Ik denk niet dat je in Noord Holland gemakkelijk iets zal gaan vinden, zeker niet wat betreft de veengrond daar; gras overleefd gewoon niet het hele jaar als ze erop buiten lopen.
Je zult een oplossing in andere richting moeten bedenken, denk ik.

Christel Provaas schreef op woensdag 8 september 2010, 12:05:


Niet dat het veel zal uitmaken...

Ik was benieuwd, omdat ik daar geen reactie kreeg maar hier wel het topic opnieuw zag verschijnen, vandaar. :)

Ik weet vrijwel zeker dat als jij paard niet inrijdt, ze wel een ander zullen vinden die het doet. Maar hey, punt gemaakt, en jouw zorg verder niet meer... Zo zul je het moeten zien, ik ben zelf erg bang dat ze je niet zullen gaan snappen. Maar goed, laten we hopen dat ik pessimistisch ben.

Christel Provaas schreef op donderdag 9 september 2010, 19:55:


Ja, net als baby-olie!

Anja S schreef op donderdag 9 september 2010, 23:57:


Ik heb zelf niet gezien dat het minder werd, ook niet op iets langere termijn.

Het enige waar ik écht supergoede resultaten van heb gezien is alles met de hand doen, dus alles uittrekken met wortel en al of 'uitgraven'.

Ook mijn ervaring is dat schors niet lang houdt, en daarna ontzettend slecht wordt.
Het lijkt heel eventjes echt goed te werken, maar da's maar zo kort... Daarna wordt het een grote gore blubberbende en herstelt het ook niet meer.

Ik zou er zelf niet aan beginnen, omdat je daarna alsnog allerlei trucs moet gaan uithalen, en dan had je uiteindelijk zelfs net zo goed kunnen investeren (of nietsdoen) - denk ik.

Maar wat leg je dan op zo een rond bollig paard zonder schoft?
(Er zijn natuurlijk nog erger types dan Spirit, al zijn die misschien ook minder gemaakt op rijden)
(Zo eentje waar je een glas water op kunt neerzetten zonder omvallen - mwah - misschien zijn die ook een beetje dik, maar even voor het beeld )

Volgens mij schuift dat altijd wel in bepaalde mate? (Los van opstappen, wat inderdaad ook deels een handigheid is)

Oei, heel veel sterkte.

Het klinkt als een hele wijze en dappere beslissing.

Ik kan me voorstellen dat het je toch niet helemaal lekker zit, dat kiezenverhaal.

Sterkte!

Ik vind slachten een prima optie...

Gelukkig heb ik zelf nog nooit voor zo een keuze gestaan, en ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat het zo ver is.

Ik denk dat er nu veel te veel gedacht wordt vanuit ethiek, vanuit gevoel van de eigenaar. Wat heel logisch is, want de eigenaar is verbonden met het paard en heeft er voor gezorgd.

Overigens zou ik wel zeker willen weten dat mijn paard dood is, dus het liefste zou ik iemand anders laten kijken naar de slachting; zelf wil. Gewoon voor mijn veilige gevoel. Maar dat is hoe ik er dan nu over denk...

Ik ben niet voor of tegen het één of ander, ik ben tegen eigenaars die hun verantwoording niet nemen.