Een paar weken geleden zag ik hier op het forum bij advertenties een berichtje van Wil. Daarop gereageerd en ja hoor...vorige week kwam ik in dit prachtige land aan. Voor het eerst trouwens.

De afgelopen dagen gebruikt om de paarden te leren kennen. En natuurlijk te genieten van dit prachtige land. Waar ik nu al helemaal verzot op ben!
Vandaag was het dan zover. Mijn eerste buitenrit.
Wil haar paarden zijn (zoals de meesten waarschijnlijk weten) gangenpaarden en voor mij was dit de aller eerste keer dat ik op zo'n paard kon en mocht rijden.
Het weer was vandaag heerlijk om een ritje te maken. Het zonnetje scheen en het was Tshirtweer.

Ik mocht op de mooie Catcher rijden. Ik wist van Wil dat hij nogal kon uittesten. En ja hoor. In eerste instantie wilde hij niet van het terrein af. Maar na een beetje overtuiging lukte het wel. En leerder ik een heel andere kant van dit prachtige paard kennen. Hij wilde graag voorop. En hij is heel erg gewend aan het landschap hier. Want voor wie het niet weet, er is hier weinig vlak land. Bijna alles is heuvelachtig.
Maar Catcher weet heel goed dat hij berg af heel rustig moet doen, en berg op een "beetje" snelheid moet maken.
Het gaf zo'n vreselijke kick en ik had heel veel lol met hem. Kei hard zijn best doen om de helling op te crossen.
Het landschap waarin we reden was fabelachtig. In de verte de oceaan en rond je heuvels en dalen, hier en daar een huis, prachtig planten...ik ben een natuurmens en hier kan ik dan ook vollop mijn hart ophalen!
En niets is mooier dan dit op de rug van een paard mee te maken.

Ik ben nog iets meer dan een week hier en hoop dat we nog wat ritjes gaan maken. Want het smaakt vooral naar meer

Als er iemand is die twijfeld om naar hier te komen, niet twijfelen! Het is meer dan de moeite waard.

Groetjes,
Danielle

Jeetjemina zeg...arme Noppy. En dan Chatcher... gossie. Wel goed dat het open gebroken is maar dit had ik ook niet verwacht.

Mijn portugalavontuur zit erop. Het was voor mij op alle gebied een geweldige ervaring. Ik heb zoveel geleerd over dit land, mezelf en prachtige mensen ontmoet.
Portugal en zeker Sonho Cabana heeft mijn hart echt definitief gestolen. Het is hier echt afkicken.

Zelf heb ik ook nog een beetje een maf "verhaal" al heeft het niet zoveel met paardjes te maken.
Maar nadat Wil en co me op de trein hebben gezet ben ik netjes naar Faro gegaan. Daar had ik even tijd en ben ik iets gaan drinken. Op het terrasje zat een (duidelijke) buitenlander met een pup. Hij bleek duitser te zijn. Aan de praat geraakt en bleek dat hij die ochtend in Lissabon was geland en dat daar zijn jas met beurs en alle papieren in was gejat. Politie,ambasade, bank enzo ingeschakeld. Moest hij naar Faro gaan om daar 60 uur later een nieuwe bankpas op te halen. Maar hij had geen geld dus heeft hij zijn horloge voor wat geld aan de agent verkocht (die dat zelf aanbod notabene) en was nu dus in Faro met 4 euro, zijn bagage en hond.
Hij was van plan om die nacht bij het station gewoon op een bankje door te brengen.
Tja heel veel kon ik niet doen maar hij had nog niets gegeten dus ik bood hem aan om samen een broodje te eten. Dat gedaan en toen kwam ik er achter dat het dus later was dan ik dacht.
Betaald en hup de taxi in naar de vlieghaven.
Rennen rennen daar aangekomen.... zegt de man van Ryanair doodleuk dat ik 5 minuten te laat ben om mijn bagage in te checken. Dus of ik mee zonder bagage of ik moest maar omboeken.
Tja eerlijk is eerlijk, ik ben niet helemaal stressbestendig en was even de wanhoop nabij. Maar mezelf een schop gegeven en de vlucht gaan omboeken. De eerste vlucht was vanmorgen om 7 uur, moest om 5 uur inchecken. Die nieuwe vlucht was ook nog een eind duurder dan mijn normale vlucht.... duur broodje haha.
Dus besloten de nacht in de vlieghaven door te brengen. Die sluit in Faro niet en er waren stoelen en bankjes en veel bewaking dus ik dacht dat ik me daar wel oke zou voelen.
In de loop van de avond kom ik de man met de pup weer tegen! Had een Portugees die ons op het terras had horen praten over de situatie hem aangeproken toen ik weg was dat het beter was op de vlieghaven te overnachten en hem wat geld gegeven voor de bus en wat drinken/eten.
Tja, zo kom je elkaar dan weer tegen haha.
De nacht hangend, zittend, lopend en sleurend met bagage door gebracht. Voor wie mij niet kent...ik kan HEEL slecht tegen te weinig slaap. Dus een nacht niet slapen...tja niks aan te doen. Maar tegen dat ik kon inchecken stond ik te wankelen op mijn benen.
Maar goed, vanaf toen ging het eigenlijk goed. Om 7 uur vloog mijn toestel en om 11 uur lande ik weer veilig in Maastricht. Na wat traantjes van emotie(gebrek aan slaap ) toch weer thuis.
Hier na het bijpraten mijn bed ingedoken en nu voel ik me weer redelijk mens.

Ik mis Portugal, Wil en Jules en Martine en alle dieren nu al heel erg. Geen kwekkende papegaai die roept dat het tijd voor koffie is.
Inmiddels weet ik dat Portugal mijn droomland is, leven zo dicht bij de natuur. Dat mis ik nu al vreselijk. Maar wie weet wat mijn toekomst nog brengt. In ieder geval was dit geen eenmalig bezoek en hoop ik "vlug" weer mijn koffertje te kunnen pakken.

Danielle

ik zit in dezelfde situatie en voer mijn arab nu dagelijks wat luzerne bij. Musli zitten veel suikers in geloof ik. En hij is koliekgevoelig dus dat wil ik hem niet meer geven.
Ik denk er ook over om vandaag een zak bietenpulp te gaan halen. Hij mag echt wel wat extra kg hebben. Maar ook hier moet ik mee uitkijken vanwege zijn koliekgevoeligheid. Dus zal handjeswerk worden.

Succes met je paardje!