Nils Vellinga schreef :

Het klinkt misschien gek, maar, ja, ik beloon nog steeds. Niet uitbundig door te strelen maar wél door een moment van release en een woord. Ik heb al vaker verteld dat BD wat dat betreft een blind vertrouwen in mij heeft want als ik zeg dat het goed is, ís het ook goed. En ik laat haar dat graag weten. Soms is het gewoon een signaal tussen haar en mij hoor. Woordne zijn niet altijd nodig als je 100 % op elkaar ingesteld bent. Het meegaan in mijn bweging van van mijn kant het meegaan in haar beweging is daar ook een voorbeeld van. Niks technisch, mechanisch zoals een klik, een 'X', maar gevóél....


Zie boven. Nee niet uitbundig dus.
Dát doe ik als ze voor me door die plas water gaat terwijl ik weet dat ze er eigenlijk niet van houdt.



Nee, inderdaad geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om met Moira een dressuurproef af te leggen. Dat kun je pas doen als je voor meer dan 100 % aan elkaar gewaagd bent. Bovendien hoef je dan niet je toevlucht te zoeken tot dwangmaatregelen zoals sporen voor de 'finesse' of een dubbele trens whatever voor de 'subtiele communicatie'.

Groet, Pien

MarshaBart schreef :>

Nou nee hoor.
Ik denk eerder dat hij toevallig net een keer plaste toen het hooi aankwam en dat een soort van beloning voor hem geworden is. Nu is het omgedraaid en plast hij als het hooi aankomt.

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef op maandag 8 november 2010, 5:55:


Tuurlijk is (was) het ook een rangorde ding, zo van 'da's van mij'.
Toen wij het hooi nog op de grond gaven plaste Stef er steevast in.

Maar sinds een jaar of 3 voeren wij het niet meer op de grond maar in de hooibakken en nóg als hij het ziet aankomen stroomt et-em gewoon weg....

Kunnen beide dingen zijn; rangorde en beloning. Bij Stef zou het eerder beloning zijn dan een rangorde ding, hem kennende, daarom schreef ik dat.

Groet, Pien

joop schreef op maandag 8 november 2010, 13:33:


Ik vind het ook prima als de ruinen en de merries sexen.
Maar dan moeten de piemels wel schoon zijn en dat is niet altijd zo (vellen, korsten enzo).
Mij lijkt dat wel een risicofactor voor de merries.

Groet, Pien

e m kraak schreef :

Jij maakt mij ondertussen niet meer wijs dat jouw hengsten wekelijks mogen sexen met je merries.
Tenzij je ze gevasectomeerd hebt of de merries ge PZP-d.

De meeste ruinen die de kans krijgen lusten er heus nog wel pap van hoor en zullen meer kans op sex hebben dan hengsten die in mannengroepen gehouden worden. Ondertussen vraag ik mij steeds meer af wát 'natuurlijker' is....

Groet, Pien

Ik beweer niet dat jij liegt . Maar je hebt je 'geheim' nooit met ons willen delen waarom jouw hengsten en merries wél samen kunnen leven op een klein opppervlak zonder ruzie en zonder jaarlijkse veulentjes. Mij is het nog steeds niet duidelijk.

Groet, Pien

Patricia van Baarlen schreef :

Als ze hengstig zijn willen ze graag vleien en tuttebellen met de andere paarden, dan zijn ze vriendelijker dan wanneer ze niet hengstig zijn en daar maken we dus gebruik van bij het introduceren van een nieuw groepslid.

Ja, onderling naar merries zijn ze dan toegankelijker, en natuurlijk ook naar de ruinen/hengsten toe.

Groet, Pien

Spirithorses schreef:



Vaak, als je even wacht met bij elkaar zetten, worden de dames vanzelf wat hengstig of erop lijkend.
Bij de meeste paarden kun je daarop wel wachten.

Een nieuw paard gaat altijd naast de bestaande groep, met draadje ertussen en dan zie je vanzelf dat er over de draad heen iets ontstaat, sommigen zoeken mekaar op en het nieuwe paard wil graag bij de groep (kijken, bij de draad blijven staan, oren naar de groep toe gericht, hinniken, onrustig voor de draad heen en weer lopen, oren blijven naar voren als groepslid contact maakt etc). Dat is dan het juiste moment en 9 van de 10 gevallen gaat dat dan ook prima.

Als het een temperamentvolle groep is moet je ze soms één voor één introduceren. Wat we dan doen is de leidster óf de laagste in rangorde en de nieuwe merrie samen op een weitje apart van de groep, zo hebben ze niemand anders en móéten ze wel wat met elkaar aangaan, dan gaat het sneller.

En natuurlijk voldoende hooibakken zodat elk paard vodoende de kans krijgt om te eten, zeker als net een nieuw groepslid erbij is en er wat onrust is. Sommigen staan dezelfde dag al samen te eten, anderen blijven dágen op afstand de boel gadeslaan en die eten dan te weinig.

Als ze hengstig zijn gaat dat hele proces een stuk sneller en gemakkelijker.

