Mijn suggestie is de knop "volgende" gewoon als voorheen te laten fungeren, oftwel dat je naar het volgende bericht in de lijst gaat, of die nou dezelfde onderwerp heeft niet. Ik ben echt gruwelijk veel tijd kwijt op mijn niet zo vlotte pc en dat heen en weer gezap is na 30 berichten niet grappig meer.

Groetjes Karin

Mijn suggestie is de knop "volgende" gewoon als voorheen te laten fungeren, oftwel dat je naar het volgende bericht in de lijst gaat, of die nou dezelfde onderwerp heeft niet. Ik ben echt gruwelijk veel tijd kwijt op mijn niet zo vlotte pc en dat heen en weer gezap is na 30 berichten niet grappig meer.

Groetjes Karin

Super Frans. Is even wennen dat ik op het nummertje moet drukken, maar dat went vanzelf Ik kijk altijd graag even in de gesloten lijst omdat er ook veel tussen zit wat ik niet lezen wil, vandaar.

Bedankt voor je uitleg en oplossing!

Groetjes Karin

Hoi Ingrid

Heb het boek niet bij de hand, maar herriner me die hoef nog wel. Volgens mij hebben ze ook op die hoef niet in de zool gesneden. Is er niet eerst nog een laag kalkspul wat je weg kan krabben? Of de overgroeide steunsels waar de zool onder verstopt zit?
Zo niet, dan gewoon elke keer alles gelijk maken met de zool, dan gaat die vanzelf zijn goede vorm weer vinden en trekt het bij tot de straal wel de grond gaat raken toch?

Groetjes Karin

Gister was er een programma over de newyorkse animal police. In het Central Park rijden heel veel koetsjes rond voor de toeristen. De koetsiers moeten heel nauwkeurig bijhouden met welk paard ze hoeveel uur ze werken en hoeveel ritten ze maken. Dat word ook best streng gecontroleerd (altans dat zeiden ze )
Om de paarden te kunnen identificeren werd er in de linker voorhoef het nummer van het paard en het nummer van de stal waar het beestje woont.

Nou leek het mij niet erg slim om in de hoefwand nummers te kerven, maar het was wel heel duidelijk en zichtbaar. Het nummer moest dan natuurlijk overeen komen met het nummer op de formulieren en alles.
Ik moet zeggen, hoewel zeer paard onnatuurlijk, ze zagen er allemaal goed uit en ze waren ook allemaal (zoals ik dat dan zou noemen) vrolijk en gelukkig.

Ik dacht vertel het even, ook al is het verder niet echt bijdragend.

Groetjes Karin

Ja dat vroeg ik me ook wel af. De hoef die ingezoomd in beeld was, had alles nog heel netjes midden op de hoef. Op een gegeven moment groeit het natuurlijk weg. Ik denk dat tegen de tijd dat de nummers niet goed leesbaar meer zijn erboven nieuwe ruimte is ontstaan voor het opnieuw inkerven.

Groetjes Karin

Of het overdreven is of niet, ik heb dat gevoel ook vaak. Die eeuwige blubber ben ik zo vreselijk zat en het weer is de afgelopen dagen echt niet fijn geweest.
Maar ik weet ook dat ie het buiten niet erg vind. Ook niet in dit hondeweer en ook niet in de blup (nou ja, erin wel, maar ze hebben ook stukken waar het geen 30 cm diepe blubber is). Dus ik laat hem maar staan.
Als ik kom haal ik hem naar stal, geef hem daar wat extra te eten, tut een beetje met hem en dan is mijn antropomorfisme gevoel weer gesust en gaat ie weer bij zijn vriendinnen op de wei.

Morgen is beter weer voorspeld, dus het eind is hopelijk in zicht.

Groetjes Karin

anna schreef op maandag, 14 februari 2005, 21:44:


no one else can speak the
words on your lips

Hoi Mirjam

Ik zou eerst de osteopaat afwachten en kijken wat hij te vertellen heeft.

