Spirithorses schreef op vrijdag 10 september 2010, 12:20:


Ik vind het ook heel merkwaardig, toch al valt er te denken aan een verklaring: bij Pien meer stenen ed op de weg waardoor meer hematomen en kneuzingen in het zoolgebied, terwijl bij mij de zweren meer ontstaan bij chronisch HB paarden tijdens de genezing en ook bij paarden die ernstig overgroeide hoeven hebben gehad, en meer hematomen hoger in de hoef.

groet, Letje

Anja S schreef op vrijdag 10 september 2010, 13:06:


En het gaat ook werken, vooral als je de rustperiodes zo lang mogelijk maakt.
Ik ben nu zelf de gelukkige die 10 hct paardvrij heeft en in de weides waar de paarden nu staan (nog maar 9 paarden op 7 hct) met nog meer dan voldoende gras voor een maand of 2. Voor het eerst sinds jaren kom ik zonder problemen de winter door, zelfs hoef ik amper hooi bij te voeren.

Wil schreef op donderdag 9 september 2010, 13:00:


Leuk Wil, je verhaal. Ik ben ook zo enthousiast over deze train-methode, wat een verschil met vroeger. Ook mijn kleine merrie die helemaal murwgeparellied is (door mijzelf op advies van zg deskundigen) komt weer bij met clicker en voedsel en/of krabbel beloning. Ik zie nu het verschil tussen een 100% clickerpaard (Rosa) en de anderen die tradi en/of parelli zijn. Zo'n enthousiast paard als Rosa, dat heb ik nog niet meegemaakt. Die is altijd in om iets te leren en je kan haar maar op 1 manier geirriteerd krijgen en dat is door er mee te stoppen.

Spirithorses schreef op vrijdag 10 september 2010, 15:34:


Ik heb 7 gehuurd, 2 te leen en hier aan huiz 6 hct. Het heeft me jaren gekost zoveel land bijelkaar te scharrelen en ik ben er erg blij mee. Het is vrij zorgeloos paarden houden, alleen de hekken moeten altijd in orde zijn en 1 x per jaar maak ik schoon in een wei met de klepelmaaier.

Spirithorses schreef op vrijdag 10 september 2010, 16:58:


Beetje bij beetje krijg je zo toch een goede hoeveelheid bij elkaar, vooral voor het huis is gezellig, dat is bij mij de enige overbegraasde wei (2hct) Nu staan ze er ook weer te buurten, ook al staat er op de wei op de heuvel veel meer gras.

Ja gezellig op stap, mijn hele kudde is eens naar het dorp gewandeld en heeft daar een aantal achtertuinen bezocht, het had net veel geregend. De mensen waren er niet echt blij mee maar na het uitdelen van een paar leuke planten uit de kwekerij klaarden de gezichten toch weer op.

groeten, Letje

riafri schreef op vrijdag 10 september 2010, 17:59:


Jeetje joh heel akelig. Een tijd geleden schreef je: Trigger heeft inderdaad ook Cushing, is chronisch bevangen, heeft reuma en is dampig. En hij heeft dus ook geen kiezen meer. Het is moeilijk, maar er komt een eind aan alles, en je zal het juiste besluit genomen hebben.

Nils Vellinga schreef op zondag 12 september 2010, 12:19:


Het is waar dat verschillende soorten wormen ernstige gevolgen kunnen hebben. Een bekend voorbeeld is veulenwormen. Maar ook de verschillende strongyloiden en lintwom kunnen in sommige gevallen de dood van een paard veroorzaken.


Meten is ongeveer weten. De lintworm wordt slechts zelden gevonden bij eitellingen.


er zijn heel veel factoren in het spel. Bij de meeste parasieten is al resistentie tegen fenbendazol en pyrantel pamoaat, dus die produlkten zijn minder aantrekkelijk geworden. In het algemeen kan je beter ivermectine of moxidectine gebruiken waarbij de laatste ook meteen de ingekapselde larven van de kleine strongyliden (Cyathostominae) dood + praziquantel voor lintwormen als je paard daar gevoelig voor is. Ontworm je 1 x met moxidectine + praziquantel (na de eerste vorst) en eventueel nog 1 x met ivermectine (in het voorjaar) dan heb je misschien al te veel ontwormd, want paarden hebben parasieten nodig voor hun immuunsysteem.
Vergeet niet dat wormkuren zeer slecht zijn voor het milieu en nog heel wat meer beesten doden dan alleen de parasieten in je paard.
Vergeet niet dat door veelvuldig gebruik veel resistentie ontstaat waardoor we op den duur helemaal niet meer zullen kunnen ontwormen.

