Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 22:59:
> Michiel schreef :
>
Even wat recht zetten hoor...
Michiel schreef:
>> (knip) Ja iedereen heeft zo zijn eigen paarden liefhebberij, mooi te
>> lezen Nick. Vanmiddag (met al die gras story's in mijn hoofd)
>> haalde ik Ulla uit haar zandbak. Toen ik haar mijn berberzadel
>> op wou doen, draaide ze weg. Ze wou niet, al wist ik toen nog
>> niet waarom. Ik heb haar terug gebracht naar haar maatjes, ook
>> met het idee, je leuke uitje loop je mis, misschien wil je
>> daardoor een volgende keer met meer plezier.
>> Gemeen hé, dat sluipt er dan zo maar in.
Das dus niet mijn manier....
Pien schreef,
> Going with your horse is een principe dat velen van ons hier
> toepassen, ieder op zijn/haar manier, maar het is nog nooit in
> mij opgekomen mijn paard op die manier haar zin te geven.
Mijn paard krijgt ook niet altijd haar zin ofschoon sommige dat misschien denken.
Pien schreef,
> De vorige eigenaar van Cherokee deed niks anders dan dit met als
> resultaat dat Cherokee enorm last had van huisnijd toen ze bij
> mij kwam. Iedere mogelijkheid greep ze aan om naar huis te
> rennen, op het gevaarlijke af. Want ze wist dat ze ermee
> wegkwam!
> Wilde ze niet gallopperen? dan maar niet in galop. Met als
> gevolg dat IK nu alle zeilen bij moet zetten om eens een galopje
> van haar gedaan te krijgen. Als het haar niet beviel bokte ze
> met de bedoeling je eraf te wippen.
Dit deed Miranda voorheen ook met gallop.
Nu dus niet meer...ze doet het graag voor me, denk ik..
Pien schreef,
> Cherokee heeft nooit leiding gehad, terwijl ze wel daarom vroeg.
Miranda had dus teveel leiding gehad...dat kan blijkbaar ook? hahaha
Ik heb haar als eerste rust gegeven en daarna puur aan het wederzijds vertrouwen gewerkt...meer niet eigenlijk
Pien schreef,
> Haar eigenaar zag dat niet met als gevolg dat ze haar eigen spel
> heeft bedacht en een zeer moeilijk paard geworden is dat altijd
> haar zin wou hebben.... Toen wij haar kochten was ze een zeer
> onzeker paard dat nooit leiding gehad had.
> Als BD aangeeft ergens genoeg van te hebben zal ik altijd naar
> haar luisteren, ik neem haar heel serieus, maar ik stop op het
> moment dat IK wil, en niet wanneer zij wil. Daarin zitten soms
> maar 20 passen verschil tussen aangeven van haar en het ophouden
> van mij.
> Maar die 20 passen zijn essentieel voor onze gulden middenweg!
Misschien iets minder passen maar ook mijn manier hoor, zeker in het begin..
Michiel schreef:
>> Uniek een ruin van bijna 4 heb ik toen voor de tweede keer mee
>> genomen. Hij durft bijna niet en toch wel, met me mee weg bij
>> zijn vriend. En alleen als we rondom de boerderij blijven. Met
>> onze hoofden op 1 lijn, schrijden we heel voorzichtig samen
>> verder. Ik pas er voor op zo min mogelijk leiding te geven.
Pien schreef,
> Wel eens eraan gedacht dat je paard het misschien fijn vindt als
> jij je als leider en je dus als helper en beschermer opstelt?
> Dat jij hem ergens doorheen helpt waarvan hij bang of onzeker
> is?
Dit heeft een paard zeker nodig, waarbij ik dan weer uit kom op dat vertrouwen.
Als dat niet aanwezig is mis je een hoop nmm.
Ik denk Michiel, dat waneer ik dit zo allemaal lees wat je schrijft, dit zo niet voor elkaar komt.
Zoals ik het nu lees heeft dit paard nog geen vertrouwen in jou en zal het dus nu zijn eigen weg moeten gaan zoeken?
