De band wordt visueel aangeleerd dus de witte vlaggetjes geven grens aan en hond leert niet voorbij de vlaggetjes te gaan waaronder de draad ingegraven is. Later worden de vlaggetjes weggehaald en soms laten mensen ze staan. Of het een blind paard in paniek afremt vraag ik me af ik denk eerder dat je straft of het moment dat ze eigenlijk gerustgesteld moet worden. Mij lijkt het meer verstandig om een afrastering te kiezen van breekbaar band dat heel erg op spanning staat of het rubbere band wat door ts geopperd werd en dan te zorgen dat ze op een plek staat waar ze als ze uitbreekt veilig staat dus een weiland in een groter weiland. Dus niet uitkomend op een erf met obstakels of de weg etc.
Een blind paard gaat vaak stokstijf stilstaan om zich te orrienteren als ze niet weten waar ze zich bevinden enkel als ze de indruk krijgt dat ze achtervolgd wordt of er iets aan hem/haar blijft hangen blijven ze rennen.

Wij hebben breed schrikdraadband aan connectoren die er afspringen bij druk en geen stroom erop bij de nachtblinde merrie s,nachts als zij daar met haar maatje in de paddock staat. Bij paniek schieten ze toch wel door de schok heen en versterkt enkel maar het angst gevoel. De panels en tpost zoals op de website van blindhorse wordt besproken hebben wij ook maar om daar een grote weide/paddock mee af te zetten wordt een kostbare bedoeling.

jan seykens schreef op zaterdag 18 december 2010, 13:36:


laat peter het maar niet horen ....

Anders om kan het ook ik heb een contract getekend dat ik nooit de fokker/eigenaar aansprakelijk zou stellen voor problemen die ik met het paard mogelijk zou krijgen.
Ik heb het paard gratis opgehaald en als er een zwaar contract aan had gezeten had ik het niet gedaan. Ik haal een paard met een probleem op waarvan de oude eigenaar geen zorg meer wilt (in dit geval was paard naar slager gegaan ivm moeilijk verkoopbaar in deze markt en niet het paard de handel in willen schuiven).

Ik steek tijd, energie, onderhoud en medische zorg in het paard dan wil ik niet een oud eigenaar over mijn schouder mee hebben kijken. Als wij hadden gevonden dat na onderzoek had gebleken dat het paard veel pijn had dan was het ingeslapen ik vind niet dat ik dat met de vorige eigenaar had moeten bediscussieren en gelukkig hadden zij dezelfde insteek. Als je zeggenschap wil houden moet je ook de kosten meedragen zodra hij hier het erf op komt is het mijn paard en bepaal ik hoe en wanneer hij behandeld wordt en wat ermee gebeurd anders moet je hem niet wegdoen. Dat ik de oude eigenaren op de hoogte houd is een ander verhaal en het gaat supergoed met hem dus dat maakt het makkelijker.
Je kan in hele vervelende situaties komen als je het niet zo strikt houdt.

Ik had de da hier zaterdag op bezoek vanwege een paard dat waarschijnlijk uitgegleden was (terwijl amper ijs hier op de weilanden) en zichzelf een mooie jaap had bezorgd in zijn been. Ze hadden het verschrikkelijk druk op het moment. Ik vroeg wat de meest voorkomende problemen waren op dit moment. Blessures van uitglijden etc. was veel minder dat ze hadden gedacht hoofdzaak was koliek door te weinig en te koud drinken en hoefzweren.

Bij de paarden die geen verwarmde waterbak hebbenbreek ik 3x daag het ijs daarnaast bied ik s'ochtends en 's avonds heel laat als ik het ijs nog moet breken een emmer lauw water aan om de mogelijk eerste gulzige dorst te lessen. Hier hebben ze nog weidegang naast hooi maar drinken toch nog redelijk veel. Niet verwonderlijk drinkt mijn lacterende merrie toch zo ongeveer 50-60 liter per dag. Wel is er een groot verschil te zien tussen mijn paarden welke meer en minder drinken.