Als miep steenuil ben ik naast inventarisatie en broedonderzoek vooral bezig met informatie verstrekken. Waar ik vooral tegen aanloop zijn mensen die graag steenuilen willen en vragen of ik een kast wil plaatsen, meestal ook de mensen zijn die 1x per week hun gras maaien, gif strooien voor de muizen en de drang niet kunnen weerstaan om de kinderen en bezoek 100x de jonge uiltjes in de kast te laten zien.

Als ik dan vertel dat de locatie wel maar de situatie niet geschikt vindt zie je ze beteuterd kijken. Onze beste locaties zijn toch nog de oudere keutelboertjes te gierig om iets aan onderhoud te doen en de paardenhouders met wat meer grond beide helaas steeds zeldzamer. Vaak op enkele meters van het woonhuis met mensen, honden en katten dat is het probleem niet. Ook is het territorium redelijk klein dus ongerepte natuur heb je zeker niet nodig. De opruimwoede en angst voor "ongedierte" is vaak het probleem.

Ik noem het maar de stadsmens met een abonnement op landleven. Men wil graag de uilen, eekhoorns etc als aankleding van het plaatje dat zij in het hoofd hebben bij het huisje buiten. Van zo wij zijn klaar met de verbouwing laat ze nu maar komen ipv een goede omgeving scheppen en dan hopen dat je uitverkoren bent. De romantiek van kerkuilen zijn de meeste al heel gauw zat zodra ze weten hoeveel ze onder schijten.

Nu moet ik zeggen dat wij een heel leuk contact hebben met de mensen waar de kasten van onze vogelvereniging hangen en wij doen ook ons best om de mensen betrokken te houden want wij zijn natuurlijk wel van elkaar afhankelijk om tot een goed resultaat te komen. Met informatie over gevaren voor de uil en hoe je eenvoudig de omgeving kan verbeteren hebben we toch al heel wat bereikt met een constant stijgende lijn aan broedgevallen dus zo treurig zie ik het helemaal niet in de laatste jaren. Volgens verwachting hebben wij nog een ontvolking van ruim 20 % de komende 10 jaren in onze regio dus ik zie de toekomst tegemoet.

Ans Jondral schreef op donderdag 31 maart 2011, 18:35:


SSSttttt....en dan te bedenken dat Q de favoriete hengst van Peter is.

Hier ook een tragedie vorige week, vader import uit Iran duizenden jaren geselecteerd op hardheid, mamma ook dicht bij import Iran. Nooit geselecteerd op kleur op exterieur maar op overleven en hard werken. Geen witte aftekeningen ook ouders niet, wel vos x vos.

Wij vinden haar met de eerste symptomen van koliek, da binnen 20 minuten erbij, is erg positief verwacht dat ze binnen twee uur weer helemaal de oude is, buscopan erin, uur later
da weer gebeld gaat niet goed, koliek wordt zeer heftig, da was er snel. Nog pijnstiller erin en parafine. Na een kwartier het meisje lettelijk uit haar lijden verlost we konden haar haast niet eens meer een moment rustig krijgen voor de spuit te zetten.

En daar sta je dan, alles zo snel gegaan en dan is ze er opeens niet meer. Geen afscheid kunnen nemen, niet even rustig een moment samen, maar boem weg om dat iedere minuut langer ongeoorloofd lijden was.

Enkel ruwvoer, altijd veel beweging op pp, altijd zorgvuldig etc. Zeg het maar, onbegrijpelijk en moeilijk te aanvaarden.

jan seykens schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:01:

Hai Jan, dat is een tijd geleden..

Een slag in de darmen hoogstwaarschijnlijk ,maar waardoor zeg het maar.
Ik blijf de dag maar als een film telkens weer afspelen maar vind geen antwoord.
Je gunt ze een mooi lang leven waarbij je ze met dertig jaar oud aan een hartstilstand
in de weide vindt op een mooie herfstdag en niet een laastste paar uur op deze manier.
Wij hebben geen beslissing hoeven nemen, het was heel duidelijk dit lijden moest stoppen voordat ze een verschrikkelijke dood tegemoet zou gaan.

Wat dat betreft is alles heel goed gegaan, tweemaal een fijne da die er heel snel was, Diederik was hier, het was droog weer, haar dochter was bij haar en de rest van de kudde een paar meter verderop. Wij waren er snel bij en wij hebben gedaan wat we konden en op het moment dat het duidelijk was dat haar overlevingskansen nihil waren direct haar uit haar lijden verlost.

Bedankt voor de lieve woorden allemaal. Het is waar het moet slijten, ik durf amper nog lang van huis. Afscheid nemen van onze dieren, we zullen het nog minimaal 14 keer moeten meemaken maar veel liever dat dan ze ons overleven want dat scenario beangstigd mij meer.

Je maatje kwijtraken, wat een pijn doet dat, ik weet er alles van.
Als ze oud zijn leef je er een beetje naar toe zover als dat kan, als ze zo jong zijn
is het haast niet te bevatten. Heel veel sterkte de komende tijd.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 19 april 2011, 23:36:


Nee, alle 39. Influenza enting geeft garantie op het niet ziek worden van Influenza.