Huh, je laat ze toch serieus niet drinken uit die vijver

De foto geeft nou niet echt een beeld van mooi schoon drinkwater.

Het afvoerpijpje aan de rechterkant dat zo mooi in de vijver komt waar komt dat vandaan?
Dan nog de problemen met blauwalg, botulisme, ziekte van weil (weet niet of dit ook voor paarden geld eigenlijk)

Nog los van het feit dat grondwater vaker niet dan wel geschikt is, denk b.v. teveel ijzer, vervuilde grond etc.

Ik zou beginnen om wat water op te sturen voor onderzoek en dan nog blijf je een groot risico houden. Stilstaand water is gewoon niet geschikt voor gebruik als drinkwater.
Trouwens de sloot bij een weiland vertrouw ik ook niet wat als er verder op een dood schaap in het water ligt te rotten of een boerderij 3 hectare verderop loost wat gif.
Daarnaast heeft water dat niet lekker smaakt een beperkende factor op het drinkgedrag van paarden (zonder dat je dat zelf mischien in de gaten hebt) zodat de vochthuishouding bij je paard zwaar te verduren krijgt.

Hallo Ziga,

Het saaie standaardverhaal over wildkleur en zijn kenmerken zijn er genoeg te vinden.
als je even google op Dun of Wildcolour. Wat ik je niet wil onthouden is een uitgebreid verhaal van mijn vroegere held de heer J.K. Wiersema.

Zijn boek boek heb ik vroeger wel 100 keer gelezen. Hij was een paardenman met geweldig veel kennis van fokkerij en kleurgenetica maar ipv ergens als professor hele studies te schrijven was hij op zijn boerderij in Groningen een boek aan het schrijven dat iedereen kon begrijpen. In 1977 (ik was negen jaar oud en de eerste jaren heb ik voornamelijk plaatjes gekeken) was het heel uitzonderlijk dan dit soort paardenboeken uitgegeven werden. In plaats van enkel de D+ en ++ formules ook even verhaal van de vaak wat minder bekende rassen in de wereld en hun kleuren en invloed.
Gelukkig hebben zijn kinderen het boek nu op internet gezet en is het voor iedereen toegankelijk aangezien het boek al decennia is uitverkocht en een collectors item is geworden.

www.jkwiersema.nl/H21.pdf

en voor de verdunningsfactor

www.jkwiersema.nl/H21.pdf

het is wat gedateerd maar waarschijnlijk wel iets breder bekeken dan wat je
over het algemeen aan treft op de world wide web

Verder kan je hier altijd op PN nog heel hard Peter roepen dit komt wellicht even helpen als je het lief vraagt.

Iedereen heeft een ander referentiekader. Ik persoonlijk vind bitloosrijden niet het meest belangrijke op het gebied van welzijn (wij rijden zelf wel bitloos ).

Ik vind het verbod op het houden van een kuddedier alleen en het opsluiten van paarden in 23/7 in boxen een veel groter drama. Dan volgt ook nog de veel te zware ruiters die vaak ook nog weinig de kunst van het paardrijden verstaan op de kwetsbare paardenruggen.
Het beleren van jonge paarden door rommelaars en ondeskundige. Het te jong beleren van paarden.Het gebruiken van een paard waarvoor het niet gefokt is etc zeker zo ernstig en vaak nog erger.

Ik kom voor mijn werk bij de hobbyhouder met de pony achter het huis tot profesionele ruiters op internationaal niveau en zie bij beiden positieve en negatieve dingen.
Ik ken top dressuurpaarden die elke dag uren (wel met deken op) buiten komen en ja met bit gereden worden maar met beleid en rust en zachte hand. Ik zou graag bitloos zien maar ik wordt nog niet zo misselijk van als de gemiddelde manege of pensionstal waar ik dus echt niet graag kom. De manier van omgaan met het paard zoveel onkunde, herrie in de gangen, gesleur met de paarden, op mooie dagen onvoorbereid lange ritten geen warming up met regen de box niet uit. Niet herkennen van ziektes en gebreken etc.

