gaby verbruggen schreef op donderdag 7 oktober 2010, 14:53:

Nee hoor, want de hoeven zijn een afspiegeling van de bodem waar ze op leven. Als je zorgt voor een omgeving met een verhard gedeelte, of je zorgt ervoor dat je paard dagelijks aan harde bodem wordt blootgesteld, dan kweek je vanzelf hoeven die harde bodem aan kunnen. Het maakt dan niet zoveel uit of ze natuurlijk, modern of gewoon bekapt worden. Bodem en voer zijn véél belangrijker voor de conditie van hoeven.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Mooi verhaal!
Paarden zijn zo ontzettend NIET rancuneus, daar kunnen wij echt wat van leren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

gaby verbruggen schreef op donderdag 7 oktober 2010, 16:16:


Op de lange termijn niet. Dan passen de hoeven zich aan aan de ondergrond waar ze op leven. Als jij van de ene dag op de andere je paard ineens kilometers asfalt laat lopen, zal er inderdaad gevoeligheid optreden. Vandaar dat het belangrijk is dat de hoeven 'getraind' worden en dagelijks asfalt of harde bodem ondervinden. Dan zullen ze zich vanzelf aanpassen.


Onzin. Hoefgroei wordt bepaald door gezondheid, beweging en slijtage, in ieder geval niet door leeftijd.


Dan mag je ook nog niet teveel verwachten. Is er bij jullie "op PN" een gedeelte verhard waar hij dagelijks op staat/loopt? Dan komt het helemaal goed, maar je moet het wat tijd geven. Aanvankelijk kan hij best gevoelig lopen, dan is het misschien raadzaam om tijdelijk met hoefschoenen te rijden.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

joop schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 10:49:

Toevoeging: en van de grassoort.

Arabesk schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 21:54:


Wat een onnozel onderzoek zeg.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Liesl schreef op vrijdag 8 oktober 2010, 20:58:

Waarschijnlijk dreigt hij zijn evenwicht te verliezen door het gewicht op zijn rug, wat hij aan de longe niet heeft. Het is voor een (jong) paard heel wat om te lopen met een al dan niet 'mee' zijnd gewicht op zijn rug. Dat kost tijd om te wennen, te leren, en te balanceren. Iberische paarden reageren doorgaans sterker op balansverandering dan bv warm- of koudbloeden, dus je zult subtiel met je gewicht moeten reageren. Het paard is het NOOIT schuld, het reageert slechts op wat er daarboven gebeurt en je moet je steeds afvragen: veranderde ik mijn gewicht?


Veel rechtuit rijden en daarin tempo minimaal wisselen, meteen belonen als de tempowisseling doet met ruitergewicht. Bochten maken het extra moeilijk, omdat dan de balans weer verlegd wordt.
Ik heb zelf een andalusier, die was in het begin net zo. Stopte ook zomaar met draven, wat veroorzaakt werd doordat ik zelf minimaal naar voren neigde. Zelfs stoppen uit galop omdat ik mijn hoofd iets naar beneden knikte. Het duurde een tijd voordat ik had uitgevogeld dat het daardoor kwam. Doodstil zitten met een stille hand en fier rechtop blijven en naar voren denken, dan neemt het paard jouw houding aan. Niet heftig been gaan geven al shij terugvalt in tempo of de hogere gang niet wil aannemen, want daardoor gaat je bovenlichaam onherroepelijk naar voren en geef je dus eigenlijk gas en rem tegelijk.
Mijn paard reageerde pas voorwaarts als ik mijn onderrug en billen iets aanspande en beslist niet met mijn bovenlichaam naar voren ging. Als ik mijn benen aanlegde, ging hij juist tegen die druk in en vertraagde. Blijkbaar voelde dat logisch voor hem, hoe onlogisch ik het zelf ook vond.
Het is een hele omschakeling, maar alleszins de moeite waard!


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •