Ik snap volledig wat je bedoeld... in onze statuten is opgenomen dat wij er énkel voor manegepaarden zijn (immers, er zijn al voldoende, te betalen, initiatieven voor particulierenpaarden). Wat we merken is dat vooral particulieren bij ons komen aankloppen, als hun paard zodanig oud of geblesseerd is dat ze er niets meer mee kunnen. We worden dus ook als soort dumpplaats beschouwt. Ik persoonlijk snap zoiets niet, mijn paard is mijn huisdier, net als mijn hond, die blijft gewoon, ook als hij iets mankeert...
Kunst is dan om beleefd te blijven, door te verwijzen, wel nog te helpen door op de site te plaatsen enz. Maar opvangen daar doen we niet meer aan mee. De plaatsen blijven open voor de manegepaarden die na jaren hard werken hun pensioen verdienen... Laatst nog een minder leuk antwoord via mail gehad nadat ik een lijst van rusthuizen (betalend) had doorgestuurd naar een particulier: 'zo, dus de sukkelaars van particulieren interesseren jullie niet?!' Mijn mond viel daar echt van open, ten eerste je eigen paard een sukkelaar noemen? (aan wie ligt dat dan?), en ten tweede, een ander willen laten opdraaien voor je eigen problemen?
Swat, de paarden kunnen er niets aan doen, en de eigenaars met het hart op de juiste plaats helpen we graag verder zoveel we kunnen.
Warboel
