Inderdaad, een heel mooi onderwerp en het allermooiste is dat iedereen vanuit zichzelf schrijft. Het zijn allemaal ervaringsverhalen al wordt het soms niet met zoveel woorden gezegd.
Zelf merk ik dat ik schrijf vanuit discipline omdat het mijn dagelijks werk is, problemen tussen mens en paard oplossen vanuit discipline en dan denk ik van "ja maar jongens door lekker bij je paarden in de wei te gaan zitten, kun je je heel rustig gaan voelen maar daar los je de problemen niet mee op.
Ook niet door te gaan trimmen, want dat is, zo hebben de heren medici ontdekt, een geweldige manier om je stress kwijt te raken, maar daar heb je zo weinig aan als een paard lelijk naar je kijkt.....
Moet je dan maar accepteren dat je iets niet meer durft omdat.... weet ik veel, geef maar honderd redenen... of moet je toch gericht aan herstel gaan werken, gewoon omdat je dat deel van je leven, niet meer rijden, uberhaupt niet meer met paarden omgaan, als een verarming beschouwt?
Ben je toch belazerd, want dan kan ik accuut stoppen met mijn werk. 95% van de opdrachten die ik krijg zijn gebaseerd op angst, hoe het ook verpakt wordt. Denk dus niet dat dit iets is wat jou alleen overkomt. En over het algemeen los ik het op.
door mensen een nieuwe manier van kijken te leren, door hun probleem te tackelen door ze aan de randen ervan te laten te knabbelen, door zúlke kleine stapjes tegelijk te nemen dat ze niet eens in de gáten hebben dat ze aan hun eigen probleem, hun angst voor die grote lieverd, werken. Door, iemand zei dat, soms ontroerend zacht en klein te zijn.
Maar wél vanuit een ijzeren discipline, weten hoe je iets aanpakt en het over en over bewezen systeem vertrouwen. Een systematische aanpak zal ervoor zorgen dat je straks weer op de rug van een paard zit om samen met je man door het bos te crossen....
Gewoon niet opgeven en er actief aan werken!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.