Zoals jullie misschien wel weten, had ik Puzzle te koop aangeboden.
En er was redelijk wat interesse voor hem.
Eigenlijk was hij zelfs verkocht.

Maar het zit hem niet mee.
De sarcoïd waar hij in juni aan geopereerd is, is weer terug.
En dat merkte ik pas nadat ik hem te koop had gezet, een dag voor de eerste geïnteresseerden hem kwamen bekijken. Alsof het lot ermee speelt...
Nu is het nog klein, maar zoals het een recidief betaamd lijkt dat ding niet van plan het daarbij te laten.
Misschien ben ik een geit. (in ieder geval iemand met weinig commercieel gevoel, blijkbaar ) Maar ik vind dit niet iets wat ik tov een koper mag verzwijgen.
Aanvankelijk vinden die mensen dat meestal niet erg. (Hij was zelfs 'verkocht')
Tot ze meer informatie opzoeken en één na één haken ze alsnog af.
Alleen, omwille van die sarcoïd.

Kortom ik heb een jonge, leuke, verder 100% gezonde en bruikbare en hele mooie pony die opeens compleet onverkoopbaar is omwille van een 'een ding' van ocharme 3 millimeter.

En nu weet ik niet meer wat ik ermee moet.
Ik heb mijn DA al een aantal keren (terwijl ik behoorlijk gefrustreerd was) lastig gevallen.
Maar die ziet het probleem niet zo.
Ik denk dat die niet echt begrijpt dat 99% van de mensen daar dus wel een pony voor laten staan.
En die ene % die overblijft die het niks kan schelen, wil je je pony überhaupt niet aan verkopen.

Puzzle en ik lijken wel veroordeeld tot elkaar.
En geen van ons beiden wordt daar blij van.

Wat moet ik er nu mee?

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 7 september 2010, 8:24:


Die tumor was voor ik hem liet opereren al fibroblastisch, veel agressiever dan dat, gaat het dus al niet worden. Open, bloedend... is hier dus ook wel bekend. (Alleen hij vond dat niet pijnlijk. Je mocht daar gewoon aanzitten.)
Maar dat ding is precies wel van plan om even op enkele maanden tijd zijn schade weer in te halen, waar het voordien jaren over gedaan heeft.
2 weken geleden zat er nog niks. Nu is het bijna een halve centimeter.

Ik heb al behoorlijk wat gelezen en rond gebeld ivm wat ik er nu mee moet doen.
(Het nu negeren is absoluut geen optie)
Maar ik zie door de bomen het bos helemaal niet meer.

Aanvankelijk was door mijn DA gezegd om er Aldara-zalf op te gaan smeren. En dat was eigenlijk ook besteld.
Een andere DA die ik had gebeld om informatie te vragen was het eens om zo'n wrattencrème te gebruiken maar die vond Aldara geen goed idee. Volgens hem is dat veel te pijnlijk en zou je na een tijd die zalf niet meer kunnen opbrengen omdat de pony boos zou worden. (En het zit tussen zijn achterbenen, dus...) Omdat je dat meerder maanden moet smeren, vond hij dat geen optie. Dus die zei dat ik een zalf moest gebruiken die Effudix heet. Dat zou minder pijnlijk zijn.
Ook zei die, dat je het met zo'n zalf niet definitief zou wegkrijgen.

Daarna heb ik ook nog naar Gent gebeld en kreeg daar die prof aan de telefoon.
En die raadde mij ten sterkste af om zo'n zalf te gaan gebruiken.
Omdat het een recidief is en omdat het duidelijk groeit en ook nog eens een bolvorm heeft, vond ze dat een zeer slecht idee. Door de bolvorm zou het toch niet tot in de kern van dat gezwel geraken. En ze vond dat sowieso niet geschikt voor een agressievere tumor of een recidief.
Zo'n zalf zou zij alleen aanraden voor een zeer platte en kleine tumor die er al jaren zit en amper groeit.
Ze wilde daarom dat ik de pony weer naar Gent zou brengen en dan zouden ze die tumor bevriezen.
(Kosten behoorlijk hoog, slaagpercentage rond de helft )

Achteraf voor de vorm nog een andere kliniek gebeld. (Ik was toch al bezig )
Maar het werd alleen maar gekker.
Opnieuw wegsnijden wilden zij doen en dan een soort chemo injecteren wat een aantal keren herhaald moest worden. (slaagpercentage hetzelfde als de operatie die Puzzle al heeft gehad, kosten: een getal met 4 cijfers.)

