Cindy Helms schreef op zondag 12 juni 2011, 9:55:


Het zijn ook individuen die platte mest krijgen van hooi.


Nee, dat hoort niet zo te zijn.

Het is ook mijn ervaring dat gras eerder zorgt voor plattere mest dan hooi. Maar blijkbaar zijn er toch wat mensen waarbij hooi laxerend werkt. Het is intrigerend om te achterhalen waarom dat zo is.

Het meest in het oog springende verschil tussen gras en hooi is het vochtgehalte.
Het meest in het oog springende verschil tussen goede mest en platte mest is het vochtgehalte.
Vandaar dat ik in eerste instantie me afvraag of dat vochtgehalte hier de rode draad is.


Dat is ook een goede. Ze drinken meer bij het eten van hooi, dus als het water niet helemaal ok is dan zullen ze eerder last krijgen als ze hooi eten.

Misschien dat de mensen met "laxerend hooi" eens kunnen aangeven wat hun paarden drinken?

Frans

Peter Donck schreef op zondag 12 juni 2011, 13:18:


Ja, als alles goed gaat. Maar sommige paarden krijgen slappe mest van hooi, misschien dat er bij die paarden wat mis gaat?

Frans

Els Kleverlaan schreef op maandag 13 juni 2011, 17:13:


Ja, maar wat is nou het verschil tussen gras en hooi? Zowel de chlorofyl als het afbraak-enzym blijven toch gewoon aanwezig?
Kleurverschillen zeggen niet zoveel. Talloze stofjes ondergaan kleurveranderingen bij verandering van milieu. Zo kun je met rodekool-sap eindeloos spelen: doe er afwisselend een zuur bij (azijn?) en daarna weer een base (gootsteenonstopper of zo), en steeds blijft de kleur wisselen tussen rood en blauwpaars.
Een beter voorbeeld is misschien kopersulfaat dat blauw is zolang er water bij zit, droog het goedje en het wordt wit, doe er weer wat water bij en het is weer blauw, en zo kun je eeuwig doorgaan. Maar al die tijd blijft het gewoon kopersulfaat.

Ik denk dat dit met hooi ook zoiets is. De kleur verandert door een kleine verandering in intracellulair vochtgehalte of pH, maar in wezen is het alleen maar de kleur die verandert.


Ik denk niet dat je in de richting van Mg moet zoeken. Mg zit er in zowel hooi als in gras voldoende. De werking van Mg als supplement is dat bij insulineresistentie een overdosis een gunstig effect lijkt te hebben om de gevoeligheid van cellen voor insuline te verhogen. Bij niet-insulineresistente paarden heeft extra magnesium (ondanks alle fabels) geen effect. Je kan dus niet zeggen dat bij voedsel met minder magnesium de kans op hoefbevangenheid omgekeerd evenredig toeneemt.

Voor paarden is een "gebrek" aan chlorofyl niet interessant. Paarden kunnen ook prima leven van boomschors, wortelen (gewone planten- en boomwortelen, niet die gekweekte kunstmatig oranje dingen), en daar zit bij mijn weten weinig tot geen chlorofyl in.

Frans

joop schreef op maandag 13 juni 2011, 19:40:


Misschien geldt dat criterium ook wel niet voor dat chlorofyl op zichzelf. Misschien dat dat chlorofyl alleen maar bewijst dat er op zijn minst wat bovengronds plantaardigs is gebruikt voor de aanmaak van het veevoer. Zoals al werd genoemd is chlorofyl "gewoon maar" een eiwit, dat in het spijsverteringssysteem wordt gesloopt en tot losse onderdelen wordt herleidt. Ik ben nergens tegengekomen dat paarden nog iets speciaals doen met dat chlorofyl of dat specifiek ergens voor nodig zouden hebben.

Frans

e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 19:55:


Geen conclusie maar een vraag. Er staat een vraagteken achter. Als iemand mij kan aantonen dat een van de twee als sneeuw voor de zon verdwijnt bij de transitie van gras naar hooi dan hoor ik dat graag.


En waar concludeer jij dat dan uit?


Ik heb zo'n vermoeden dat met de juiste behandeling die kleur wel weer terug te halen moet zijn.


Voor de goede orde, dit schreef iemand anders dan ik. Verder bestaat Mg++ nooit op zichzelf, maar is altijd MgO of iets anders.


Serieus?
Er zijn veel diersoorten (waaronder inderdaad konijnen, die kwa spijsverteringssysteem veel op paarden lijken) die speciaal uitgerust zijn om op boomschors te overleven. In landen waar VEEL sneeuw valt zijn bomen vaak het enige dat boven de sneeuw uitsteekt, en dus het enige dat er aan eten is te vinden. Laten paarden nou inderdaad ook nog best een redelijke voorkeur te hebben om bomen te schillen. Zomaar toeval???

Frans

Nils Vellinga schreef op dinsdag 14 juni 2011, 1:57:


Analyse van het grondwater betreft doorgaans het mineralen-gehalte, de pH, zuurstofgehalte, en enkele bacterieen zoals de e-coli.
Ik denk dat deze zaken niet zoveel invloed zullen hebben op de mest. Maar wellicht wel een aantal zaken waarop niet getest wordt. Zoals misschien bepaalde microben, amoeben, algen, eiwitten, fosfaatachtigen, etc. Een lichte indicatie is het analyseresultaat onder de noemer "organische stof". Staat die op je analyse?

Water voor menselijke consumptie wordt niet voor niets op zeer grote diepte (300 meter of dieper) gewonnen.
De leidingwaterkwaliteit in Nederland is trouwens op veel plaatsen hoger dan van het gebottelde bronwater van de gerenommeerde merken.

Hoe dan ook, zo'n test met afwisselend grondwater en leidingwater kan erg waardevol blijken.

Wij verstrekken overigens uitsluitend oppervlaktewater en hebben nooit problemen. Maar dat is natuurlijke zeer locatie-afhankelijk. Ons water zal aan de zure kant zijn (veengrond) en wellicht is dat een voordeel. Voor drinkwater ligt de eis dat water absoluut niet zuur mag zijn maar een tikkeltje aan de basische kant moet blijven. Dit is niet voor de gezondheid maar ter voorkoming van oxidatie van de koperen leidingen.

Frans