Beetje gek dat ze chroom en mg toedienen in 0.25 kg oats.
Bij i.r. en hb moet je juist ver weg bij granen blijven.

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 9:48:

Ik snap die tweedeling totaal niet. In de buitenrijderij noch in de klassieke dressuur is er sprake van een opgelegde houding. De houding is het gevolg van de actie: form follows function.
Ik zie het zo: je leidt het paard dressuurmatig klassiek op (dus niet sportdressuurmatig, want die creëert inderdaad een willoze marionet) om er in het terrein maximaal profijt van te hebben.

Het "opleggen van een houding", zoals dat boek blijkbaar beschrijft wanneer je de andere afslag van de splitsing neemt, is absoluut géén eigenschap van de klassieke dressuur. Die heeft balans, lichtheid en zelfhouding als kernbegrippen. Sportdressuur/moderne dressuur baseert zich daarentegen op learned helplessness dmv een afgedwongen houding en totale overgave, zoals het dressuurpaard waarop jij de buitenrit deed.

Off topic: zou je je licht eens willen laten schijnen over het hoornzuil-topic? Er komt nogal weinig reactie op.

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 12:26:

Heb je het tegen mij?
Ik voel mij aangesproken omdat ik mij bezig houd met (klassieke) dressuur en ook buitenritten maak.
Zoals ik al schreef: je traint het paard klassiek dressuurmatig volgens een logische opbouw van oefeningen die zijn balans onder de man verbetert en hem leert de achterbenen meer in te zetten dan hij van nature zou doen, met een doel, namelijk dat je er in het terrein profijt van hebt. Tevens help je het paard beter in vorm te blijven, aangenomen dat je zo lang mogelijk samen ritten wil blijven maken. Die dressuur bestaat uit een logische opbouw van oefeningen die het paard soepeler, leniger, wendbaarder, sterker maken, eigenschappen die erg goed van pas komen bij zwaarder buitenwerk.
Dat betekent niet in dat hij piafferend door de bergen gaat. (volgens mij heb ik dat ook al eens geschreven). Maar de training die hij thuis heeft gehad, stelt hem in staat met een krachtiger lijf en een betere balans het terrein te lijf te gaan. Daardoor houdt hij het langer vol, zal minder struikelen; het vertrouwen en de band groeit.
De dressuur stopt erin wat je in het terrein fijn kunt gebruiken.

Is dat nou heel moeilijk?

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 13:39:


Hoofdhouding zoals het paard het wil, alleen sterrenkijken of stofzuigen corrigeer ik omdat dat op den duur blessures opleveren kan.
Verzameling: vraag ik tussendoor regelmatig een paar passen, om te checken of de achterkant nog steeds paraat is. Hieruit vloeit lichtheid (in de hand) vanzelf voort. De lichtheid is immers door de dressuuroefeningen die de achterhand sterk maken, al geïnstalleerd dus het paard kent het gevoel van bekken kantelen.
En omdat ik niet hersenloos op een scheef paard wil rijden, corrigeer ik dat ook dmv contrastelling.

Galop alleen vol gas als het pad/strand overzichtelijk is, anders een handgalopje en bij meer stenen en kuilen verzamelde galop.
Zoiets.

Zou het een van de plantensoorten in de grasbrok zijn waar hij zo heftig op reageert?