En wat nu?
Mijn eigen DA ga ik er niks meer over vragen. (Die heeft duidelijk laten weten dat ze het idioot vindt dat ik er überhaupt iets aan doe. Soit, dat is haar mening, maar zij is niet degene die met een onverkoopbare pony zit. )
In in die andere opties heb ik eigenlijk ook amper vertrouwen.
Maar dat ding MOET weg.
Dus toch maar die Knottenbelt mailen?
Is die zalf van hem echt een betere optie?

joop schreef op dinsdag 7 september 2010, 13:48:


Ja, ik weet dat hij zeer toegankelijk is.
Ik heb al gemaild met hem.
Maar dat hij op dat eiland zit, maakt de zaken er niet makkelijker op.

Maar ik zal hem morgen mailen.
(Moet ik even voor gaan zitten, zodat ik niet teveel taalfouten maak in het Engels. )

Spirithorses schreef op maandag 13 september 2010, 21:31:


Nee inderdaad, daarom dat ze bij een slachting de bloedvaten in de hals ook doorsnijden.
Zo'n dier sterft inderdaad pas bij het leegbloeden.
Die pin is alleen maar de 'verdoving'. (En dus het stuk van de procedure wat niet mag bij rituele slachtingen.) Maar als ze neergaan leven ze dus nog.

Frans Veldman schreef op maandag 13 september 2010, 22:53:


Tja Frans, kan best.
Maar zolang dat hart klopt is het beest niet dood hé.
Hersendood misschien, maar niet dood. Dat duurt nog wel een minuut of 10 nadat de grote bloedvaten zijn doorgesneden.
Het beest zal het inderdaad niet meer beseffen.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 14 september 2010, 9:28:


Ja, hier in het dorp is het ooit ook gebeurd.
Van een pony en zijn vriendje schaap werd s'morgens alleen nog het hoofd gevonden.

Die weide waarop dat gebeurd is, is tegenwoordig eigendom van een kennis van mij. Ze heeft die al jaren maar heeft nog altijd niet gedurfd om daar een paard op te zetten.

Zal best Frans,
Maar ze steken je niet onder de grond terwijl je hart nog klopt.
Eigenlijk is het muggenzifterij.
Maar die pin is echt wel de 'verdoving' en niet de eigenlijke slachting.
Daarom verwees ik ook al naar rituele slachtingen.
En die verdoving kan verschillen per diersoort.
Elektrocutie bij varkens bijvoorbeeld. Maar zo'n varken moet je dan niet 10 minuten laten liggen vooraleer je hem uitbloedt, want dan zou hij wel eens opnieuw kunnen rondwandelen.

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 september 2010, 10:40:


Nee, dan beschadig je het vlees teveel. (krijg je bloedingen in de spieren enzo. En dat is niet 'smakelijk'.)

Ik vind het ook een leuk programma en was graag gekomen.
Maar ik moet die dag werken en kan er jammer genoeg niet bij zijn.
Ik vind het zo jammer.

Er staan 3 mensen die werken adhv clickertraining in het programma.

Misschien had Olav gewoon een andere mening over die kiezen dan de DA?
Bij een paard van 30 verwacht je geen gaaf gebit. Dan is het toch mogelijk dat Olav dit geen onoverkomelijk probleem vond?
Meningen kunnen nu eenmaal verschillen tussen verschillende professionals.
Het is inderdaad jammer dat hij dit niet t.o.v. jou gecommuniceerd heeft. Dat is niet netjes.
Maar voor de rest kan hij mogelijk wel een goede verklaring hebben.
Als ik jou was zou ik hem alsnog even contacteren. En dat je hem de kans geeft hier een uitleg aan te geven. Al was het maar voor je eigen gemoedsrust.

Als ik het zo lees, is je paardje inderdaad 'op'. Niet alleen omwille van zijn tanden.
Ik wens je dan ook veel sterkte met het afscheid en hoop op fijne laatste dagen voor jullie samen.

groet
Ans

Leuk verslagje Eva.
Klinkt als een leuke dag.
Heeft er iemand toevallig wat beeldmateriaal?

groet
Ans

Wil schreef op maandag 20 september 2010, 18:11:


Klinkt inderdaad gevaarlijk Wil.

