Het zat er aan te komen. Mijn puberende RUIN is stapel verliefd. Eigenlijk al stiekem 1.5 jaar, sinds hij bij mij is. Hij heeft een hele tijd bij zijn beminde gestaan maar toen kwam hun liefde niet echt tot bloei. Het bleef meer bij innige vriendschap. Maar ik merkte wel aan hem dat ze net iets meer voor hem betekende.
Door omstandigheden werden ze weer gescheiden. Hij heeft enkele andere weidegenootjes gehad, maar bij niemand zag ik die glans in zijn ogen of was hij zo aanhankelijk als bij zijn beminde Halinka.
De laatste maanden deelde hij de wei met haar zusje. Dat ging wel goed.
Halinka stond bij haar moeder maar brak steeds uit. Ook weer op een nacht een week twee geleden. De eigenaar wist `s nachts niet zo snel waar naar toe met haar en zette haar op stal (de padocks springt ze letterlijk over de draad/hek).
Dus toen ik er kwam stond ze heel zielig te kijken. Ik vroeg of ik haar niet bij Kyliam en Galaxy mocht zetten. Omdat ze elkaar al kenden vond de eigenaar het wel oke.
En ohhhhhhhh ik had de tortelduifjes een groter plezier kunnen doen!
Ik zag mijn ruin opeens denken dat hij nog vollop hengst is. Ik weet toch wel heel zeker dat hij gecastreerd is (was er zelf bij!) maar hij denkt er duidelijk anders over. Pronkend met een erectie van hier tot tokio loopt hij rond in de wei. Zachtjes, tederend hinnikend als ze neus aan neus staan en in elkaars neusgaten blazen.
De afgelopen week zag ik het verliefde koppeltje steeds inniger worden.
Tot ik vandaag aankwam en zag dat Halinka zeer zwaar hengstig was. En dat was voor mijn playboy toch wel de max.
Ik zag enkele pogingen van hem om te springen. Maar steeds ging het mis.
Hij moest gewoon met mij mee aan het werk en dat ging ook wel oke. Hij wist opeens weer dat er ook andere dingen in het leven bestaan dan zijn geliefde Halinka.
Maar toen ik hem terug zetten werd het hem toch te veel. Halinka was heel gewillig. Ging piesend klaarstaan met de benen wijd. En ja hoor, toen zat hij op haar.
Voor mijn neus!

Tja, ik moet er wel om lachen en vind het niet zo`n punt. Die hengstigheid zal vanzelf wel over gaan en dan zal mijn puber wel weer op zijn neus krijgen. Maar de eigenaar van de merries is er niet helemaal blij mee geloof ik. Vooral omdat de dames nogal eens brutaal zijn naar Kyliam hij duidelijk sporen vertoont van "speelpartijtjes" in de vorm van trap en bijt wondjes.
Zelf denk ik dat ze wel uitkijken en elkaar niet te menis zullen verwonden.

In ieder geval heb ik Kyl nog nooit zo gelukkig gezien....en tja, mijn puber is dus geen maagd meer, dat weet ik zeker...

een heel project als ik het zo lees maar hoop dat je veel plezier gaat hebben met je menkar!

Ik ben ook redenlijk "nieuw" in eczeemland. Maar een paardje dat ik onder mijn hoede heb heeft afgelopen jaren ook zomereczeem gehad. De eigenaar wilde haar binnen gaan zetten als "oplossing" voor het eczeem. Dan zou ze alleen overdag een paar uur buiten mogen.
Dat vond ik zelf wel heel erg sneu en heb haar een eczeemdeken gekocht. En op dit moment heeft ze niet (meer) geschuurd.
Kwa voeding staat ze wel op gras, maar daarnaast krijgt ze niets extra`s.
Het paardje had ook nog nooit een deken op gehad of zoiets. Dus dat was wel eng in het begin. Maar ondertussen kan ik (met beleid) de deken zo op en af doen als we trainen. Verder heeft ze de deken dag en nacht op. Maar ik ben super blij dat ik dit geprobeerd heb. Staart en manen zijn intakt en paardje is vrolijk!

Succes!

Super zeg!
Ben ook aan het twijfelen om straks voor het eerst weer op pad te gaan. De bak stoft vreselijk. Gewoon niet leuk meer om te rijden zo. Maar ben nog een beetje aan het twijfelen. Die domme angst he...

JAAAAAAAAAAAAA we hebben het gedaan!
Vandaag een enorme stap genomen. We hebben een bosrit(je) gemaakt!
Voor Kyliam stelde het denk ik niet zoveel voor maar vooral voor mezelf was het een grote stap.
Vanmorgen stond ik al op met het idee dat ik op buitenrit wilde gaan. Maar ja...toch wel eng. De angst die ik heb opgebouwd zit nogal diep. In mijn hoofd kan ik heel slecht paardrijden en kan ik mijn paard niet aan. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen. Ik heb toch behoorlijk wat ervaring en ben niet echt een beginner. Geen geweldige ruiter maar onder normale omstandigheden zit ik toch redelijk stevig. Maar in mijn hoofd is dat niet zo en zou ik er bij elke sprong opzij vanaf donderen. Daarom dat ik de stap gewoon niet meer durfde te zetten.

