het concept Gezondheid een functie van een juiste integratie van de lichamelijke, emotionele, mentale, en spirituele elementen van het leven.

Het zit verweven in jezelf, in jou als persoon, zoals jij in de wereld staat. Het heeft alles te maken met bewustzijn en bewustwording en energetische beïnvloeding. Daarbij kun je denken aan onder andere bijvoorbeeld Homeopatische remedies, Bach remedies, Edelstenen, handoplegging, acupunctuur, massage, chakra- en auratherapie, reflexpuntmassage, chinese kruidenleer etc.
Maar wat net zo belangrijk is : Ook de keuze in voeding en omgevingsfactoren als huisvesting, welzijn, socialisatie, vrijheid, stressfactoren spelen een rol.
De Holistische geneeswijze valt de traditionele westerse geneeswijze niet af, maar is een aanvulling op het wetenschappelijke.

Het kan zeer zinvol zijn om je paard bijvoorbeeld een gewone pijnstiller te geven wanneer hij pijn heeft ten gevolge van een hoefbevangenheid, maar slechts als hulpmiddel en niet als doel.

Zo kan een paard een gedragsprobleem hebben dat veroorzaakt wordt door een gezondheidsprobleem, of een te klein zadel, verkeerde voeding, onbegrip, onnatuurlijke huisvesting enzovoorts.
De reguliere aanpak behandelt een probleem veelal symptomatisch, terwijl men op een holistische manier veel verder kijkt dan wat alleen de ogen waarnemen.

Het is een mooi uitgangspunt bijvoorbeeld een dominantieprobleem op bijvoorbeeld de Parelli manier aan te pakken (ik noem maar even een voorbeeld).
Echter wanneer daar niet tegenover staat dat je waarneemt of je paard zich misschien wel stierlijk staat vervelen in een gesloten stal of pijn aan zijn voeten heeft en zich daardoor niet kan concentreren ben je nog niet "in het groter geheel" bezig.

Ben je bereid om eventuele veranderingen door te voeren, om kritisch naar jezelf te kijken. Ben je bereid om het traditionele los te laten, je bewustzijn te vergroten, verantwoording te durven nemen, alles in een groter geheel te durven zien, dan kan holisme eigenlijk alleen maar je leven verrijken....

Groet, Pien

Sabrina, Collane, Ingrid, het klopt wat jullie zeggen....
Ik wil even iets aanvullen:

Je paard, Kimberly, is niet vals zoals "vals" zou zijn. Misschien alleen geeft je paard iets aan en het is aan jou om naar hem te luisteren. Hij kan immers niet met zijn mond spreken dus zal hij het op een andere manier proberen te doen, dit is wat je terugziet in zijn gedrag.

Slaan of schreeuwen is geen optie, je wil aan hem opleggen ook niet.
Verplaats je eens in hem : Als hij jou was en jij je ouders dan zou je begrip en een aai over je bol willen hebben, geen machtsvertoon.
Dan zou je willen dat je ouders eens rustig met je gingen praten om zodoende de oorzaak te achterhalen van je gedrag.

Misschien voelt hij zich alleen, ook al staat hij met andere paarden :
Ze kunnen niet bij elkaar, ze kunnen hun paardengedrag niet uiten omdat de mens daar letterlijk een scheiding tussen heeft aangebracht.

Ook al kom jij vaak en breng jij misschien lekkere hapjes voor hem mee, het is niet makkelijk, misschien zelfs onmogenlijk om als mens zijn soortgenoot, het paard, te vervangen.
Daarbij ben je er maar een paar uurtjes per dag, hooguit. Wat te doen met al die andere uren dat hij daar staat, alleen, verlangend naar soortgenoten, naar aandacht, spelen, enzovoorts.

Misschien wel haal je je paard alleen uit de stal om te poetsen, en te trainen, terwijl hij misschien wel barstensvol energie zit en het liefst wil rennen en bokken. Als hij dan niet kan luisteren en jij dat niet begrijpt hebben jullie een probleem. Het maakt jou boos en hem chaggerijnig en hij heeft alleen jou om zich op uit te kuren. Hij komt immers niet aan zijn soortgenoten ?!

Al staat ie af en toe alleen buiten ; hij kan wel rennen, al staat ie in de stal : Als hij kan knabbelen en socialiseren met andere paarden (tralies weg !!!!) ben je op de goede weg.

Het is aan jou om iets in die situatie te veranderen. Dat kan, dat hebben er hier al veel meer gedaan, getuige de goede adviezen die je krijgt.

Ik vind dat Sabrina gelijk heeft met :

Heel veel succes, Pien

Sabrina Adams schreef op donderdag, 3 maart 2005, 8:35:


Ik vind, Sabrina, dat je dit goed onder woorden gebracht hebt.
Dit is een enorm verschil tussen een stalpaard en een vrij paard.

Wij zien 's morgens aan de hopen mest dat al onze paarden nu uit zichzelf binnen gaan staan in de inloopstallen, lekker droog, vaste grond onder de voeten (beton) en even uit die snijdende wind.
Het maakt mij rustig te weten dat ze hun weg naar de stalletjes nu gevonden hebben, ik ben er in elk geval blij mee, zeker met drachtige Holly. Voel me er ook absoluut niet schuldig om als mijn paarden er zelf voor kiezen overdekt te gaan staan.
Ik hoef er echter niet aan te denken de opening te barricaderen (er zitten geen deuren in) want dat zou een hoop stress teweeg brengen.

Voor mijzelf ook vind ik het wel een uitkomst, die stal, om eens droog op te kunnen zadelen, en niet weg te glijden in de bagger.
En om mijn materiaal droog op te slaan.
Maar ook niet meer dan dat....
Groet, Pien

Diestelmans Liesbet schreef op donderdag, 3 maart 2005, 10:02:


Ach, wat mijn zus en ik vroeger deden met onze Welsh: Ik ging op hem zitten, zonder zadel met een touw om mijn middel met de slee erachteraan en mijn zus daarop.
En dan in galop door de sneeuw het bergje bij ons op.
Tja, af en toe remde zij niet op tijd en kwam de slee tegen de achterbenen van ons paardje aan, gelukkig nooit te hard, en was dat zo'n lieverd die ons dat vergaf.... Stel je voor, die streken die je uithaalt als je jong bent.

Denk dat ik het vanmiddag eens met Steffie ga proberen, weer effe kind zijn met mijn eigen zoon op de slee
Maar hij moet wel op tijd remmen hoor....
Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Tenminste.... als ik er nog op kom zonder zadel met mijn stijve 41 jarige ouwe lijf en lagen kleren over elkaar....
Er zal me iemand op moeten hijsen
Zien jullie het al voor je?

Dank overigens voor de felicitaties op mijn verjaardag....
Groet, Pien

Malenka schreef op donderdag, 3 maart 2005, 21:29:


Wow, Malenka, wat een mooie foto's maak jij.... En je ziet dat de paarden er gelukkig uitzien op dat prachtig grote stuk land. Heel leuk.
Wie is die witte?
Groet, Pien