Wat ik eens geleerd heb van een fysiotherapeut is dat actief halthouden en aanstappen de beste buikspiertraining is. Dus niet in 6 passen stil komen staan en langzaam wegsloffen, nee actief stappen, een actieve overgang naar halthouden en dan weer actief wegstappen.

Maar nogmaals, wacht eerst die osteopaat even af voordat je aan de gang gaat, hij (of zij) kan je vast vertellen of de plannen die je hebt wel verstandig zijn in het geval van jou paard.

Groetjes Karin

mirjam7 schreef op maandag, 14 februari 2005, 23:58:


no one else can speak the
words on your lips

Ach die binden er zoveel aan dat paardlief geen kant meer opkan
Een vriendin van mij heeft ook op zo een manier haar paard. En dan minderwaardig naar mij kijken met een blik van "wanneer ben je die modderpoonies (de dubbele o is expres) nou eens ontgroeid". Haar manier is natuurlijk de enige en de juiste manier. Het arme beest.

Nog heel eventjes volhouden, het word bijna zomer (I hope). Het uitrazen gebeurt bij ons overigens niet zo als ze de wei opmogen (wei, ahum ahum). Dat is dan toch een stukje karakter van een koudbloed plus het feit dat het een gezappige ruin met onwijs luie merries zijn haha. De haflinger kan er wat van van hoor, de mafkees hihi.

Groetjes Karin

Heb ik ook goede ervaringen mee gehad. Een jonge ruin die met spelen zijn mondhoek open had gescheurd. Is goed genezen, ik smeerde er een paar keer per dag een goede klodder zinkzalf op. Wel alleen aan de buitenkant, want echt in de mondhoek is het toch zo weer weg en of het gezond is een halve pot zinkzalf op te vreten op die manier betwijfelde ik.
Wij smeerde het overigens op alle plekjes die niet al te diep of groot waren. Vooral schuurplekjes werkt het super, want het geeft een beetje bescherming tegen het schuren zoals in de kootholte ofzo.

Groetjes Karin

Hallo hallo

Laatst was hier iemand die beschreef dat de oude zool los liet en eronder een nieuwe zool zat.

Ik heb bij Fengur bij zijn rechter voorhoef het idee dat dat ook gebeurt. Ik heb er ook foto's van gemaakt, maar die moeten nog ontwikkeld worden. Hij loopt prima, geen greintje last, maar vind het best wel eng.
Je zag er nog niet veel van, alleen een hele rand waar de zool wat losrafelde en je deze ietsjes op kon tillen. Maar daarna zat ie nog stevig vast.
Wat moet ik hier nou mee doen? Zoals gezegd, ik vind het best eng en wil wel dat het allemaal goed gaat.
Zijn hielen zijn nu goed laag, de stralen raken de grond en beginnen bij te trekken. De zool is nog niet echt heel hol, maar is ook niet heel plat. De toon slijt erg snel af, maar hij raakt daar verder niet gevoelig van dus is nog niet tever. Hij heeft heel vaak steentjes in de witte lijn, maar ik heb ze er tot nu toe allemaal uit weten te krijgen.

Hopelijk kunnen jullie wat raad geven.

Groetjes Karin

Sorry maar hier moet ik heeeeeeeel hard om lachen. Alsof elke castratie met een halfverdoofd paard gebeurd om hem eens even lekker pijn te gaan doen.
Ik heb er nu al aardig wat meegemaakt en altijd als de verdoving onvoldoende bleek te zijn werd het dier wat bijgespoten. Plaatselijke verdoving, dan voelde hij er niets van hoor.
Principieel ertegen zijn prima, kan ik me echt wel wat bij voorstellen, maar vanwege een slechte castratie met te weinig verdoving. Kom zeg, zo gebeurt het echt niet altijd....


Helemaal niets en dát bezwaar kan ik me ook helemaal in vinden.

