Liz is op dit moment bij Eddy Druppel in training. Heeft de schitterende les met Anja en Jeen getriggerd. Liz blijkt wel wat temperament te hebben

Het gaat heel goed met haar, ze leert veel, ze leert graag, is happy daar. En we zijn nog maar op de helft van de trainingsperiode. Mijn onzekere, gestresste paard is daar vrolijk en blij.

Ik was het beginnertje, ik ben nog steeds een onervaren ruiter, maar geen beginnertje meer. Ik heb geleerd. Ik ben aan het leren. Daar in Belgie. Bij Eddy.

Beste beslissing ooit.

Ik heb het gedaan! Mijn grote angst overwonnen. Ik heb op Liz gegaloppeerd. Eindelijk was ik er aan toe om verder te gaan dan galopperen als handruiter. Zelfstandig. Gecontroleerd. Ik wist wat ik aan het doen was. Het overkwam me niet, ik deed het. Bewust. En het was super. Gisteren voor het eerst om het gevoel te krijgen. Vandaag om ervan te genieten. Het was genieten....

Dit weekend heb ik op Liz gereden, ze is nu twee weken in training bij Eddy. Voor het eerst sinds ik Liz heb gekocht, heb ik haar gereden. Niet meegelift, maar ik heb mijn paard gereden. Geleid.
Eddy heeft heel erg gewerkt aan voorwaarts - neerwaarts, ontspanning. Liz loopt al vrijwel haar hele leven met haar hoofd/hals omhoog, rug weggedrukt, gespannen en racen maar. Gisteren heb ik geleerd hoe ik haar in ontspannen staat kan rijden, opvangen van stress, kalm, genieten.
Liz heeft flink verlatingsangst en het lukte me niet om haar te paard weg te rijden bij de kudde. Ze heeft bij Eddy staan steigeren. Dit doet ze niet meer, maar moeilijk vindt ze het nog wel. Maar na dit weekend weet ik dat ik het kan, heb ik er vertrouwen in dat wij dit voorjaar met zijn tweetjes naar de hei rijden. Koffie mee, broodje mee en Steph is happy.
Ik heb vertrouwen in mijn paard, maar nog meer heb ik vertrouwen gekregen in mezelf. In wat ik nu kan. In wat ik allemaal nog ga leren. Waar ik dat kan leren. Ik heb zoveel vertrouwen dat ik vandaag zonder protectie heb gereden

Ook mijn dochter heeft les bij Eddy. Lily heeft, het als haar moeder, angst voor wat eventueel zou kunnen gebeuren bij paardrijden. Altijd maar bezig met 'stel nou dat .....', 'wat nou als...'. Gisteren heeft ze gereden op haar lievelings-lespaard en ze heeft genoten, gelachen en gedroomd. Gedroomd dat dat mooie paard, Indigo, haar paard zou kunnen worden. hihi... ga maar sparen heb ik gezegd. Kind was zielsgelukkig, gewoon eens een keertje paardrijden zonder stress.

We hebben volpension gezeten bij Lie. Dank Lie voor je geweldige gastvrijheid. Dank voor je kookkunsten. Dank voor je chocolaatjes naast mijn bed. Dank voor je huiselijke warmte, Lily wil alweer naar jullie toe.
Mijn dochter wil nooit ergens anders slapen dan thuis........

Volgende week zaterdag gaan we weer naar Belgie. Wordt vervolgd.

Hij is druk met mijn paard........

Bedankt voor de lieve reacties.

Liz is gisteren weer naar huis gekomen. Twee weken eerder dan gepland. Ik kan niet meer met Eddy door één deur en we hebben de training stopgezet.

Liz heeft veel geleerd, ik heb nog veel meer geleerd. Ik heb een basis om met Liz te gaan starten. Eddy's manier is de manier waarop ik met mijn paard wil omgaan en haar wil rijden. Ik kan echt iedereen aanraden notie te nemen van wat Eddy ons wil laten zien over paarden en hoe met ze om te gaan. Het klopt, het werkt, het is goed.

terug vinden.

Sandra, ik heb bewondering voor je open en eerlijk verslag. Been there, done that....

Wat Cindy hierboven schrijft, heeft mij uiteindelijk geholpen. Ik was maar zo mijn best aan het doen, denken, denken, denken. Ik ben een denker.... Bij paarden moet je doen. Gewoon op je gevoel. Net zoals (jonge) kinderen dat doen.
Het allermooiste vind ik nog altijd kijken naar de omgang tussen paard en kind. Ik zie het bij mijn eigen dochter, ik zie het op de manege. Hele jonge kids (puppy's van 4-5 jaar) op hele grote tinkers. Of op lastige paarden. Die dan helemaal niet lastig zijn, niets uitvreten en uiterst lief en geduldig met zo'n jong ding op hun rug rondlopen. Terwijl ze in lessen met ouderen van alles uithalen.

