Wil schreef op maandag 23 augustus 2010, 17:41:

De traumaringen zitten er vanaf de kroonrand tot een vierde van de hoogte. Zo'n 3 maanden geleden is "het" dus begonnen. Waarschijnlijk is hij toen naar NL gekomen. Omdat het een druk beweeglijk rank paard is vind ik hb door voer niet zo voor de hand liggen. Vandaar mijn vraag of stress dat ook kan veroorzaken. Bij stress maakt het lichaam toch cortisol? En is dat niet ook een hb-opwekker?

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Coralie schreef op maandag 23 augustus 2010, 21:46:

Het varieert. Hij is er nog niet hoor.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Stephanie Pots schreef op dinsdag 24 augustus 2010, 14:10:


In hun koffie?!

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 24 augustus 2010, 19:35:

Het is Antoine de Bodt met dt

Branderup baseert zich op de klassieke dressuur, inclusief de stapsgewijze opleiding aan de hand en het uiteindelijke doel: eenhandig rijden op stang. De oorlogsversie eigenlijk.

De Bodt baseert zich op een bepaald gebied uit de dressuur in zijn algemeenheid en heeft dat stuk tot basis gemaakt: het rechtrichten. Hij heeft dit deelgebied waarschijnlijk genomen omdat hij zoveel vastlopers uit voornamelijk de sportdressuur tegenkwam die allemaal op dezelfde manier weer op weg geholpen konden worden: door de scheefheid te corrigeren. Hij baseert zich daarbij op een oude kreet van de topklassieker Nuño Oliveira: "richt uw paard recht en rijd het voorwaarts." De Bodt is geen klassieker in de zin van paard aan de hand opleiden. Hij neemt de dubbellonge wanneer het beter uitkomt en slaat ook daarmee aan het rechtrichten, dat is nu eenmaal zijn passie.
De Bodt is een echte probleemoplosser waar BB meer een stijlkoning is. De Bodt heeft geen stilistisch ideaal zoals BB dat heeft.

Inhoudelijk verschillen de mannen nogal, hoewel hun doel gelijk is: een in balans lopend paard, dragend vanuit de achterhand, los van de hand. Dit doel is overeenkomstig de klassieke rijkunst. Ter verduidelijking: de antagonist, nl de sportdressuur, vindt 'los van de hand' geen issue en rijdt doorgaans met een ferme aanleuning.

Inhoudelijk zie ik BB altijd (lengte)buiging hanteren. Ook op een rechte lijn wordt er licht schoudervoor met binnenstelling gereden. Dit omdat buiging altijd iets meer traint dan geen buiging. Ook wordt bij het werken aan de hand het hoofd iets naar beneden gevraagd, ter hoogte van de boeg, waarschijnlijk ook vanwege de trainingswaarde. Hoofdhouding op boeghoogte correspondeert met het bekken, je ziet het bekken reageren wanneer het wat lagere hoofd stelling neemt. Bekkentraining is cruciaal, want de basis van de verzameling. Zijgangen zijn de basis van de africhting en worden gebruikt om recht te richten. Alles geschiedt op een laag tempo, maar wel vlijtig om ruggebruik te garanderen.

AdB bemoeit zich niet met de hoofdhoogte zolang het paard niet recht aan twee teugels loopt. Eerst voorwaarts, dus flink de pas erin om de achterhand te motiveren, daarbij het paardenhoofd in de lucht houden totdat dmv figuren (zigzaggen en/of contrastellen) de aanleuning op twee teugels gelijk is, dan mag het paard zijn hoofd laten zakken, omdat dan immers pas de rugbelasting symmetrisch is en er geen ongelijke druk op de voorhand komt. AdB begint pas met zijgangen nadat het paard 100% recht is. Het omgekeerde van BB dus, want die gebruikt juist de zijgangen om recht te richten.

Beide 'systemen' hanteren het principe: aanleuning is het gewicht dat het paard in je handen legt, da's een overeenkomst.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Geertje schreef op woensdag 25 augustus 2010, 7:33:


Dat gebeurt als je nog in de fase van quick fix zit bij een al kreupel of behoorlijk asymmetrisch paard. Volgens AdB mag een paard zich nog niet voorover storten als hij nog niet zijn schouders gelijk belast. Omdat er dan nóg meer druk op die ene toch al zwaarder belaste schouder ontstaat. Zodra die druk gelijk is, ná de rechtmakende oefeningen, mag het hoofd zakken en is de teugeldruk het gewicht dat het paard in je hand legt, en niet wat jijzelf toevallig prettig vindt. Daarin is AdB weer duidelijk 'klassiek'.
Wat jij waarschijnlijk gezien hebt, is dat eerste quick fix-stadium. Dat ziet er niet leuk uit, maar het is onderdeel van een plan, geen actie op zichzelf.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Knieën worden doorgaans ingespoten met corticosteroïden wanneer er een ontsteking zit, doorgaans door een trauma. Daardoor horen ze niet muurvast te gaan zitten, maar het inspuiten is juist gericht op genezing. Wat zegt de dierenarts?