De afgelopen maanden hard met Kyliam gewerkt. Eerst aan de hand. Ondertussen heel veel kilometers wandeld door het bos, het dorp en alles wat eng kon zijn. En nu sinds enkele weekjes in de bak rijdend. Dit ging prima. Eerst was het opstappen al eng. Daarna het stappen zonder longe (of touwtje), daarna het kleine drafje. En bij elke stap ontdekken dat Kyliam niet als een rodeo mij eraf probeert te gooien. En dat het best wel mee valt.

Op moment is de bak heel stoffig. Maar ik wilde toch graag rijden. J., de staleigenaar gevraagd of hij zin had om samen een ritje te gaan maken. Wel duidelijk gezegd dat ik alleen maar stap en draf ritje wilde, en liefst dat hij zijn "rustige" paard mee nam, zodat Kyliam wat steun zou hebben.
Hij vond het prima, dus zouden we gaan.

In de praktijk was Kyliam eigenlijk rustiger dan Dappere. De wind maakte alles wat onrustig. Dappere schrok 1 keer flink en schoot een paar meter weg. Kyliam mee maar bleef toen stil staan met zo`n air van "waarom schrik ik eigenlijk". En ik tot de ontdekking gekomen dat het eigenlijk wel mee viel. Geen rampsenarios.
Op de terugweg was Kyliam een stuk wel wat hektisch. Dappere stapt heel snel en ruim en wij moeten dan regelmatig even draven om bij te houden. Daarin werd Kyl even drukker. Maar het laatste stuk kon ik helemaal relax stappen met een los teugeltje! Ik hem maar gelijk vertellen dat DAT nu net de bedoeling was en of hij dat voortaan even een uur eerder wil doen

Maar ik erg trots op ons beiden! Ik ben blij de tussenstap genomen te hebben om niet gelijk alleen op pad te gaan. Dit was net goed en haalbaar. Mijn vertrouwen in mezelf en in hem is weer toegenomen. Mijn dag kan niet meer stuk!

Danielle

Ik weet het niet met zekerheid maar volgens mij kan je dat wel gewoon weigeren.
En als het niet goed voelt zou ik dat ook gewoon doen! Ik vind zelf dat ze dat niet kunnen maken om dit op die manier te doen.
Veel succes ermee!

Ik snap het ook gewoon niet. Ik kan het niet snappen. Maar ik weet dat er zo mensen zijn. Jammer genoeg. Sadisten. Ze lopen rond. En vaak in mooie kleren en met nette praatjes. Mensen waarvan je het niet verwacht. Mensen die lol hebben aan het leiden van anderen. Psychopaten noem ik dat.

Gisteren had ik het er over met de boer waar mijn paard staat. We waren het er over eens dat die sadist maar eens moest proberen Quality iets aan te doen haha. Denk dat het eerder andersom zou zijn. Moet eerlijk bekennen dat ik niet dol ben op dat paard omdat het gewoon een vals kreng is en echt gevaarlijk. Zou willen dat die dierenbeul toevallig zo`n paard voor zijn of haar neus krijgt en dan lekker in elkaar getimmerd wordt en gebeten in het gezicht.

Maar vooralsnog zit ik toch een tikkeltje met angst dat zo iemand mijn dieren te pakken krijgt. Hier lag opeens een hoop van denk wel 15 kg hondenbrokken in de bosjes. Geen flauw idee waarom ofzo maar mijn hond mag er echt niet aan komen...want denk dan toch al snel ... zou het vergiftigd zijn?

Echt erg dat je zoiets moet denken bij elk ding wat verdacht is...

Leuk dat je paard nu op een meer paardwaardig manier kan gaan leven.
Daar ben ik zelf ook heel erg blij mee. Anders zou ik het gewoon niet meer willen. Ik heb een tijdje gezocht naar een andere plek die hem dit ook zou kunnen bieden, hier in de buurt en die betaalbaar was voor mij. Het was gewoon niet haalbaar. Dus maar besloten hem dan te laten staan waar hij stond. En voorlopig een lange autorit voor mij er dan maar bij te nemen.
En nu...nu gaan WIJ verhuizen! Nou ja, we zijn vollop aan het zoeken naar een huisje zo dicht mogelijk bij mijn paard. Stiekem (nou ja stiekem...zijn vorige week een praatje gaan maken met de huisbaas dus zo stiekem is het niet) hopen we op een huurhuisje op 100 m van Kyliam. Maar als het dat niet wordt gaan we verder zoeken. Maar ik zou echt niet meer willen inleveren op zijn "luxe" paardenbestaan!
In de winter is het inderdaad ook zorgen maken of alles wel goed gaat. Maar alles beter dan op al die uren op stal!

Veel plezier gewenst op je nieuwe plek!!!

Maru schreef op vrijdag 27 mei 2011, 11:02:

Oeps...haha... lijden dus

Dit klinkt als een super leuke dag zeg! En inderdaad heel knap voor je jonkie! Ik vond het leuk te lezen dat Pav zoveel lol had in het hindernissenparcours.
Ik hoop dat jullie nog veel zulke leuke dagen gaan meemaken!

Groetjes
Danielle

Spirithorses schreef op donderdag 12 mei 2011, 11:25:


Veel beterschap voor Ophir en sterkte aan zijn baasje en jullie !

Stephanie Pots schreef op dinsdag 31 mei 2011, 10:39:


Geweldig!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!