Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 11:20:

In een uitgelokte situatie zoals jij beschrijft, zou ik ook daar kiezen voor de focus. Alleen niet de focus in de verte -daar waar je naartoe wilde- maar focus op de oefening. Ik weet niet wat je precies met het paard oefent daar tussen de koeien (!), maar stel dat het zijgangen aan de hand is: richt al je concentratie op het correct over/onderstappen. Ga "in je ballon", sluit je af voor de schemering, koeienvlaaien, wind en geluiden. Richt je volledig, 100% en zonder ruis op de oefening en dus dat wat je wil dat je paard doet; vul als het ware alvast in welke beweging je wil zien en schakel daarbij alle binnenkomende prikkels uit; je paard zal dat dan ook doen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Sandra Vyncke schreef op donderdag 21 oktober 2010, 13:26:
>

Mag ik even off topic... wat een leuk paard staat daar op je foto Sandra, wat is het voor ras?

Anja S schreef op donderdag 21 oktober 2010, 19:50:

Dat heeft ze dan niet bij de ingrediënten getypt.

Maria Delavega schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 10:01:


Dan moet je niet schrikken als dat vuur zich laat zien!
Ik ken een veiga merrie waar diverse trainers zich op verkeken hebben. Het dier is nu 5 jaar in NL en amper zadelmak doordat de juiste aanpak niet gevonden wordt. Uiteindelijk probeert men het hyper gedrag toch altijd op te lossen met druk en dat is funest. Echter geen druk (in de ruimste zin des woords) uitoefenen is ook funest: er ontbreekt leiding. Het omgaan met vuur is nog niet zo simpel!
Wat voor alle paarden geldt, geldt voor Iberische paarden in het kwadraat: Druk is uit den boze maar zoete broodjes bakken ook. Lang dooremmeren met een oefening kan bij veel paarden, maar bij deze niet, net als onduidelijk, inconsequent en saai zijn. Dat past niet bij het temperament. Deze paarden staan voor 200% open, dus je moet heel subtiel zijn, want alles komt in het kwadraat binnen. Paard schreeuwt om vertrouwen maar de mens vreest het vuur.
Ik begrijp niet goed wat 'energie spiegelen' betekent, maar als dat betekent dat je zelf druk moet doen zodra je paard druk doet, lijkt dat mij precies de verkeerde reactie bij zo'n ontvlambaar paard. Vuur moet je niet aanwakkeren maar controleren!

• Wie de worst hoog legt, wordt niet dik •

Mariss schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 15:41:


En waarom zou je het ene merk grasbrok wel geloven en het andere merk grasbrok niet?
Lood om oud ijzer.

Maria Delavega schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 15:34:


Super, je bent goed bezig! Haar gedrag lijkt 100% op de veiga lusitano die ik ken, dus ik weet hoe moeilijk de weg is. Ook zij hebben het bitloze pad bewandeld, maar daar lag het niet aan, het was de veeleisendheid van de ruiter in combinatie met het opvoeren van druk waar zij onzeker van werd. Ik zag deze merrie voor het eerst kalmeren en zich vinden in 'het werk' toen een ervaren zeer traditionele paardenman haar in handen kreeg (na 5 alternatieve trainers). Het zit hem niet in hoe nh of zachtaardig een trainer is, het zit hem in de rust, de kordaatheid en de logica.

'Dooremmeren' was in het algemeen bedoeld.

Sandra Vyncke schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 14:55:

Aha! Spaans bloed, ik dacht al zoiets.

Wow wat goed, wie had dat gedacht! Jij nog wel het laatst; je schreef er recent nog over, dat hij altijd hoefschoenen zou moeten blijven dragen. In principe en in theorie moet het natuurlijk ook kunnen, hoewel je altijd denkt dat jouw eigen ouwe vertrouwde knol die je van haver tot gort kent, een uitzondering is. Niet dus! Gaaf hoor!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het is mogelijk dat de kou/regen/wind de spieren verstijft, waardoor het hele paard minder zal bewegen terwijl beweging juist voor een artrosepaard belangrijk is. In dat geval zou ik kiezen voor een deken.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Stephanie Pots schreef op maandag 25 oktober 2010, 9:00:

Het verschilt per kaptoom of de ringen die naast de middenring zitten, zich verder of minder ver naar opzij bevinden. Ter hoogte van de mondspleet zit vaak ook nog een ringachtig ding waar je een teugel aan kunt klippen; dit is vergelijkbaar met het gevoel van een sidepull. Rijden op de ringen naast de middenring kan ook, maar het verschilt per paard en per ruiter of dat prettig is. Als de ringen wat ver naar voren zitten, kan de teugel de wang van het paard raken, wat hinderlijk is. Aan de andere kant lijken zijdelingse hulpen duidelijker door te komen dan wanneer de teugels ter hoogte van de mondhoek, verder terug dus, zitten.
Ik heb dat toevallig gisteren getest. Volgens mij heeft het te maken met dat de zijring vast zit aan de boogconstructie in de kaptoom, die daardoor de hele neus bedient. Dat komt duidelijker over dan druk op een ringetje aan de zijkant.
Maar nogmaals, het verschilt per paard en per ruiter en per kaptoom.
Het heeft m.i. niets te maken met gevorderd rijden.

Spirithorses schreef op maandag 25 oktober 2010, 17:42:

Dat is het stukje spanjaard in haar!

Ken je de rijkunst, dvd's, boeken van Anja Beran? Dat moet jou dan ook aanspreken.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Stephanie Pots schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 9:33:


Dat klinkt als behoorlijk ziek; bij een veulen kan het snel gaan. Dierenarts bellen!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •