Spirithorses schreef op maandag 4 oktober 2010, 13:29:
> Na mijn diepgaande ervaring met Winner's dood kan ik je alleen maar zeggen
> dat je het wéét wanneer het zover is, dat je wéét of hij pijn heeft, of er
> nog levenslust/waardigheid/levenskwaliteit is. Je leest het in zijn ogen,
> in zijn houding, in zijn uitstraling. Zolang jij daar nog over twijfelt is
> alles nog OK genoeg. Geloof me maar. Als het dan eindelijk echt zover is
> ben ook jij er klaar voor om een volgende beslissing te nemen maar zo ver
> is het (hopelijk nog lang) niet.
>
> Sterkte, ik begrijp nu steeds beter waar jij doorheen aan het gaan bent.
>
> Pien
Je weet het inderdaad wanneer het zover is, wanneer het niet meer kan. Indy was regelmatig erg slecht, echter ze gaf steeds aan dat ze toch verder wilde, dat het leven voor haar nog voldoende waarde had om door te gaan. Ik zag het in haar ogen, voelde het gewoon, maar toch twijfelde ik. Was het werkelijk Indy die aangaf dat het nog wel ging, was het niet stiekum ik zelf die haar niet kon/wilde missen?
Ik ben een tijdje erg bang geweest dat ik een verkeerde beslissing zou nemen, te vroeg, onnodig rekken, ed.. Toen het echter zover was, wist ik het gewoon zeker dat het moment aangebroken was. Ik voelde het gewoon, ik was heel rustig van binnen, heb het aanvaard, bijna met opluchting omdat aan jaren van onzekerheid en pijn een einde was gekomen. Ik gunde het haar zo erg dat ze geen pijn meer zou hebben, dat mijn eigen verdriet op dat moment op de achtergrond raakte. Ik was er op gefixeerd dat alles goed, op een waardige manier zou gebeuren, alleen Indy was op dat moment belangrijk.
Dat ik er op dat moment voor haar kon zijn, hielp me door de moeilijke tijd daarna.
Sterkte Angelique. Ik kan me voorstellen wat je doormaakt.
Monique
Warboel