Bij de zogenaamde topruiters, fokkers en trainers kan ik wel een normaal gesprek voeren over b.v. bitloos aangezien zij de kunde of kennis hebben om te rijden op benen en gewichtverplaatsing, ook staan zij open voor (al is het maar als tijdelijk probleemoplossing) andere ideeen kijk maar naar de vele springpaarden die op hoog niveau springen of de westernruiters met bosal op hoger niveau. Enkel moeten zij op vanwege economische redenen of regelementen vaak hun afwegingen maken. Voor een amateur moeten deze beslissingen veel makkelijker zijn, echter daar kom ik veel tegenstand tegen voor anders denkende. Deze groep is helemaal niet van plan om te veranderen want dat kost moeite, energie en lef om anders te zijn. Dit gaat niet enkel over bitloos rijden maar elk onderdeel van het houden van paarden. De kantine en kleur dekjes zijn belangrijker dan het verdiepen in het wezen paard. De recessie helpt ons gelukkig redelijk van deze groep "paardenliefhebbers" af.

Bij bijna al mijn paarden en in meeste situaties moet ik zo als gezegd rustig blijven, vastberadenheid en controle over de situatie uitstralen. In enkele gevallen en bij 1 van mijn paarden bijna altijd moet ik juist zijn energie overtreffen en hem tot de orde roepen want hij maakt zichzelf enkel maar gekker. Toen ik eens een tijdje in de rolstoel zat, was er iemand anders die hem even mee zou nemen aan de hand het strand op. Nu stond ik indertijd vlak aan het strand en de persoon in kwestie werkte op een friezenstal waar hij aan de lopende band friezen beleerde dus dat kleine arabiertje kon hem niet erg imponeren.
Hij is tot de kustlijn gekomen en daar begon die kleine heel hard op een korte volte om hem heen te galloperen. Hij stond rustig en paard was volslagen niet te bereiken. Na een half uur had hij hem eindelijk even stil en toen is hij maar weer snel het strand af gekomen terug naar huis. Hij heeft nooit meer iets met die kleine gifkikker van doen wil hebben.
Ik kon weinig doen vanuit mijn rolstoel maar dit typeerd wel mijn kleine vriend, daarbij moet ik zijn patroon doorbreken door zijn energie te overtreffen en dan zodra aandacht focus en iets anders gaan doen. Daarom heeft iedere situatie of paard weer een andere behandeling het is nooit one system fits all en dat maakt trainen een vak. Ik weet aardig hoe ik met mijn eigen paarden om moet gaan maar die ken ik vaak al vanaf hun geboorte of erg jong en heb ik al jaren en in heel veel situaties meegemaakt. Op een forum zal je zelden een juist antwoord vinden omdat het antwoord altijd is: it depends.

Trouwens als je neuriet, telt of gaat zingen doe dat dan regelmatig en niet enkel bij iets engs zoals veel mensen. Paard denkt dan Oh, mijn baas neuriet weer dan is er vast iets engs.

Anja S schreef op donderdag 21 oktober 2010, 19:50:


volgens mij niet hoor, de fabrikant voor St. Hippolyte is Agrobs
de wiesencobs worden zonder melasse in brok geperst vandaar dat de brok
niet zo stevig is als een gewone brok.

www.agrobs.de vind je info en alle waardes.

Anja S schreef op donderdag 21 oktober 2010, 21:11:


Nee, hoor ga maar de website van st.hypolyte kan je folder downloaden
staat heel duidelijk persstoffen en melassevrij.
Ik wil niet eigenwijs overkomen maar kreeg indertijd een zak hiervan ipv agrobs
van mijn leverancier en heb het indertijd dus even uitgezocht. Agrobs levert
aan St. Hypolyte en wordt zelfs vermeld op de zak is precies hetzelfde.