Hé, heerlijk om te lezen! Ik volg jouw thread ook op de voet.....


Hé, dat is anders bij mijn Liz. Liz was (na de allereerste keer) echt super ontspannen. En ik heb goed gekeken.... was niet eigenwijs en haar was die dag minder blond......
Of ..... misschien was ik na die sessie gewoon heel ontspannen en had ik het gevoel dat ik het goed had gedaan. Er reageerde Liz daarop.


Yep, ik bekap in de wei, ik poets in de bak maar met 6 paarden om me heen en wandelen doen we met de hele kudde


Dank je, ik merk dat ik veel onzekerder ben dan ik altijd van mezelf gedacht heb. En Liz spiegelt dat waarschijnlijk.......

Ik heb vanmiddag mijn eerste consult gehad met degene die ik heb ingeschakeld om me te begeleiden bij Liz. Ik heb er een goed gevoel over, het paste bij me en ik herkende mijn paard erin. Ik zet hier maar niet neer wie het is, want wellicht is het de verkeerde..... Maar: ook zij geeft aan dat loswerken/joinup absoluut uit den boze is, met name voor mijn hypergevoelige Liz.

Zoals ik in april begonnen ben met Liz, from scratch, was goed. Ik ga dus weer terug naar wat ik ooit zelf bedacht had als het goede. Beter op mezelf vertrouwen......... vanaf nu ben ik niet alleen blond, eigenwijs en slechtziend, maar ook oostindisch doof.

Toch wil ik hier even een pleidooi houden voor een beetje compassie voor mensen die nieuw en zoekende zijn. Wellicht kan er een rubriek komen Paard Natuurlijk voor beginners? Dan hoeven de oudgedienden zich niet te ergeren aan vragen die al duizend keer gesteld zijn en kunnen de dwalenden en zoekenden in alle veiligheid hun vragen, overwegingen, fouten en missers delen. En door hele lieve Paard Natuurlijk senioren, waartoe Piet niet behoord , weer op het rechte pad gebracht worden.

Titel zegt het al. Als ik willen leren omgaan met lange (dubbele) lijnen, is Haanstra dan een goeie?

Piet? Verslik je je bij deze naam opnieuw in je ontbijt of kan deze naam genoemd worden?

Ja, ik had begrepen dat daar een belangrijk deel van de kritiek zit.

Dank je Pien, ik heb je verhaal doorgegeven aan mijn weidegenootje.

Als jij de liefste van Europa en nog verder bent, dan ben ik de meest eigenwijze......


Doe ik! Dank!

Ja, dat was ik al van plan vanaf het begin. Maar ook hier weer de luide roep van irritante omstanders: ga dat paard trainen! Kijk eens naar die rug! En naar die dikke buik! (Liz heeft een heerlijke uitgezakte grasbuik....) En dan trainen op de conventionele manier.... niet een beetje spelen.

Degene die vanmiddag bij me was gaat me vanaf volgende week lekker leren 'spelen' (lees grondwerken etc) met mijn paard

Ik surf heel wat rond op het internet, maar deze ben ik nog niet tegengekomen:
de personal PN coach. Ik heb behoefte aan zo'n coach. Bestaat er eentje?

(jaja, dit forum..... is nog gratis ook )

Praktijk! Theorie staat hier op de site.

Ik kan inderdaad zelf mijn coach samenstellen door voor elk aspect iemand te zoeken, veel te lezen, hier veel te posten, etc..

De reden waarom ik eigenlijk een personal coach zou willen is dat ik het toch erg moeilijk vind om door alle bomen het bos nog te zien. Iedereen zegt wat anders, of het lijkt wel op elkaar maar met andere draai. Op zich niet verkeerd, ik moet ook zelf kunnen nadenken, mijn weg vinden en kijken waar mijn paard goed op reageert. Maar zoek maar eens uit welk totaalplaatje nu klopt.

Ik heb nu iemand die bij me op de wei komt en samen met mij het begin maakt met mijn paard. Veel wist ik al, heb ik ook al gedaan, maar de bevestiging is prettig. Het meest waardevol vind ik om nu eens vanuit een toekijkende positie de interactie tussen je eigen paard en de mens te zien. Wanneer ik zelf met haar bezig ben, ben ik als beginner toch ook erg gefocused op hoe ik het moet doen en mis ik dus gemakkelijk de subtielere signalen van mijn paard.
Maar, hoewel ik me helemaal kan vinden in haar manier van werken, is het een en al voedselbeloning. En niet gekoppeld aan click, target etc.. Dus wat gebeurde er gisteren toen ik op de wei kwam: mijn niet -het -halster-om-willende paard komt nog net niet op me afgerend maar scheelde niet veel, duwt neus in mijn zak en kijkt me aan met een blik van 'hier die appel'.
En dat wil ik dus niet. Goed, dat kan ik dan bespreken met diegene. Maar ik word er zo moe van dat iedereen maar wat anders doet. Ja, elk paard is anders. Maar globaal moet het toch hetzelfde zijn?
Dus duik ik maar weer het internet op, leen het boek van Inge Teblick en koop de dvd van die heel aardige Piet. En ga ik dus bij het volgende consult zelf vertellen aan mijn begeleider hoe ik het wil. En doe ik het dus toch eigenlijk (gedeeltelijk) weer zelf.

