Erg blij dit te lezen, Anna. Goed dat je nooit hebt opgegeven.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Karin schreef op donderdag 23 september 2010, 6:42:

Ten koste van wat? Want daar wordt het vaag! Terwijl een aanwijsstokje of stemverheffing al haast als te agressief wordt beschouwd, is het geaccepteerd dat paarden maanden, zo niet jaren worstelen met zere voeten. Ik heb die onlogica nooit gesnapt.
En wanneer zijn de voeten gezonder, terwijl het paard nog steeds strompelt?

Ik pleit absoluut niet voor ijzers, maar heb mijn ijzerloze zendingsdrang ook aardig onderdrukt. Ik zag mijzelf ook voor het dilemma staan toen een van mijn paarden, aardig 'natuurlijk' gehouden, na 13 maanden nog steeds als een kruk over straat ging. Met NUL verbetering! Een strakke rug en stijve schouders! Daar word je inderdaad moedeloos van inderdaad en het is naar buiten toe anti-reclame. Mijn buitenwereld liet al jaren gedachtenloos de smid hun paarden bekappen, tradi -wat dat ook zijn moge- maar iig probleemloos. En ik had een Nieuw Soort Natuurlijke Bekapcursus gedaan, zette mijn 2 paarden over naar ijzerloos en na ruim een jaar kon de ene nog steeds niet de straat over! En dan zat ik er niet eens op!

Nou... als je paard er een is die lééft van bewegen dan neem je hem heel veel, téveel af door hem die beweging te ontzeggen, alleen omdat je vindt dat zijn hoeven 'gezond' moeten worden ook al doet dat de rest van zijn leven pijn. Een rielektse sjokponnie zal het minder erg vinden.
Ik heb mij wel eens afgevraagd hoe het mogelijk is dat zoveel paarden die op ijzers staan, toch zo oud kunnen worden. Het fenomeen 'sluipmoordenaars' is wat mij betreft niet zo absoluut als de naam doet vermoeden. Ik ben het met Ans eens dat het niet zwartwit is. Was het dat maar wel, dan was het leven simpel.

(Inmiddels is het strompelende paard een jaar geleden opnieuw ontijzerd, en nu wel met succes, door bemoeienis van een prof. Het zat 'm toch heus in het punniken, want met simpel nageltjesknippen kwam ik er niet.)

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Spirithorses schreef op vrijdag 24 september 2010, 9:34:
Kun je dit paard niet tijdelijk opvangen en zodra ze opgeknapt is, met de nieuwe gebruiksaanwijzing terug 'doen'? Of wil de eigenaar er helemaal vanaf, nu het dier een probleembeen heeft?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Is er inmiddels ergens op internet bewijs van dat de straal de hoefgroei regelt/stimuleert? Ik weet dat het altijd werd aangenomen, maar niet bewezen was.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

gaby verbruggen schreef op zaterdag 25 september 2010, 11:57:

Als de paarden in de wei bivakkeren is een shet niet zo handig en kun je beter een welsh nemen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zaterdag 25 september 2010, 0:29:


Dat denk jij. Van mijn voormalige smid begreep ik dat dit louter werd gedaan omdat een paard op lange stralen gevoelig loopt. En dan gaat je klant naar een ander.

Je bedoelt dat die pantoffelhoeven gegroeid zijn door druk van de stralen? En niet gewoon door de druk van de tijd?! Waarom zou dat zo zijn?
Ik ben benieuwd naar een oorzakelijk verband, liefst wetenschappelijk of proefondervindelijk aangetoond.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zaterdag 25 september 2010, 18:21:
Dit laatste antwoord snap ik niet als recatie op mijn quote. Ik vroeg naar een wetenschappelijk bewijs voor de aanname dat stralen de hoefgroei zouden stimuleren. Misschien heeft inmiddels iemand dat ergens gelezen? Of is het bewijs er gewoon nogniet?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Anja S schreef op zaterdag 25 september 2010, 17:02:

