Na de training medio april/mei 2010 van Jeen door Eddy Druppel, heeft de zomer in het teken gestaan van veel ervaring samen opdoen buiten. Ik kan met Jeen overal probleemloos rijden met een aantal aangeleerde basisprincipes. Dat geeft vertrouwen, dat geeft plezier, maar ... je voelt ergens dat je nog veel tekort komt of nog aan te leren hebt.
Samen met mijn dochter, José, en Angelique Hage zijn wij vandaag weer naar België afgereisd om weer instructie van Eddy te krijgen. Nolasco, onze 4-jarige Andalusiër, staat aan de vooravond om volgend jaar beleerd te worden. Ik wil mijn rijtechniek verder ontwikkelen en verbeteren ...
Eddy vroeg mij vooraf of ik klaar was om naar een volgend stadium te klimmen. Tja, als je niet weet welke stadia er überhaupt zijn, kun je ook niet aangeven of jij denkt klaar te zijn. Ik houd mij dan ook volledig vast aan mijn lesgever en heb hem gezegd overal klaar voor te zijn waarvan hij weet dat ik er klaar voor
kan zijn ... Enfin, ik heb vandaag het voorrecht gehad om op Jurrien, het vroegere paardje van Michiel, te mogen rijden. Voornamelijk Arabisch bloed. Jurrien is een fijn paard, snel en super sensitief. Ik heb werkelijk nog nooit op een dergelijk paard gezeten, laat staan gereden in de vrije natuur. Wat een super ervaring, maar ook een super confrontatie met mijzelf. Jurrien reageert op de millimeter en laat direct zien of jouw vraag echt een duidelijke vraag is door reactie én een tegenvraag te stellen. Dit was voor mij nieuw, Jeen is én niet snel én niet zo sensitief. Maar let wel: Jeen en ik matchen op dit terrein fantastisch, want ik ben niet snel én niet zo sensitief. Wij zijn beide dus nog echt in de beginfase, en dat is goed, maar dat kan ook beter. Dat beter moet uit mij komen, door blijvend te letten (en dit te bewaken) op je houding, je zit en je consequente manier van communicatie (duidelijkheid). Ik mis nog te veel, timing, mis de meeste vragen van Jurrien en subtiliteit. Ik heb geleerd hoe klein de hulpen kunnen zijn en moeten zijn. En hoe een gevoelig paard reageert op de juiste lichaamshouding van de ruiter ... beter gezegd, als de ruiter niet de juiste lichaamshouding heeft, hoe onbegrijpelijk het voor een dergelijk paard is! Vanuit een rengalop terug naar een draf ... als je dan onduidelijk bent in je lichaamshouding, dan gebeurt er niets ... ja, Jurrien bleef door galopperen, want het signaal terug in snelheid was hem niet duidelijk en vanzelfsprekend liepen Jurrien en ik de rest voorbij
Sorry, Jurrien, mijn fout! Door dichte bebossing gekronkeld en ervaren/gevoeld hoe subtiel "wijken" kan zijn ... een streling links of rechts ... en Jurrien wijkt links of rechts. Dit keer geen boom geraakt. Met Jeen was het hele bos gerooid
Maar dat komt goed, dat gaan we samen oefenen en steeds kleiner, steeds fijner maken.
Los van de waanzinnige ervaring in de beeldschone omgeving (blijf het zeggen, wat een prachtige omgeving!) vond ik het ook fantastisch om te zien hoe Jurrien is opgeknapt. Wat een energie en lust straat het dier uit en een heel fijn karakter. Pracht van een leerpaard!
Warboel