Een pc is iets van deze tijd, voor mensen zonder tijd, een luxe goed. Voor een paard moet je tijd maken,dat weet ik. Ik ben ook in de gelukkige positie dat ik veel tijd heb. Toch denk ik dat een pc in de paardenwereld nog niet zo gek is. Voor mensen die het gewoon graag helemaal goed willen doen. Om het paard te beschermen tegen nog meer ellende. Want daar komt het uit voort: trial and error. Ja, maar die error kan veel kapotmaken bij een heel gevoelig paard of al beschadigd paard. Daarom wil ik het gewoon in 1x goed doen.
Nou ja, 2x dan, want de 1e keer heb ik al verbruikt

ff een update: het gaat heel goed hier! Liz komt nu uit zichzelf op me afgelopen. Blijft buiten mijn bubbel wachten. Ik geef flinter appel. Ik houd halster heel duidelijk vast. Liz aarzelt wat maar doet dan netjes haar snoet in het halster. Ik stop, geef flinter appel, laat het haar verwerken en houd halster lager. Wanneer ze rustig blijft staan en snoetje mooi laag in halster steekt doe ik het halster helemaal om. Ik merk dat ze het nog wel wat eng vindt, maar ze laat het toe. Vervolgens laat ik het haar verwerken. En doe het halster weer af.

Liz is een heel intelligente, snel lerende maar gevoelige tante. Dus een verkeerde handeling komt snel en heftig binnen, maar een positieve dus eveneens. Fijn om te weten!

Ik ga de appel dit weekend vervangen door spelt (vindt ze minder lekker) en hierna door bridge/click oid.

Het mooie is dat tijdens de 'vangles' de kudde er heel geinteresseerd omheen liep. De leider vind het allemaal heel gezellie dus stond, buiten onze bubbel (heel welopgevoed uit de kluiten gewassen trekpaard), heel knus mee te kijken. Wanneer ik Liz nu het halster om wil doen, komt hij erbij staan en wacht keurig tot Liz het gedaan heeft. Hij ziet natuurlijk de flinter appel, die lust hij ook, maar wordt niet opdringerig en blijft op keurige afstand. Op deze manier is het voor Liz ook minder eng dus twee vliegen in een klap.

Eerst eten, dan de dag beginnen... neem een english breakfast, kun je heel wat hebben...

ff een update voor alle andere beginners en overige geinteresseerden: gaat hier echt helemaal geweldig! Liz komt nu bij mijn aankomst bij de wei direct naar me toegelopen voor een aai. Vervolgens open ik de opslagruimte, doe wat klusjes en pak het halster. Gisteren huppelde ze naar me toe (echt waar, beetje schudden met het koppie, zo'n schudden dat ze doen voordat ze gaan bokken en galopperen van plezier), weet niet hoe snel ze haar hoofd in het halster moet steken (hoofd prachtig laag) en kijkt me dan eerst aan voor haar speltkorrel en vervolgens 'gaan we iets leuks doen?' Dan loopt ze gezellie met me mee uit de kudde, hoofd nog altijd mooi laag, en gaan we op een apart stuk ons ding doen. Mooi op mij geconcentreerd, ook al staat de rest van de kudde over de draad hangend mee te kijken. Ze heeft geen enkele behoefte om terug te racen naar de rest. Ook bij het halster afdoen staat ze heel rustig, hoofd laag en blijft na het afdoen keurig staan tot ik mijn teken geef dat ze mag gaan ('klaar'). Dan wandelt ze op haar dooie gemakje naar de rest ipv er naar toe te galopperen wat ze eerst deed.

Ik merk dat ze verandert. Liz had zich toch behoorlijk afgesloten van de wereld uit bescherming. Nu komt ze los, reageert meer en begint te laten zien we ze werkelijk is. Ze beweegt zich soepeler en heeft een rustige blik in haar ogen.

Ik verander ook, beweeg me zekerder en heb een ook een rustige blik in de ogen.......

Wanneer Liz gespannen of angstig is, gooit ze haar hoofd omhoog. Tot nu toe hield ze uitsluitend bij kinderen haar hoofd laag.
Maar nu dus ook wanneer ik met haar bezig ben.