Je zou je gras moeten laten testen om zeker te weten. Nu zijn er ook urine tests, die ook gebruikt worden om op diabetes te testen. Dat zijn van die handige strips waarbij je het glucosegehalte kan meten in de urine. Moet je alleen weten welk gehalte normaal is voor een paard. Ik heb dat ergens staan, maar kan het nu even niet vinden, maar je veearts kan je dat zo vertellen. Dan is het alleen een kwestie van omrekenen, omdat die strips voor humaan gebruik zijn. Maar volgens mij staat dat ook op de bijsluiter (kleur/gehalte).
Als ik me goed herinner:
Je kunt ook met een vijzel gras pletten en daar een hoeveelheid aceton aan toevoegen. even laten staan en dan een "lakmoes" test doen met zo'n strip. De aceton breekt de celwanden af waardoor de inhoud beter vrijkomt. Die test heb ik ooit geleerd op school, maar dat is lang geleden.
Helaas heb ik nu even weinig tijd, omdat onze weides opnieuw afgerasterd worden en een aantal stallen worden gebouwd. Maar volgens mij moet zo'n test makkelijk zelf te doen zijn.
Misschien zijn er op dit forum mensen die ook scheikunde beheersen en daar ervaring mee hebben? Ik zal eens aan een collega van me vragen, die doet al die tests ook zelf.

Overigens: hier verschillen de fructaan gehaltes bijna per dal en berg. Bij ons is het altijd goed, maar 1 km verderop waar de temperaturen sterker wisselen vanwege de hoogteverschillen en zon-zijde is het altijd wisselend. De fruitbomen groeien daar weer wel beter.

haha, ik herken het probleem.

De winterweide is nu een modderpoel, maar ze vinden het heerlijk om daarin te liggen rollen (de modder houdt ze ook warm -isolatie-.) Het ziet er niet uit, maar is niet erg, hooguit lastig als je net wilt gaan paardrijden. Wij gebruiken ook stro op de betonnen vloeren. Er zijn paarden die daar lekker in liggen en sommige vinden het ook lekker om daarop te mesten of allebei. Meestal zijn het wel vaste plekken (liggen en mesten). Er zit ook een nadeel aan: Beton maakt vloeren erg glibberig. En als paarden in de stallen gaan liggen, dan zijn slidings tijdens het opstaan vaak het gevolg, ondanks de ruime hoeveelheid stro.

Je kunt een verharding maken door gebroken steen vermengt met zware leem te bestellen. Hier doen ze daarmee erven en paden verharden. Het spul wordt heel hard en de steentjes zijn een soort basalt. Het kost niet veel, behalve als je het moet transporteren/of laten afleveren.
Een nadeel is dat het wat stoffig wordt als het erg droog is.

Dat zou wel een vinding zijn, maar niet elk gras reageert hetzelfde. Dus je kunt het alleen echt testen voor de voeding of erna. Eigenlijk is die index ook nattevinger werk: Ik zou niet eens weten over welk soort gras het gaat. En als het met al die hoogte verschillen al een Km scheelt, dan snap ik ook niet wat dan nog de waarde is van die index. Ik zie het maar als een globale waarschuwing, maar hoe het precies berekend wordt aan de hand van welke parameters is me totaal onduidelijk. Zelfs het algoritme op deze site is daar niet duidelijk over ( er staat niet eens een algoritme, maar meer een beknopte uitleg en links waar je de index kunt vinden).

Of een paard te dun of te dik is, is lastig te bepalen. Ook en filmpje is geen maatstaf. Per paard kan dat erg verschillend zijn. Dat heeft oa te maken met leeftijd, mate van beweging/inspanning en eventuele ziektes. Een maatstaf is om langs het lichaam (romp) te kijken en bij zomervacht zou je net de ribben moeten kunnen zien. Maar net als bij mensen zijn mensen met een bierbuik niet perse te zwaar of te vet, spieropbouw en beendergestel zijn per individu bepalend of je te dik of te mager bent.

Compromissen zijn altijd beter dan halve waarheden. Als je het geld en ruimte hebt dan is het makkelijk om vanuit de luie stoel de agenda te bepalen. Bij ons gaat dat niet anders. Sommige paarden vinden het heerlijk om op de stal te staan, de anderen blijven liever buiten. Sterker: als ik de wei open zet, dan staat 75% op stal. Op beide plekken hebben ze net zoveel voer en water. Alleen de stal is warmer. De loopstal is zeer ruim en minstens net zo luw. Nu moet ik wel zeggen dat de stallen ook ruim zijn (7,5 x 5 meter voor 2 paarden) . Paarden geven zelf wel aan wat ze fijn vinden, een stal of weide voegt daar weinig of niets aan toe. Ik zou me dus niet al te ongerust maken, zeker niet als je weet dat in hartje Amsterdam gewoon paarden gehouden werden, en die hadden vaak een beter leven dan bij de keuterboer in noord/oost Groningen, waar ze turf moesten vreten en het water niet te zuipen was.

Dat hangt er maar vanaf. Stalbenen ontstaan, door dat de stal te klein is en ze daardoor te weinig kunnen bewegen. Als de sal groot genoeg is, dan kun je een paard een half jaar onafgebroken op stal zetten, zonder risico op stalbenen.

Nou, je geeft zelf het antwoord al. Schijnbaar heb je een lui paard (dat zie je wel vaker bij hengsten en ruinen, zijn net mannen en minstens net zo klein zielig) Dus veel rijden dan maar. Zweep er over!

De chip kan overal geplaatst worden, desnoods tussen z' oren. Het gaat er om dat de huidplek minder wrijft tijdens de bewegingen. En dan nog kan een chip gaan wandelen. Gelukkig nooit naar vitale plaatsen. Alleen het zoeken wordt dan wat lastiger. Onder de manen is ook een oplossing, zolang de huid mar niet te veel beweegt tegenover de spieren en vliezen. Verder is het om het even waar de chip geplaatst wordt.