Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 februari 2005, 18:22:

***************
Ik denk dat ik dan liever van tevoren even af zou stappen om m'n paard over die weg te leiden. Of inderdaad iemand meenemen.

Erover leiden gaat niet met Isabella? Misschien vanwege het afstappen?

***************
Dat voordeel hebben wij wel ja, dus dat is alvast heel fijn!

****************
Tsjaaaa, dat duurt nog wel even! Zaterdag arriveert ze trouwens, en aan een karretje hoeven we nu nog niet te denken natuurlijk, aangezien ze nog niet eens 1 jaar is. Ik weet ook eigenlijk niet wat de goede leeftijd is om een paard voor de kar te beleren. Ik wou het haar maar spelenderwijs een beetje aan gaan leren. Het lijkt mij dat een paard van een jaar of 2 wel een heel licht karretje (dus vrijwel geen gewicht) kan trekken, voor een kort stukje. Alleen om te wennen dus. Maar daarover moet ik m'n licht nog echt op gaan steken, ik heb me tot nu toe alleen nog maar druk gemaakt over wat de juiste leeftijd is om te gaan ruiteren, en heb begrepen dat je daar beter te lang dan te kort mee kunt wachten. Dus dat gaan we heel kalm aan doen. Een karretje is echter weer een heel andere belasting, maar ook daar moet je denk ik niet te vroeg mee beginnen en uitkijken dat het geen te zware lichamelijke belasting wordt. Een beetje spelen kan geen kwaad denk ik.

Het zal wel geen gezicht zijn, kabouter Torop (Arabier, 150 stokmaat en zeer slank) naast mammoet Neleke (wordt waarschijnlijk 160 stokmaat, en 1 meter breed ). Nee, dan liever 2 aparte karretjes en 2 menners, dat lijkt me een beter idee.

Loes Scheres schreef op donderdag, 3 februari 2005, 19:53:

******************
Het klinkt alsof jullie het zelf geleerd hebben. Is dat zo? Of kon hij het al toen je hem kreeg.
Als jullie hem zelf beleerd hebben, hoe lang hebben jullie daarvoor genomen? Ben je dan begonnen met grondwerk oefeningen doen (dat doe ik nu) of was je paard meteen al zo dapper dat je er een karretje achter kon hangen.

Wat voor paardje heb je als ik vragen mag (qua temperament). Rustig of pittig?

Mijn paard is normaal gesproken erg braaf (in het bos wel minder trouwens ), maar kan ook vreselijk schrikken en ik ben dus door sommigen al voor gek verklaard dat ik hem voor de koets wil hebben. Zelf denk ik dat het best zal gaan, hij schrikt weliswaar weleens, echt Arabierenstijl met veel gesnork en bombarie, maar hij heeft inmiddels ook geleerd om dan "slechts" met 4 benen in de lucht te springen en dan eerst als een blok stil te gaan staan. Er meteen maar vandoor rennen is er niet meer bij. Volgens mij zal het dus wel meevallen met dat temperament van hem, over het algemeen is hij zelfs heel rustig vergeleken bij andere paarden, alleen wat licht ontvlambaar. Bovendien luistert hij heel goed en reageert hij op heel lichte hulpen, en is hij tegenwoordig al veel minder schrikkerig dan vroeger.

Loes Scheres schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 1:47:
*****************
Zoiets doen wij nu ook ja, alleen wel heel kalm aan. Zo te horen heb je een stoer paardje dat niet snel overstuur raakt. Dat heb ik helaas niet, bij die van mij hoeft er maar 1 x iets te gebeuren waar hij van schrikt en hij zal het niet meer vertrouwen. Dus ik bouw het erg rustig op, maar het principe is hetzelfde.

Maar jammer genoeg werd dit bijna verpest
***************
Nou dat is lekker zo'n hulpje erbij zeg! Die ben je maar liever kwijt dan rijk.
Ik vind het wel knap van je pony dat ze het dan toch nog weer durft.

Ben ik wel blij dat ik een lieve betrouwbare hulp heb, als het moet 2. Dus zodra de kar er eenmaal achter gaat, zijn we met z'n drieen, en dan gaat het vast wel goed.

******************
Dat hoop ik dus ook, dat m'n paard er plezier in heeft!
Maar die van jou dus wel, dus dat geeft weer moed

*****************
Da's wel handig dat je paard stil kan staan voor het aanspannen. Ik denk dat ik dat mijn paard ook wel zal kunnen leren. Ik oefen nu b.v. met een lange stok van 4 meter, die ik van een paar meter afstand op z'n rug laat zakken. Het idee is dat hij rustig leert stilstaan terwijl er van alles "aankomt". Maar dat gaat prima, hij staat dan braaf op commando stil en laat zich overal aanraken door de stok. Dit vind ik zelf wel een goede voorbereiding.

