Als ik de titel las, dacht ik ook meteen aan zijn knieën.
Maar met jou uitleg erbij, vond ik het dan weer minder herkenbaar.
Vooral het feit dat het in galop zou gebeuren en dat hij dan schijnbaar wel kan blijven doorlopen terwijl het gebeurt?

Mijn Tempête had vroeger een tijdje wat te lossen kniebanden en stond dan inderdaad ook telkens met een gestrekt been naar achteren.
Maar ze kon dan echt niet meer lopen, hoor. Dat been bleef zo staan.
Dan was ze bijvoorbeeld rustig onderweg om naar mij te komen maar bleef halverwege plots staan met een gestrekt been. En dan zo'n domme blik erbij "Sorry, baasje ff wachten m'n been wil ff niet mee "
Die ging dan echt geen stap meer verder of ze had dat been moeten meeslepen.
Dan deed ze even een stapje achterwaarts en dan ging de vooruit daarna ook weer.
Ze had dat trouwens alleen in stap. In galop of draf heb ik het nooit gezien.
En t'is vanzelf overgegaan toen ze weer sterker werd. (Ze had dan na een lange periode stalrust en dus verlies van spieren.)

Ha Koen, happy birthday!!!

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 1 januari 2011, 19:48:


Ik weet niet of je dat verder vergroeien wel moet willen?

Over mijn paard zeiden ze dat indertijd ook. Dat het vergroeien van die gewrichten een goede zaak was omdat de pijn dan deels zou verdwijnen.
Ik schrijf 'deels' omdat alleen die tarsaal-gewrichtjes kunnen vergroeien. Mijn paard had ook artrose in het tibio-tarsale deel, waar 90% van de beweging zit. En dat kan niet vergroeien.
En dat is de eigenlijke reden waarom men haar niet meer geschikt vond als rijpaard, die artrose in het bovenste (grootste) gewricht.
Had ze alleen die vergroeiing en cyste gehad in die kleine tarsaal-botjes hadden ze haar een veel betere prognose gegeven.
Dus het hangt er wel een beetje vanaf welke gewrichten in de sprong juist aangetast zijn.
Er werd toen zelfs voorgesteld dat als het vastgroeien niet snel genoeg zou gaan, dat men wilde opereren om de boel uit te boren om zo dat proces te versnellen. Uiteraard heb ik daarvoor gepast.
Zo zag het er trouwens uit, die vernauwing van die gewrichtsspleet:


Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen.
Cindy heeft al een paar keer tegen mij gezegd dat ze geen fan is van vergroeide gewrichten.
Hoe ze dat juist ziet, moet je haar maar eens vragen.
Kan zij veel beter uitleggen dan ik.

joop schreef op zondag 2 januari 2011, 10:56:


Er waren toch wel RX-en gemaakt?
Alé zo heb ik Sandra haar uitleg toch begrepen.
Zo kan je dat anders toch niet weten?
Aan mijn paard haar spronggewricht was/is van buitenaf alleszins zeer weinig te merken.
Af en toe een opgezette slijmbeurs, maar that's it.

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 11:23:


Inderdaad, gewoon die foto's opvragen.
Ik heb ze op mijn vraag, gewoon op een CD-rommetje meegekregen.

Die sprong kan inderdaad wel de aanstichter zijn van andere problemen hoor.
Dat is bij mijn paard ook zo. Die slaagt erin om zich telkens helemaal opnieuw vast te lopen en dat beperkt zich niet alleen tot dat rechter achterbeen.
Hoe dat precies allemaal kan komen, moet je ook maar eens aan Cindy vragen. (Maw, als ik jou was toch eens mailen. Misschien heeft ze wel zin in een vakantie naar Zweden? )

Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 11:54:


Momenteel alleen lange teugelen en 1 à 2 keer in de week ofzo maak ik een ritje met haar door de omgeving. Beetje stappen en draven, meer niet.
(Maar dat is eerder omdat ik geen passend zadel meer voor haar heb. Dus ik moet er noodgedwongen zonder zadel op gaan zitten en dan beperkt ik de snelheid liever een beetje. Kwestie van ook te blijven zitten. )

Maar die foto's zijn van zomer 2006.
Er werd toen vlakaf gezegd dat ze nooit meer geschikt zou zijn als rijpaard.
En dat is incorrect gebleken!
Na 2006 is mijn paard nog zeker 2 jaar intensief bereden geweest.
Ik heb haar 2 jaar lang echt zowat elke dag gereden en ze liep beter dan ze ooit gelopen had.
Dat ik haar nu niet meer zo intensief kan rijden, heeft niet echt alleen met dat spronggewricht te maken. Paard is in 2008 ziek geworden, kreeg daardoor last in haar rug, kon niet meer bereden worden etc... En daardoor is het evenwicht dat we bereikt hadden dmv training verloren gegaan en is ze in een neerwaartse spiraal terecht gekomen.
Sindsdien probeer ik haar daar nog steeds uit te krijgen. Met wisselend succes.

Maar dan nog, ik denk niet dat je het helemaal mag vergelijken.
Zoals ik al schreef is de grootste reden waarom mijn paard werd afgeschreven als rijpaard die artrose tibiotarsaal. En dat heeft Rappa niet, toch?
Ik heb nog ff die foto gezocht, waarop te zien is wat ik daarmee bedoel.

Daar zie je artrose en losse botfragmenten zitten, rechts van het os talus (sorry ken daar de Nederlandse benamingen niet van) Op Echo bleek toen dat de hele kraakbeenaflijning van het os talus al aangetast was. Als je dan indenkt dat bij beweging van die sprong die tibia telkens over dat bot glijdt, kan je je daar wel iets bij voorstellen?
Die gewrichten daaronder bewegen allemaal veel minder.
Je ziet bij mijn paard trouwens altijd wel 'iets' in die beweging van haar sprong.
Ze is nooit 100% zuiver. Maar ik veronderstel dat dat mechanisch is, door de beperking die ze heeft door die vergroeiing?