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

jennet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 12:19:

Wanneer het de behandeling van een blessure betreft, is het de bedoeling dat het de genezing van de blessure bevordert. Zodra dat herstel een feit is, kan het paard weer op eigen houtje verder en heeft de injectie geen invloed meer. Het is overigens schering en inslag bij klinieken om gewrichten in te spuiten. Ik ben er geen voorstander van, maar het schijnt blessuregenezing te kunnen versnellen.

Injecties met hyaluronzuur worden minder algemeen toegepast en helpen de synovia (gewrichtsvloeistof). Deze injecties zijn reteduur.


Dat kan, maar ik betwijfel of de injecties daar dan voor hebben gezorgd. Ik denk dat er dan in aanleg al iets fout zat.


Gaat het om Dusty?
••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Piet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 11:38:


Ja en nee... je voelt het beter als je erop zit. Je leert het gevoel van op een schouder vallen en op twee schouders gaan te herkennen en daar kun je later profijt van hebben. Aan de andere kant is het ook heel waardevol om het te ZIEN zoals met dubbellonge of langeteugel. Ik zou beide inzetten.


Piet Bakker zit overigens qua klassiekigheid veel meer op de lijn van Branderup dan de Bodt hoor! De Bodt gaat al die zijgangen niet doen waarmee Piet zijn lessen juist begint, sterker nog: waar Piet zijn hele insteek op stoelt. (Alleen Piet is weer minder van de permanente buiging en hoofd voor de boeg zoals BB). En Piet wil langzaam, bij elkaar. Niet dat naar voren jagen van de Bodt.

Zeg kabouter Prikprak! Mijn mooie kreet verkwanselen?!

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

jennet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 15:05:

Nee, en dat maakt feitelijk ook niets uit. Het kan goed dat de knieën op jonge leeftijd overbelast zijn geweest, ingespoten en dat er nooit goed gerevalideerd is. Of misschien onder verdoving doorgejakkerd, weer ingespoten, dat weet je natuurlijk niet. Voor jou is relevant of het kan verbeteren. Wat zegt de osteo daarover?

Ach sneu, het zit haar ook niet mee, ik herinner me ook iets van hoefbevangenheid? Heb je een idee van haar werkzame leven hiervoor?


••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Het probleem zit 'm bij voorbaat al in de naam. Wanneer je een totaalconcept van paarden houden "Natuurlijk bekappen" noemt moet je het niet gek vinden dat niet het totaalconcept, maar de wijze van bekappen de boventoon voert. En dan wordt nb gewoon geschaard in het rijtje van bekappingswijzen zoals strasser, regulier, natural balance, swedish, weet ik veel. Met accentjes op hielen wat lager wat hoger meer afronden, zool wel of niet, steunsels onder diverse hoeken etc etc.
Ik las recent over een smid verbonden aan een kliniek die naast therapeutisch beslag ook nb "doet". Dat stukje nb zal vast over hielhoogte en afrollen gaan en niet over groepshuisvesting en voer. De verwarring zit 'm in de naam, jammer genoeg.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Ik heb een spanjaard die het snel koud heeft en zich moeilijk warm kan houden. Regen verdampt veel langzamer op zijn lijf dan bij mijn andere paard. Hij woont hier al 9 jaar en het verbetert niet. Dus gaat er een deken op zodra hij het koud heeft.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

Peter Donck schreef op donderdag 26 augustus 2010, 9:54:

Dan zal dat laatste het geval zijn. Want volume en oppervlak zijn nagenoeg gelijk aan het andere paard dat zich prima door de kou en regen heen slaat.
Maar er zijn vast meerdere factoren: vetgehalte van de huid/vacht? Dichtheid van het haar?


Ach, ik ben zelf ook niet vies van een beetje comfort: suikers, vetten en een dekentje erover!

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

joop schreef op donderdag 26 augustus 2010, 14:42:


Dat klinkt alsof je de hele ophef over het invullen van de term hebt gemist.

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

's Nachts maar niet meer in de wei?

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••