Groetjes Karin

Bij te weinig beweging wil de zwelling best lang aanblijven. Maar idd, na een week zou ik ook nog even de dierenart laten kijken, de lege balzakken zijn best kwetsbaar voor infectie. Het kan ook zijn dat een kleine nabloeding voor bloedklonters in de lege balzakken heeft gevormd en dat moet dan even leeggehaald worden. De dierenarts kan het beste zien wat er aan de hand is.
En beweging is het best dus lekker op de wei en als hij daar nog erg weinig beweegt een wandelingetje. Heel rustig en geen kilometers, maar gewoon even wat lopen.

Succes ermee

Groetjes Karin

Als je op deze foto kijkt lijkt het het meest op de rechter rode cirkel, alleen bij Fengur loopt het van de toon langs de straal naar de achterkant van de hoef (niet helemaal aaneengesloten).

Verschil is wel dat Fengur zijn hielen goed laag zijn en de steunsel ook ingekort. Dus wat er verder over deze hoef werd gezegd gaat voor Fengur niet op.

Ik had gister bekapt en hij liep vandaag niet helemaal super. Iets te veel dus. Het was nauwelijks te zien, maar wel voldoende om volgende keer iets voorzichtiger te zijn. Van de zool blijf ik altijd af.

Groetjes Karin

Nou ik weet niet waar je dit vandaan haalt maar dit strookt totaal niet met mijn ervaringen. Al de castraties die ik persoonlijk heb meegemaakt of bij goede vrienden hebben plaatsgevonden werden door een dierenarts gedaan MET fatsoenlijke verdoving. En dit waren castraties bij paarden van particulieren evenals op bedrijven waar er 5 a 6 in de week plaatsvonden. Gewoon MET verdoving en ZONDER pijn. Ook qua nazorg werd er gewoon fatsoenlijk aan pijnbehandeling en wondverzorging gedaan.

Hier heb je aan de ene kant gelijk, maar ik vind het erg kort door de bocht gaan dat een ieder die een hengst niet houden kan daarom per definitie maar geen paarden mag houden.
Onze paarden staan er behoorlijk fatsoenlijk bij. 7 hectare is in drieen verdeelt voor drie groepjes paarden. Alle paarden staan dus in de groep, 24 uur per dag buiten op redelijk wat ruimte voor een land als NL. Maar ik zou me er voor zijn verdriet geen hengst tussen kunnen voorstellen. Er kunnen twee dingen gebeuren. Rivaliteit tussen de dieren, door ruimte tekort. Dit hoeft niet maar kan wel voorkomen omdat 7 hectare nou eenmaal geen ruimte biedt tot vluchten. Of we krijgen heel veel veulentjes van onze 10 merries....... En sorry hoor, maar daar zitten we echt niet op te wachten.

Met dieren willen

Ik begrijp je hier wel Egon, maar vind het te kort door de bocht. Ik weet dat mijn ventje er goed bijstaat. Hij word goed verzorgd, heeft ruimte en vriendjes en goed voer. Dat ik maar 3 keer in de week langskomt kan hem geen reet schelen hoor, hij ziet me graag komen denk ik, maar hij ziet me ook graag gaan. Ik BEN geen kuddegenoot van hem, ik ben het mens dat af en toe met hem op stap gaat. Niets meer niets minder. Ik vind niet dat jij het recht hebt negatief daarover te oordelen. Ik ben er gelukkig mee, mijn paard is er gelukkig mee, dus wie heeft er hier nou een probleem?


Hier heb ik geen ervaringen mee. Alle castraties die ik heb meegemaakt zijn prima verlopen. Ik heb er ook nog nooit anderen over gehoord. Wil absoluut niet zeggen dat het niet voorkomt hoor. Ik vraag me overigens af hoe het wondweefsel zich aan de achterbeenspieren hecht. Moet je dan niet ook een opening in het achterbeen hebben?

Groetjes Karin