Nils Vellinga schreef op zondag 12 september 2010, 16:47:


Spoelwormen treft men inderdaad vooral bij veulens en jonge paarden aan, paarden worden er met de jaren immuun voor. Juist spoelwormen zijn weer vaak resistent tegen avermectines. Gelukkig nog wel vaak gevoelig voor fenbendazol en pyranthel pamoaat.


Ivermectine en moxidectine zijn niet hetzelfde molecuul, zij behoren wel beide tot de avermectines (afgeleid van de bacterie Streptomyces avermitilis) ook bekend onder de naam macrocyclische lactones.

Er zijn wel chemische middelen beschikbaar die snel en doeltreffend werken voor euthanasie. Een spuit intraveneus met barbituraten ( anesthesie middel) doet de poten van je paard eronder uit slaan, geen leuk gezicht, maar het hart en longen werken dan nog even door, daarom is het het best meteen nog een spierverlammer (curare) te geven waardoor hart en ademhaling ook stoppen. Helaas komt het voor dat de DA met de naald in het bloedvat zit en met het aansluiten van de naald de naald ernaast schiet en de middelen in de spier terecht komen. Dat is erg vervelend. Ik heb het eens meegemaakt dat een pony gewoon bleef staan, tot de DA zijn fout in de gaten kreeg en een 2e spuit gaf. Allemaal heel akelig. Het wordt allemaal makkelijker als je eerst wat detomidine spuit, kan gewoon in de spier in zeer kleine dosis, en is tegenwoordig ook als gel voor oraal gebruik beschikbaar. (uur van te voren of langer) Je paard is dan suf genoeg om niet meer te beseffen wat er precies gebeurt maar blijft wel staan. Je hebt dan verschillende anesthesie middelen die je kan gebruiken om je paard echt in te laten slapen, eventueel samen met de spierverlammers. Ik geloof dat de laatste optie, (iets duurder) wel het beste is, het risico van ernaast spuiten wordt ook veel geringer. Extra optie is een catheter in het bloedvat zetten waardoor je via een slangetje extra middelen kan toedienen en dus niet steeds opnieuw hoeft te prikken als een paard langer blijft ademen dan verwacht.
Ik vind naar het slachthuis geen optie, al dat vertrouwen dat je paard heeft om met je mee op stap te gaan de kudde uit, ik ben het eens met het idee: thuis sterven, in de kudde geeft het minste stress, en voor ons blijft het verdrietig genoeg maar de kudde geeft ook de troost aan de mens.

Hersendood is dood, dat is zeker waar, maar niet makkelijk te accepteren als je naast een hersendood mens of dier staat, ademen en hartkloppen is voor ons ingebakken teken van leven. Ga je hersendood maar ademend de ambulance in, heeft iedereen hoop dat het nog goed komt.

Voor euthanasie van mensen (en ook bij de doodstraf ) worden 3 middelen gebruikt:
eerst de barbituraten in zo'n hoge dosis dat de hersenen dood zijn. Maar omdat het hart nog klopt wordt een curare achtig middel gespoten dat de spieren verlamt. Dan kan nog een kalium oplossing worden toegevoegd. Op dezelfde wijze werkt euthanasie bij paarden. Bij paarden kan je nog een sterk kalmeeringsmiddel inspuiten voor je begint. Volgens mij hangt veel af van de vaardigheid van de DA. De akelige verhalen hebben misschien te maken met fouten van DA's.

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 september 2010, 10:36:


Dit verhaal is weer erg grappig. Mijn broer had vroeger geiten, een ware hel, zij liepen zelfs over het dak en geen enkel hek houdt ze binnen. Niet voor niks dat geiten vaak in schuren worden gehouden, hetgeen geitenkaas weer minder aantrekkelijk maakt. Voor wisselbeweding zijn koeien erg geschikt, ook voor parasietenbestrijding.

lijkt een machine vertaling. Soort SPAM, weg ermee.