Ik denk dat we allemaal af en toe bewust of onbewust door onze paarden worden getraind

Over het stoppen op een 'goed moment'
Dat is inderdaad iets wat veelal wordt geadviseerd en ik ken ook Piets versie hierop.
(en die van Baily dus)
Gezien Baily een zeer gedreven en kundig dierentrainer was, zal hij ook hierin gelijk hebben.
Maar voor mij speelt een ander aspekt mee en misschien is dat ook voor anderen zo.

Als ik stop op een moment waarop het goed gaat, voelt dat voor mij goed. Dat betekent dat ik de keer erna met meer optimisme aan een training begin en dat waarschijnlijk ook uitstraal naar mijn paard.

Stel bijvoorbeeld dat de training puin is. Niets gaat zoals bedoelt aan aan het eind van het verhaal lig ik gewikkeld in de leadrope op de grond te brullen en staat mijn paard met rollende ogen mijn target te vermoorden... ik noem maar iets...
Stop ik op dat moment, dan zie ik meer op tegen een volgende training en heeft negatieve gedachte zich in mijn hoofd gevestigd.
Ontworstel ik mij echter van de touwen, veeg mijn tranend gezicht droog, weet mijn splinternieuwe target in stukjes tussen de tanden van mijn paard te peuteren, die duidelijk maakt dat hij mij een miezer vindt, en ga ik een simpele oefening doen zoals bijvoorbeeld stapje achterwaarts of stilstaan tijdens het eten van een wortel (wederom... ik noem maar iets) en kan ik die goed afsluiten, dan komt dat mij ten goede en begin ik de volgende training met iets meer optimisme.
En dat heeft dus altijd zijn uitwerking op mijn houding. Die kan ik nl niet faken. Althans niet tegenover een paard.

ik bedoelde dus dat ik Piets (en Baily's) VISIE hierop ken.
(dat het niet uitmaakt wanneer je stopt)

Nu heb ik ook altijd geleerd dat het paard zijn rug beter gebruikt als de achterhand beter wordt ondergebracht en dat het ten gunste komt van zijn draagkracht.

Het gaat daarbij niet zozeer om het feit dat de achterbenen dan zoveel meer gewicht dragen, alswel om het feit dat bij het verder ondertreden van de achterbenen de buikspieren aanspannen en dientengevolge de rug beter ondersteunen, wat er op zijn beurt weer voor zorgt dat de rug het gewicht van de ruiter beter kan dragen.

Dus in die zin geloof ik niet dat het een simpel gewichtsverdelingsverhaaltje is, maar een kwestie van optimaal buikspier gebruik en ondersteuning van de rug, ten einde de ruiter beter te kunnen dragen.
Uiteindelijk is een paardenrug niet gemaakt om een mens te dragen.

Vergelijk als je zelf op voeten en handen gaat staan (of knieen en handen anders krijg je zo'n schuine rug en is het experiment niet mogelijk) en iemand gaat op je rug zitten.
Het iets aanspannen van de buik, zorgt ervoor dat de rug minder geforceerd wordt door het gewicht.
Iets dergelijks stel ik mij dan ook voor bij achterhand/achterbeen gebruik van het paard.

Maar jullie mogen mij corrigeren als ik hier en denkfout maak. Ik ben zonder meer bereid om het van alle kanten te bekijken.