Ik ben benieuwd hoe lang het bij ons zal duren voor hij echt voor het karretje kan. Ik dacht eerst dat duurt wel een jaar. Maar nu ik zie hoe rustig en nadenkend hij op nieuwe dingen reageert, en hoe weinig hij echt in paniek raakt, dan denk ik dat het wel meevalt.

Hans van Keeken schreef op donderdag, 3 februari 2005, 22:04:


********************
Mijn Belgje hoeft niet echt in training natuurlijk , dus dat is een iets ander verhaal. Maar te gokken op 2 jaar en dan iets lichts laten trekken, dat is dus niet ver bezijden de mogelijkheden, als ik jouw verhaal zo hoor.

Ik weet dat Belgen in de bosbouw jonger beleerd worden, met ca. 18 maanden. En dan al echt aan het werk gaan. Maar die paarden schijnen al heel jong versleten te zijn. Dus ik doe het liever iets te rustig aan dan iets te snel.

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 februari 2005, 22:36:

***************

Ja, bij ons zit er ook wel een poort naast , maar dat is dan weer zo'n zwaar klaphek. Dus hoe ik dat dan zou moeten doen, met paard en wagen in m'n eentje en dan door zo'n zwaar hek, dat moet ik nog even bedenken. Er zit geen sleutel op (waarom moet er nou een slot op, dat heeft toch geen enkele zin als er een wildrooster naast zit?).

Ik denk dat ik dan maar een ijzerdraadje meeneem en het hek even goed vast bind, dan met paard en wagen erdoor, en hek weer dicht doen. Zoiets.

Piet schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 10:02:
***************
Ja, dat hoor je over Belgische trekpaarden dus ook, dat ze met 10 al versleten zijn. Ik vind dat echt vreselijk. 10, dat is nog geen 3e van wat ze normaal gesproken zouden kunnen worden. Nou, dan liever maar wat kalmer aan hoor!

We zullen sowieso al een hele tijd bezig zijn om haar vertrouwen te winnen, want anders dan haar leeftijdgenootjes is ze zo schuw als een wezeltje (ze staat nog niet hier). En zolang ze angstig is, ben ik natuurlijk alleen nog maar bezig met haar vertrouwen te winnen. Ik wil sowieso 100% haar vertrouwen hebben voor ik er iets op- of aanhang. Dat geldt voor m'n ruin altijd al (hij is nu 12 of 13 of zo), maar gaat zeker ook voor een veulen gelden. Ik heb geen haast, ik heb zelf nog nooit een veulen beleerd, dus doe het liever wat te rustig dan te overhaast.

Echt werken doe ik met zo'n kleintje voorlopig niet hoor (ook al is het een mammoet-kleintje)! Het blijft voorlopig bij wandelen en spelletjes doen, en we nemen haar mee in de bak als we met Torop aan het oefenen zijn, kan ze toekijken, heen en weer wandelen en er aan wennen dat ze bij ons is.

Nee, ik heb geen haast met haar, er zijn zoveel leuke dingen die we kunnen doen zonder dat ze echt hoeft te werken: beetje clickeren, Parelli spelletjes doen, lekker samen het bos in te wandelen, we verzinnen wel wat. Het liikt me ook leuk en praktisch om Torop te leren dat Neleke er als handpaard naast loopt, dus dat is een van de eerste dingen waar ik me op ga richten. En eerst moeten heer en kleine dame met elkaar leren opschieten natuurlijk! Want Torop zal heus wel jaloers zijn als de kleine een deel van de aandacht gaat opeisen!

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 10:46:
************
Dat klopt.
Een keertje een licht karretje erachter om te wennen (als ze zover is), is natuurlijk wat anders dan het paard meteen zwaar in training zetten. Het zal in ons tempo niet snel te gek gaan denk ik.

Ivanhoe schreef op Fri, 04 Feb 2005 18:26:19:

*************
Ik denk eerlijk gezegd niet dat dat voor elk paard opgaat.
Zelfs mijn eigen fanatiekelingetje bleef altijd het liefst veilig in het weiland, en had er bepaald geen behoefte aan om nieuwe dingen te verkennen, hoe gek hij ook is op hard galopperen! Volgens mij blijven veel paarden gewoon simpelweg het liefst in de eigen kudde. De meeste paarden lopen dan ook sneller huiswaarts dan van huis weg.

Dat heftige galopperen bijvoorbeeld, wat soms voor "lol hebben" aangezien wordt, is het volgens mij lang niet altijd. Van opwinding, onrust en angst gaan paarden ook "lekker hard" galopperen. En lang niet iedereen ziet het verschil. In het algemeen: het is heel makkelijk om aan te nemen dat een paard het ook wel leuk zal vinden, als iemand zelf plezier heeft en het leuk probeert te maken voor het paard.

Neemt niet weg dat een paard best veel plezier kan beleven aan een buitenrit en dat er paarden zijn die het echt graag doen. Hoe je eigen paard zich voelt kun je natuurlijk het best zelf uitmaken, je kent je eigen paard zelf het beste. Maar wat jij zei gaat echt niet voor elk paard op!