e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:
> De eenzaam geisoleerde hengst is alweer een culterele
> mensenbeslissing.
> Is nmm niet noodzakelijk.
De meeste mensen hebben niet de luxe van een eigen stabiele groep op een eigen stuk land.
> ...vooropgesteld dat de scheiding tussen hengst en ruin wel zo
> eenduidig is, en niet een normaalcurve met vooral een grote
> grijze overgangszône.
Ja, dat bedoel ik met pride & prejudice. Dus bescherm ik liever de paarden voor de mensen, als het moet door castratie.
> De realiteit is ook dat de meeste mensen hier nog altijd denken
> dat een paard niet zonder hoefijzers kan, en een bit in moet
> waar je aan moet trekken omdat 'ie anders niet doet wat je zegt.
> Ik kan in "realiteit" geen inhoudelijk argument zien.
Nee, maar wel een praktisch. Ik kom onder gewone mensen bij gewone paarden in gewone omstandigheden, en ik begin daar waar de mensen
zijn, niet waar ik zou willen dat ze waren. Zo werkt het niet. Je kan met een lichtje zwaaien op het einde van het pad, maar ze moeten wel zélf het pad aflopen.
> Hééft het paard (of vul ander gedomesticeerd dier in) dan wat te
> vragen? Om een vraag zinnig te doen zijn moet ze begrepen en
> beantwoord kunnen worden. Ik dacht juist dat jij je steentje wou
> bijdragen aan het bekend maken van hoe je begrepen communicatie
> tussen soorten bewuster kan aanpakken.
Volg je de discussie die momenteel onder ethologen loopt, namelijk of intelligentie en cognitie bepalen op welke manier pijn wordt ervaren?
Vroeger dacht men dat "minder intelligente" (spreektaal, efkes geen discussie over "wat is intelligentie") dieren ook minder pijn zouden voelen. Nu denkt men (en ik ook) dat dieren die niet vooruit kunnen denken juist veel meer pijn voelen, omdat hun hele wezen met pijn vervuld is zonder dat ze weten dat het gaat stoppen. Bij erge pijn kan een mens denken "morgen is het beter" en daarin hoop en sterkte vinden, maar zo'n dieren kunnen dat niet.
In die zin vraag ik me af of ook een "persoonlijkheidsverandering" iets is dat paarden raakt. Of ze "weten" dat ze veranderd zijn. ALs ze het niet weten, is het ook geen probleem, niet voor henzelf althans. Let wel - ik wéét het niet, he, niet in de ene noch in de andere richting, ik vraag het me gewoon af.
Ik heb het gevoel dat jouw argumenten eerder gebaseerd zijn op wat jouw persoonlijke perceptie zou zijn. Ik denk dat paarden veel intelligenter zijn dan de meeste mensen denken, maar ik wil daarin ook weer niet al te ver gaan; ik denk in de richting dat ze in geval van castratie alleen zichzelf in het nu beseffen (met dus het belang van een veel betere voor- en nazorg bij castratie!), niet het feit dat ze vandaag een andere persoonlijkheid hebben dan gisteren.
met vriendelijke groeten,
Inge
Warboel