Weet je nog mijn verhalen ongeveer een jaar geleden? Dat ik maar op de wei zat te kijken naar Liz en verder niets? Dat was goed. Pas toen ik mezelf dingen ging opleggen ging het mis.
Ik heb na de aankoop van Liz de eerste 8 maanden niets met haar gedaan. Pas toen ik vertrouwen had en rust ben ik begonnen. En toen ging het goed.

Laat het los, geniet van het kijken naar je paarden. Zij hebben het goed, ook zonder jou. En dan komt vanzelf het moment dat je voelt dat je iets met je paarden wilt gaan doen.

Het lukt je wel. Weet ik zeker.

Eddy heeft alle contact met mij verbroken. Het was niet mijn keuze.

Yep.

Als jullie het niet erg vinden, wil ik het hier bij laten. Dit is wat is gebeurd. Desondanks draag ik zijn werk een warm hart toe. Ik heb een paard teruggekregen dat zelfvertrouwen heeft, happy is, en ontspannen onder mij kan lopen. Omdat ik op mijn beurt weer van Eddy geleerd heb hoe ik dat voor elkaar kan krijgen.

Aan mij nu om te gaan oefenen en me te bekwamen.

Zo heb ik ook gedacht toen ik een paard kocht terwijl ik te bang was om er eentje vast te houden

Ik geniet van het feit dat ik een paard uit een nare, uitzichtloze situatie heb gehaald en een beter leven kan geven. Ik geniet van het kijken naar de paarden in de kudde terwijl ik mijn kopje koffie zit te drinken.
Ik geniet zelfs regelmatig van het zware poepscheppen op natte, koude dagen met handen als ijsklompen en een rug die bijna doorbreekt. Alle frustraties schop ik weg bij het uitschoppen van de drollen op de wei. Dan ga ik weer naar huis en kan de hele wereld aan.

Het is mijn doel voor komende tijd: ik wil heel graag met Liz zonder ander paard+ruiter het bos in en de hei op. Met koffie en lunch.

Liz is een onzeker paard met grote mate van verlatingsangst. Ik heb haar nog nooit onder het zadel bij de wei en kudde weggekregen. Voor mijn gevoel zat ik dan niet safe.Tijdens de training is gebleken dat dit inderdaad het geval was, Liz kan uitstekend steigeren in dat soort situaties

Vandaag was de eerste keer sinds de training dat ik op Liz ben gestapt. Bloednerveus was ik. Had bewust al een paar dagen gewacht tot mijn zenuwen weer wat tot bedaren waren gekomen. Vandaag was te mooi weer om niet te gaan rijden, dus...hoppetee.
Eerst in buitenbak gereden, geoefend wat ik had geleerd. Alles in stap. Ging perfect. Liz ontspannen, hoofd mooi laag en lekker briesen.

Ok, vuurdoop: door het hek, weg van de wei en de kudde, het zandpad op.

I DID IT!!

Liz testte me, ik heb doorgezet en ze bedaarde. Briesen, hoofd laag, lopen. Aan het einde van het pad weer terug, in mijn tempo. Moeilijk, maar ik kon haar telkens terug uit draf nemen in stap. Hoofd laag. Bij de wei aangekomen dacht Liz... yeah, we zijn er. Mooi niet, omgedraaid en nogmaals opnieuw de weg gelopen. Gestopt op punten die ik wilde, ze bleef keurig staan. Voor de tweede maal weer bij de wei aangekomen moest ze rustig blijven staan in de richting van de wei af. Ik heb, zonder dat ze ook maar iets dribbelde of onrustig deed, af kunnen stappen en op mijn dooie gemak de wei weer kunnen oplopen.

Stap 1 op weg naar mijn doel is gelukt.

Er is een last van me afgevallen. Ik kan dit.
Ik heb mijn stoel in de zon in de wei gezet, Liz losgelaten en ben thee gaan zitten drinken. Liz kan loslopen over 1 ha, maar kwam pal naast me staan. Op rust. Ogen toe. Genieten. Voor ons allebei.
Het is goed.

Vanavond zal ik voor het eerst sinds dagen weer lekker slapen.

Even een nachtje over geslapen maar: ik kom ook! Met Liz!

Ik probeer nog iemand te vinden die mee komt, anders kom ik alleen. Wil in het bos dan wel graag met iemand meerijden want ik verdwaal zowieso. Ik ben ooit met tomtom naar Angelique gereden en kon het niet vinden. Angelique heeft me naar haar huis moeten praten via de gsm.

De weg terug is geen enkel probleem. Liz regelt dat wel. Feiloos. Een wandeling van 2.5 uur heeft ze onlangs terug in 20 minuten afgelegd. Over hekken, greppels, wildroosters, dwars door de schaapskudde, over de grote weg tussen de vrachtwagens door. Ik stond nog op de hei..............

Zojuist getekend, Stephanie

e m kraak schreef op zaterdag 30 april 2011, 2:01:

die petities ondanks de zinloosheid toch moet doen>

Hier idem.