Maarre Jamaica, probeert zulke dingen ook al uit hoor. En die is ongeveer 4 maanden nu.
(Wel 'probeert' aangezien zusjelief absoluut niet van plan is om zulke dingen van hem te tolereren.)
Maar de laatste keer dat ik mee naar Char en Jammie was, viel hij mijn zusje aan toen ze de merrie wilde voeren. (Jammie heeft door dat die brokjes lekker zijn.)
Dan ging hij tegen mijn zusje en zijn moeder lopen steigeren en uithalen en sjotten om die brokjes voor zich op te eisen.
Ik schrok er toch behoorlijk van.
Charly negeerde het gewoon trouwens en at gewoon door. (Die laat zich al schoppen door hem sinds hij 2 dagen oud is )
Volgens mijn zus was dit de eerste keer dat hij dit deed tov haar. En die heeft hem meteen wandelen gestuurd tot hij lief kwam vragen of hij alsjeblieft terug mocht komen.
Schattig veulentje, vergeet het! Klein krapuultje, dat is het.

Sindsdien gedraagt hij zich weer. Maar ik vraag me wel af hoe het gaat zijn als hij wat ouder is? Als hij nou al zulke dingen probeert?
Verder is hij wel braaf trouwens en hij kent al zowat alles. (Is verkeersmak en trailermak, loopt braaf aan een halster, geeft voetjes etc... Ha, hij kent meer dan sommige van mijn volwassen paarden. ) En hij is ook stukken cooler dan zijn moeder (das een dramaqueen) Maar zo nu en dan krijgt hij het blijkbaar in zijn bol en waant hij zich een hengst. (Oei, issie ook )

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 20:17:


Is het eigenlijk normaal dat de moeder dit niet corrigeert?
Charly is nog steeds helemaal verliefd op haar veulen en laat zich zelfs schoppen door hem.
Mijn zusje heeft hem zijn moeder zelfs zien afsjotten toen hij pas 2 dagen oud was. (Hij was chaggi omdat er drinken niet vlot genoeg ging naar z'n zin en dan ging hij schoppen.)
En daar was mijn zus toen erg van geschrokken. Ze viel meteen van die roze schattige veulentjes-wolk. (Ze belde toen helemaal over haar toeren naar mij om te zeggen dat hij no way hengst mocht blijven en dat die gecastreerd moest worden zodra het kon. Ondertussen is ze wel een beetje bedaard, geloof ik. ) Maar sindsdien is ze wel redelijk streng voor hem. (Alhoewel ik dat niet vanzelfsprekend vind met zo'n klein veulentje. )
Zelfs als hij nog heel klein was, is hij al een paar keer tegen haar hand aangelopen, toen hij een schop en bijt-fase had. Dat had hij dan ook snel afgeleerd.
En toen hij haar zo besprong heeft hij kennis gemaakt met de voerschep die ze toevallig vast had en kreeg hij daarna een koord naar zijn kont. Na een keer of 3 weggestuurd te zijn, had hij wel door dat hij z'n benen moest bijhouden.
Maar dat is natuurlijk een redelijk harde manier om zo'n veulen te corrigeren. Ook al is het heel occasioneel. Je wilt toch ook niet dat ze angstig worden.
Maar ja, hoe corrigeer je dat anders?
Als hij op zijn achterste benen met z'n voorbenen begint te maaien, heb je volgens mij weinig andere opties?

Ik vond het nu al eng, terwijl hij nu de grote heeft van een welshpony.
Ik zou het niet willen meemaken als hij nog een jaar ouder is, zoals Monty en dan even tegen je aan gaat steigeren.
Behoorlijk linke boel, lijkt mij?

Hi, ik zal nog eens foto's maken trouwens.
Hij is echt héél erg veranderd. Donker geworden en net 2 druppels water zijn mama.

Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 21:28:


Vogeltjesdans?
Wat moet ik mij daarbij voor stellen?

Zusje duwde hem ook eerst weg toen hij steigerde, maar dan draaide hij zich om en sloeg uit naar haar. (En toen kreeg die dus de voerschep tegen z'n kont )
Hoe krijg je hem achterwaarts als die vrij rond loopt en in't rond trapt?
Nu niet dat ze hem afslaat hoor. Maar veulen of niet. Een schop van hem, kan ook hard aankomen.

T'is niet vanzelfsprekend vind ik, zo'n veulen. Je komt toch dingen tegen waar je op voorhand nooit aan gedacht hebt.
Heel stom bijvoorbeeld maar als hij net geboren was dan was hij angstig voor mensen.
Stonden we toen te bedenken, hoe we zijn vertrouwen wat moesten winnen en kwamen tot de conclusie dat dat nogal complex was. Zo'n veulen lust immers helemaal geen worteltjes. Dat hadden we ff over het hoofd gezien.

Zus zei trouwens net dat hij na het voerschep-incident toch een weekje behoorlijk gereserveerd deed tov haar. Nu vindt hij haar weer aardig.


Ha leuk

Wil, had jij eigenlijk geen foto's van Monty?
Ik ben best wel benieuwd hoe die er nu uitziet eigenlijk.