Onzin. Ik had vroeger een ultra geschikt shetlandermaatje voor mijn paard; ze waren bijzonder op elkaar gesteld en speelden veel. Paarden discrimineren niet naar ras. Het enige probleem met shetlanders is de gevoeligheid voor gras. Omdat ik ze beiden slechts 3 uur per dag in de wei zette, was het mogelijk om de shetlander erbij te houden zonder dat hij bevangen werd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wil schreef op zondag 26 september 2010, 14:17:

Ik weet niet of het zo logisch is dat juist de straal dat signaal geeft. Waarom bv niet de hielen? Ik kan me voorstellen dat wanneer de hielen flink 'gemasseerd' worden door veelvuldig bodemcontact, dat ze een signaal via de hoefwand rechtstreeks naar boven doorgeven: groeien!
Toen mijn paarden op ijzers stonden, groeiden de hoeven even hard als nu ze ijzerloos zijn -met straalgrondcontact. De hielen, ofwel de hele hoefwand kreeg toen evenveel klappen te verwerken als nu.
Ik vraag mij nl simpelweg af, wat de precieze functie van de straal nu is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

gaby verbruggen schreef op zondag 26 september 2010, 12:45:

Een welsh kan ook bevangen raken, maar is doorgaans wat drukker en iets minder sober. Het risico is dan iets kleiner. Gemiddeld.

En ja een shetlander raakt hoefbevangen als hij dag en nacht in de wei staat, da's bijna een garantie. Als de wei kaal is, is het fruktaangehalte van het gras (wat de bevangenheid triggert) veel hoger, dus dan moet je flink hooi bijvoeren als tegenwicht.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zondag 26 september 2010, 15:22:

Ik zou Nooit een Paard 24 uur in de Wei zetten. Als ie het niet is, Wordt-ie het wel (i.r.). Dus: ja onzin om een Shet uit te schakelen als GezelschapsPony van een Paard.

Nee hoor. Ook bij het Groomen hadden Buck en de Pony geen Problemen. De Pony knaagde aan Bucks Schouder en Buck knaagde aan de Pony zijn Rug. Er was geen Rangorde, ze waren Vrienden.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Bedankt Koen, helemaal duidelijk!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Off the hook, goed om te lezen! Zou je eens foto's van haar en de hoeven willen plaatsen? Ik ben erg benieuwd naar het hele paard en ook naar de bevangen voeten.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

joop schreef op maandag 27 september 2010, 10:07:
Het lijkt toch realiteit, bij mij dan.
Ene paard 9 jaar op ijzers nooit hoefzweren. Sinds de ontijzering 5 jaar geleden een keer of 6 een hoefzweer, doorgaans in het najaar.
Andere paard met en zonder ijzers nooit hoefzweren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

joop schreef op maandag 27 september 2010, 12:44:


Het ligt niet voor de hand dat hij na 9 jaar ijzers zonder hoefzweren ineens wel hoefzweren zou zijn gaan ontwikkelen, toch? Het enige dat toen veranderde was de ijzers eraf. Dieet en beweging waren al jaren hetzelfde en bleven zo. Ik vind 1 hoefzweer per jaar acceptabel hoor en geen haar op mijn hoofd die terug wil naar ijzers. De samenhang tussen ijzers/geen ijzers/hoefzweren heb ik nooit begrepen, hoogstens dat de witte lijn met ijzers beter 'beschermd' is voor vuil van buitenaf.
Bij de eerste hoefzweer die door de da werd uitgesneden -ik kende toen geen animalintex- zag je namelijk duidelijk een zwart lijntje van onder in de witte lijn naar boven lopen om te eindigen in een zwart bolletje. Het leek net alsof er bacteriën via een haarscheurtje van onder naar boven waren geklommen en daar ingesloten door het weer uitzettende hoorn (het speelde in de eerste regenweek na een droge periode).
Andere reden kan zijn dat na de ontijzering de hoef meer is gaan werken en dat die overgang niet zonder slag of stoot is gegaan.
De witte lijn was altijd al breed en wat voor, met en zonder ijzers. Hij krijgt al jaaaaren geen krachtvoer, arm hooi, zeer matig gras en dagelijks verplichte beweging. Toch blijft de wl te breed. Misschien zit het 'm daarin.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •