Maria Delavega schreef >
> Waauw Pien, da's een heel mooi gevoel! Dat is een echte band!
Niet teveel romantiseren hoor, want eerst wilde ze niet en trok ze d'r Arabierenkop. Laten snuffelen, doorvragen, één stapje, belonen, weer een stapje, belonen, toen klabats erin, belonen, in beweging houden, doorlopen, en terwijl ik mijn handschoen uit was aan het doen om een snoepje uit mijn linkerzak te halen (dus 4 tellen minder geconcentreerd was) ineens, een gróóóóóte sprong en ze stond weer op de kant, was in mijn haren blijven hangen, sprong er weer in, het was spekglad (water op de kleigrond), begon om me heen te springen.Allemaal in bijna kniediep water. Ik haar weer gekalmeerd, paar keer erin en eruit gelopen, belonen, hele riedeltje en toen eruit. Ikke trots maar wel weer een typische Alegría actie, altijd dat drama maken
. Naar huis gelopen in soppende laarzen van nat zwart pissig mestwater tot over mijn knieeen.
> Ik had al van een ander Spaans-achtig (Andax volbloed) merrie'tje gedrag
> gezien dat me niet zo aanstond. Die mevrouw deed super leuke dingen met
> dat paard, maar o my God, als die ging trainen op haar eentje in een
> te dribbelen en dansen, die pootjes gaan dan iets te hoog de lucht in naar
> mijn gevoel. Ik voel me niet op mijn gemak en dat is nu net wat ik niet
> mag voelen...met die parelli oefeningen ging dat enorm goed. Ze reageert
> op de seconde als ik het met de juiste energie vraag.
Hoe lost Piet dit op met al te overenthousiaste jonge clickerpaarden?
Negeren en andere opdrachtjes geven helpt niet, ze legt er alleen maar meer druk mee op zichzelf, dat stadium hebben we al gehad. Vandaar dat ik er nu even mee gestopt ben.
Groet, Pien
Warboel
