R ten cate schreef op dinsdag 14 september 2010, 12:36:
Vaak of zelfs helemaal niet,wisten dat de paarden voeten waar op zij leerden,afkomstige waren van paarden die geslacht zyn!

-Je kunt toch aannemen dat als er aan een voet geen paard meer vast zit, dat paard geslacht is?

R ten cate schreef op dinsdag 14 september 2010, 12:36:
Er komt totaal, geen dode paarden voet aan te pas.Dat is dier vriendelijk,dat is sportief,dat is ruitelijk!!!

-Vooral dier vriendelijk als je een zodanig "foutje" maakt dat het paard onherstelbaar verwond wordt. Goh, aankomende chirurgen mogen zeker ook gelijk op jou oefenen.

Sinds enkele dagen weigert Lily rechtsom te buigen, schudt hevig met haar hoofd en vooral als ik aan de rechter teugel kom. Therapeut erbij, blokkades gevonden in nek en schoft, het gaat veel beter. Twee dagen smeren, rustig laten lopen, dan weer voorzichtig beginnen met rijden.

Eerst maar controleren of er nog een reactie komt:
Zadel erop: alles in orde, geen vreemde reacties.
Halster erop: geen vreemde reacties.
Sidepull erop: hoofdschudden, weigert rechtsom te buigen.
Harde bosal erop: hoofdschudden, weigert rechtsom te lopen.
Zachte touwbosal erop: nauwelijks hoofdschudden, loopt beter rechtsom.

Leek me logisch dat er een stuk van haar baart klem zou zitten tussen het leer, bij het touwbosal is daar eigenlijk geen kans op. Kapper gespeeld, weer geprobeerd, weer dezelfde reacties, sidepull losser gemaakt, reactie minder extreem.

Toen kwam ik eindelijk eens op het idee in haar mond te kijken. Heeft mevrouw daar een joekel van een hengstetand zitten, tandvlees dik en rood. Even voorzichtig tegen de mond gedrukt en gelijk een pijnreactie. Als paarden maar zouden kunnen praten, dat zou heel wat gemakkelijker zijn. Het halster zat schijnbaar zo gunstig dat ze dan geen last had van de hengstetand.

Ik zal morgen gelijk even met mijn dierenarts bellen hoe we dit aanpakken. Hebben jullie ervaring met hengstetanden bij merries?

Groeten,
Monique

Mijn dierenarts is geweest. De hengstetand was van zichzelf niet scherp, echter helemaal bedekt met een dikke laag tandsteen, het tandvlees flink ontstoken. Lily vond het erg eng, ze vindt het nog steeds maar niks als andere mensen dan ik aan haar hoofd zitten. Aangezien hij gelijk haar hele gebit kwam doen, heeft Lily een kleine verdoving gehad. Dit liet ze zonder problemen toe, hij knuffelde haar en leidde haar af, even een snelle prik, weer knuffelen en klaar. Ik ben blij dat ik zo'n dierenarts heb.

Haar gebit is grondig onderzocht en was zoals verwacht een puinhoop, zelf gezien en gevoeld, heel scherp, overal haken, wondjes in de wangen. Het ging erg vlot, Lily stond wat te soezen en Klaas en ik hielden samen haar zware hoofd omhoog. Lily haar mond is nog wat gezwollen door het gepruts aan die dikke laag tandsteen en het schoonmaken van het tandvlees, maar ze eet met smaak.

Vorig jaar had mijn dierenarts ook al even een snelle blik geworpen, echter was het toen onmogelijk op een normale manier in de buurt te komen en haar gebit te behandelen. Een verdoving was toen geen optie, ze liet hem gewoon niet in de buurt. Vandaar dat we afgesproken hadden het in de gaten te houden, ik zou contact opnemen indien ze moeilijk zou gaan eten. Dat was ook op een gegeven moment het geval. Mijn eigen dierenarts was er toen niet, zijn vervangers wilde ik liever niet bij Lily hebben, zij grijpen mij te snel naar een praam. Ik heb toen contact opgenomen met Olav. Dat liep helaas spaak, ik kon toen geen vrij krijgen wegens vergaderingen, Olav was er niet blij mee, ik ook niet, maar het ging helaas niet anders. De dagen dat ik wel kon, kon hij weer niet. Lily at toen plotseling ook niet meer moeilijk en verder merkte ik ook niets meer aan haar, vandaar dat we haar eerst maar met rust gelaten hebben. Ik merkte pas een paar dagen geleden met sidepull aandoen en rijden dat er iets aan de hand was, eten deed ze gewoon normaal en met smaak. Eten is schijnbaar zo belangrijk voor haar dat ze de pijn op de koop toenam......