Groet, Pien

cindy altorf schreef op maandag 8 november 2010, 16:15:


Auw auw auw, ik heb zelf net een hernia achter de rug die gelukkig vanzelf overgegaan is en ik weet hoeveel gruwelijke pijn dit in je been kan doen. Ik heb geen ervaring met opereren maar ik wil je wel veel sterkte toewensen hiermee.

groetjes, Pien

joop schreef op maandag 8 november 2010, 18:50:


Nou, lekker, daar ging ik dus niet heen
@Cindy, ik heb veel baat bij mijn orthomanuele arts is (dus geen manueel therapeut of fysiotherapeut) en elke keer geraak ik toch weer een tijd van mijn rugpijn af. Dit keer had ik L3 en L4 wervel verdraaid en weggezakt, dat gaf de druk op de tussenwervelschijf. Hj heeft mij toch kunnen manipuleren en 6 weken later was ik zo goed als van de pijn af.
Heb jij zoiets al geprobeerd? Mg ook per PB als je dat liever wilt.

groet, Pien

Nils Vellinga schreef op maandag 8 november 2010, 20:54:


Het is met één of twee keer te regelen hoor, als je het goed aanpakt....
Maar dan zou ik dus wél opbouwende druk plus beloning (uiteraard) gebruiken bij Rana omdat het mijns inziens puur gedragsmatig is en niks met angst te maken heeft. In dit geval gewoon een controlevraag van Rana's kant, kwestie van de langste adem waar je haar zó doorheen hebt.
Martine weet dit maar wilt het eerst anders proberen.

groet, Pien

Merel Stoffers schreef :>

http://www.nvomg.nl

De wervel die scheef, verdraaid of weggezakt is wordt rechtstreeks gemanipuleerd waarbij de patient stil ligt of in een bepaalde houding (op de buik, of de knieën opgetrokken of kussen/rol onder je, etc), dus er wordt niet zoals bij een manueeltherapeut gekraakt dmv plotselinge bewegingen. Eerst maakt hij ruimte tussen de wervels, zet zijn duim op de wervel, jij ademt tegelijkertijd uit en hij drukt door de spier op de plek van de wervel. Ook bekken, heiligbeen worden op deze manier behandeld.
Ik ben zo blij met deze man, ik kom kreupel binnen en wandel rechtop weer naar buiten.

Uiteraard kun je bij verdenking van een hernia niet dóór manipuleren maar hij kan de wervel wel een licht zetje geven dus iets terugmanipuleren waardoor er weer ruimte komt en de blokkade opgeheven wordt. Ik voel dan letterlijk weer ruimte komen. Natuurlijk weet ik niet of dit bij iedereen mogelijk is, maar mijn arts kent mijn rug al 20 jaar en hij weet heel goed wat ik aankan (veel dus). De laatste keer (weet je wel, na de zomervakantie) had ik tevens een verlaagde kniepeesreflex en uitralende pijn naar mijn been tot onder de knie en dan weet je het eigenlijk al wel. Hij heeft wel gemanipuleerd maar dat laatste zetje niet durven geven om geen risico te lopen om de boel te forceren. Toch was dat al voldoende om weer ruimte te creëren.

Ik heb het er vaak met hem over en hij geeft daarbij ook wel aan hoe frustrerend het is dat er nog steeds gedacht wordt dat je niets kunt doen bij een hernia, behalve (bed)rust, pijnstilling en evt. opereren. Hij helpt zo verschrikkelijk veel mensen van een
(beginnende) hernia af. Hij voelt de wervels af en voelt of er iets scheef zit. Vaak is dit niet eens te zien op röntgenfoto's maar wel voelbaar dus!

Ik mag/moet gewoon door blijven bewegen na de behandeling, met pijnstilling (ook ontstekingremmers in mijn geval voor de reaktie na de behandeling).
Hij is er overigens niet blij mee dat ik paardrijd tenzij ik in staat ben evenredige bewegingen te blijven maken, dus geen wilde dingen, niet omdraaien te paard (yeah right). Maarja, het is nou eenmaal mijn beroep en ik probeer het zo goed mogelijk te blijven doen. Vandaar dat ik indertijd ook gekozen heb voor Centered Riding.

Groet, Pien

joop schreef :

Het moet naturlijk ook een beetje in het paard zelf zitten (aanleg, weerstand).
Mijn eigen BD heeft, zag ik afgelopen weekend, een lichte vorm van rotstraal. Zij leeft en beweegt op dezelfde grond als al mijn andere paarden en eet hetzelfde. Zij wordt het langst van al onze paarden Natuurlijk Bekapt, ca 8 jaar nu en ze heeft ook de hardste hoeven van al en kan moeiteloos over elk soort ondergrond.

Maar zij is ook degene die toch nog steeds de neiging tot nauwe stralen houdt, wat samengeknepen hielen, snel gevoelig voor mok en nu na 10 jaar geen problemen, ineens rotstraal.

Dus ja, het gaat niet altijd op, hoewel ik het wel met je eens ben over de risicofactoren.

groet, Pien