Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:18:
>
>>
> Ik snap die tweedeling totaal niet. In de buitenrijderij noch in de
> klassieke dressuur is er sprake van een opgelegde houding. De houding is
> het gevolg van de actie: form follows function.
> Ik zie het zo: je leidt het paard dressuurmatig klassiek op (dus niet
> sportdressuurmatig, want die creëert inderdaad een willoze marionet) om er
> in het terrein maximaal profijt van te hebben.
>
Alhoewel ik zelf bij Branderup ook nog veel vraagtekens heb, heeft hij tijdens de clinic bij Jossy toch herhaaldelijk een paar dingen gezegd die wel in mijn straatje passen:
"Ga eerst met je paard buiten wandelen, aan de lange teugel. Voel het paardenlijf onder je, ga mee met je heupen in de stapbeweging. Voel die achterbenen bewegen.
Ga pas dan in de piste."
en ook:
"De ruiter zegt het paard waar het naartoe moet, het paard moet zien waar het zijn voeten neerzet."
en wat ik zelf een hele mooie vind, over paard en ruiter:
"Twee lichamen doen wat twee geesten willen doen"
Het paard is bij hem zeker geen willoos wezen.
Hij legde ook de nadruk op veiligheid en rust, dat het paard je "vriend" moet zijn.
Een ladykiller vind ik hem nu niet direct
Marianne
Warboel
