joop schreef op maandag 22 november 2010, 12:10:


Tja Joop, volgens mij is dat niet buitengewoon...
Wij hebben hier ook verschillende kolieken gehad, maar nooit op de wei...
In de winter, wanneer onze wei niet bereikbaar meer is en onze paarden aan huis staan in de paddock, dan gebeurt het.

Apache, mijn eerste paard, is eraan gestorven. 's Ochtends nog monter, alles tussen de merries regelen, dan opeens niet meer eten, stilstaan als een standbeeld. Nog gemest maar geen darmgeluid meer. Heel de dag mee gaan wandelen, twee keer opgegoten met parafine, 's nachts gestorven... De grootste schok van mijn leven. Van alles naar niets op minder dan 12 uur tijd. Apache, onze clown...
Zou een darmverdraaiing geweest zijn...

Indy heeft ook al een paar keer koliek gehad, door verandering van hooi.

De laatste keer had ze verstoppingskoliek, ook opgegoten met parafine.
Achteraf bleek ze van Mel niet te mogen drinken. Nu staan er drie drinkbakken in de paddock.

Sela heeft al lichte koliek gehad, Mel en Couscous nog nooit.

Een beetje verderop hier, is een paardenpension, de paarden staan héél "rudimentair".
Grote weides, een pluk hooi, (op het zand), groen water, een biet en een schep spelt (in de winter) NOOIT een ziek paard, NOOIT koliek. Wel paarden waarvan men aan het einde van de winter de ribben kan zien.

Tja...

Marianne

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 14:22:

Apache, die aan koliek gestorven is en Indy, die koliek-gevoelig is: allebei bonte paarden, Sela, licht koliekgevoelig: een bont paard.
Mel en Couscous, nog nooit koliek: bruintjes!

Marianne

Marianne Gomes schreef op dinsdag 21 december 2010, 12:49:


Alle paarden hebben een "ander kompas". Het ene paard heeft meer aanleg dan het andere. Heeft niks met aan paardenvijgen ruiken te maken. Onze Indy vindt altijd de weg terug. Niet alleen naar huis maar ook naar de trailer wanneer we ergens anders gaan rijden. Je voelt het zo aan haar tempo of we weg van huis/trailer of terug naar huis/trailer gaan. Geen GPS nodig. Ook al is ze daar nog nooit geweest.
Zo zijn we ooit eens verloren gereden in de Eifel, in de dikke mist, we hadden geen enkele oriëntatie meer. Geen probleem, Indy vindt de weg terug.

Onze andere paarden hebben dat dus niet. Wel hier thuis waar ze alles kennen.
Maar bv Couscous, onze arabier, stapt heel vastberaden en zelfgenoegzaam voorbij onze trailer terwijl hij op Indy werkt als een magneet. Indy is heel erg voorwaarts en toch ons meest introverte paardje, schrikt nergens van. Misschien heeft zij daardoor ook meer aandacht voor haar interne antenne???
Zij zal nooit aan paardenvijgen reuken, daar heeft zij helemaal geen tijd voor. Bij haar is het van: "Opzij, opzij, opzij, wij hebben zo'n verschrikkelijke haast..."

Marianne(uit België)

Wij zijn eigenlijk door een opmerking van onze DA bitloos gaan rijden. Er waren volgens hem twee mogelijkheden: Indy's wolfstandjes trekken, maar daar was hij niet echt voor, of "zonder bit " rijden....

Wij zijn op het internet beginnen zoeken (5jaar geleden) en hebben toen zelf een (als ik het nu zie, heel primitief) touwhalster in elkaar geknutseld.

Indy was meteen een ander paard, Apache mocht ook zijn trens aan de haak hangen. Couscous kwam van bit + martingaal, heeft hier (vanaf de eerste minuut in de paddock en dan vanaf de tweede minuut buiten) perfect zonder bit gereden, Sela en Mel weten niet eens wat een bit is.

Maar of de tanden wel of niet gevijld moeten worden?????
Als de proppen uit hun mond vallen, dan moet er toch iets ondernomen worden???
Of moet je het dan ook op zijn beloop laten???

Marianne L.

Spirithorses schreef op donderdag 23 december 2010, 21:44:


Net nu ik hier na " mijn winterslaap" terug kom piepen!
Ik begrijp het volkomen.
Het kan hier heel vermoeiend zijn.

Marianne L.

Nils Vellinga schreef op zondag 2 januari 2011, 16:27:
.

Ik moei me hier even, als ervaringsdeskundige...
Als er bij mij een wervel verkeerd zit, dan ga ik dat na een tijdje inderdaad aan mijn spieren voelen, die gaan soms zelfs ontsteken, of het nu winter of zomer is...
En de oorzaak zit in de wervels!

Marianne