Ik ben blij voor haar dat het klaar is, eindelijk de haken weg. Mijn dierenarts heeft op mijn verzoek Kim ook nog even onder handen genomen, met alle toeters en bellen erbij, gewoon om haar te laten wennen, mocht het later nodig zijn. Kim is pas 3,5 haar gebit staat mooi recht, problemen zijn er niet. Ze vond vooral de hoofdlamp erg interesant en liet zich zonder problemen in de mond kijken. Al die koffertjes, het gereedschap, de handschoenen met rubberluchtje. Toen hij klaar was, leek ze bijna teleurgesteld, aandacht is nu eenmaal prachtig, ookal is het de tandarts (brrrrr, ik kan me iets leukers voorstellen ....).

Monique

Lily is weer helemaal de oude, het lag gelukkig "alleen maar" aan haar gebit. Mijn dierenarts heeft inmiddels ook weer de mest onderzocht. De besmetting gaat nu duidelijk terug. Vanavond komt hij even langs om de passende wormkuren te brengen en dan maar hopen dat Lily het ergste gehad heeft.

Onze poes was gisteravond helemaal niet lekker, zat te kwijlen, voelde klammig aan en stonk uit haar bekje. Ook had ze niet gegeten. 's Ochtends was er nog niets aan de hand. Poes dus mee naar de dierenarts, bijna 40 graden koorts en kiezen helemaal onder de etter. Deze week moet ze eraan geloven en wordt haar gebit schoongemaakt.

Monique

Gisteren kreeg ik van een buurman de raad ons weiland te laten ploegen en opnieuw in te laten zaaien wegens de wormbesmetting die Lily meegebracht heeft. We zouden dat nu nog kunnen laten doen, dan is het weiland in de zomer/herfst volgend jaar weer zover dat Lily en Kim er weer op kunnen. Ze besmetten zich anders elke keer weer, ondanks dat ik de mest elke dag weghaal. De wormeitjes zouden de winter namelijk overleven, vandaar dat de grond helemaal omgekeerd moet worden.

Nu hoorde ik van iemand anders dat het grote onzin is het weiland te laten ploegen. Gewoon een jaar braak laten liggen, kalk stikstof erop en minstens twee keer maaien. De wormeitjes zouden de winter sowieso niet overleven.

Help, ik weet het niet meer....

Monique

Gek maken laat ik me sowieso niet.

Ik doe graag voor mijn paardjes wat nodig is, desnoods omploegen, maar als er nog een andere mogelijkheid is, minder ingrijpend, dan geef ik daar natuurlijk de voorkeur aan.

Afmaaien en het gras afvoeren hadden we ook al bedacht, er zit sowieso niet veel gras meer op, mijn dames zijn wat dat betreft zeer efficient, Lily voor de grote vlaktes, Kim voor de moeilijke hoekjes en onder de draden.

Ik zal het Woud ook nog even bellen en vragen wat zij van kalkcyamide vinden en wat hun advies is. Op www.kalkcyamide.de/paardenweiden.htm staat onder het vierde puntje: "Eieren en larven van talrijke weideparasieten, die zich in de graszode ophouden worden door kalkcyamide uitgeschakeld."

Monique

Nils Vellinga schreef op woensdag 22 september 2010, 20:51:


Dinsdag heb ik beide dames op advies van mijn dierenarts ontwormd. Tot dusver geen wormen gevonden! Eerder barstte het na een wormkuur van de rode wormen. Ik heb toen een bakje van die mest bij de balie afgeleverd ter info, want wat is "veel" als je over het aantal wormen praat? Dit leidde tot een onaangekondigd paniekbezoek van de dierenarts die een halfdode Lily dacht aan te treffen. Hij stond er versteld van dat mijn dames er zo goed uitzien, glanzen en vol prettige energie zijn. Lily kwam pruttelend aandraven, Kim trok net een sprint rondom de renbaan en gaf in elke hoek een bok weg.

Ik laat ook de komende tijd regelmatig een wormeitelling doen en met het geadviseerde middel ontwormen, ik blijf elke ochtend en elke avond nauwkeurig mest scheppen. De komende dagen gaat mijn vriend het weiland afmaaien en het maaisel afvoeren. De renbaan rondom het weiland blijft open, daar is sowieso niets te knabbelen op de grond, het weiland laat ik dicht, het is veel te nat anders lopen de dames alles stuk.

Mijn vriend wil nog wat meer info inwinnen over de kalk stikstof. Ploegen is eerst van de baan, ook omdat het gras nog aardig dicht is. Opnieuw inzaaien is eigenlijk niet nodig.

Monique