Das dus niet mijn manier...
Michiel schreef:
>> Dat zou zijn verkenning te niet doen, daar ben ik te grof voor, hij
>> alleen weet wat hij wil leren kennen.
Maar jij kunt hem daar wel bij helpen/begeleiden..
Michiel schreef:
Hij staat een tijdje voor
>> de wc deur :) ruikt aan een oude melkbus, voelt met zijn lippen
>> aan een hulst takje met rode bessen.
>> Over onthaasten gesproken
>> zo wandelen wordt al snel poëtisch
Uniek trilt soms van
>> opperste alertheid, een ezeltje, zou hem supersnel doen
>> verdwijnen. En hij loopt verder en kijkt in het fietsenhok,
>> luistert naar de paarden die binnen staan, en gaat zomaar de
>> werkplaats binnen waar hij heel voorzichtig die vreemde wereld
>> van de boer met al zijn zintuigen in zich op neemt. Soms leid ik
>> hem iets terug, soms iets verder, meestal volg ik hem.
Ik heb in mijn vorige bericht omschreven hoe
ik een bosrit maak/beleef.
maar denk nou alsjeblieft niet dat mijn paard alles mag wat er maar in haar hoofd opkomt hoor.
Het is een wisselwerking...zij vraagt wat...ik geef, met plezier...ik vraag wat...zij geeft ook...en hopelijk met even veel plezier.
Michiel schreef:
>> Toen nogmaals Ulla mee genomen, die had maar één wens en dat was
>> gras eten. Onhandelbaar voor een goede wandeling, enkel gras
>> eten. Ok nu snapte ik haar zadelprobleem.
ik weet niet of dit nou wel
het zadelprobleem was.
Ik kan me wel voorstellen dat het gras eten nu wel even aantrekkelijker was dan een goede wandeling.
Michiel schreef:
Het zou niets geworden
>> zijn, ze had enkele dagen geen gras meer gezien, en voor haar is
>> dat té lang. Dus iets langer laten grazen en toen heb ik haar
>> terug gebracht. Achteraf dacht ik, ik had op haar kunnen gaan
>> zitten (dat zou de vierde keer geweest zijn) met volledige
>> vrijheid van grazen. Dat was wel goed gegaan vermoed ik.
Waarom? als je al besloten had de 2de keer om er een wandeling van te maken waarom dan toch nog denken aan die rit?
Michiel schreef:
>> Toch is
>> volledige vrijheid van grazen niet mijn manier van hoe ik graag
>> zou willen rijden.
Het is niet altijd volledige vrijheid hoor...het woordje
NEE is haar wel aan geleerd !
En dus ben ik liever duidelijk en maak er een
>> kort uitje van ...
Mwah...weet niet of je nou wel zo duidelijk bent geweest eigenlijk.
Michiel schreef:
toch jammer we hadden een goede tijd samen
>> kunnen hebben, al grazend wennen aan ruiter gewicht.
>
Pien schreef:
> Hier proef ik enige onvrede. Graag had je een goede tijd samen
> gehad. Nu kon je niet rijden en dat doen wat je graag gewild zou
> hebben.
> ZIJ besliste anders.... Ik ben werkelijk benieuwd hoe dat er
> een volgende keer aan toe gaat.
Ik ook dus...
Volledige vrijheid is nooit mogelijk, simpel omdat wij vooruit kunnen denken en een paard niet.
Een mate van dwang zal dan ook altijd blijven bestaan tussen ruiter en paard, zelfs als je een paard laat kiezen....dwing je hem nog altijd te kiezen.
Je kunt dus nooit
altijd mee gaan met je paard...en zal het zeker moeten leren wat wel en niet mag.
Het zou nmm. erg gevaarlijk worden als je als ruiter nooit in zou grijpen op een beslissing van een paard.
Vrij eten heeft dus ook bij mij zijn beperkingen....nee is ook nee...stel je voor dat ze in een lekkere pol JKK duikt ? Sommige paarden lusten dat echt...
Dan zal ze toch moeten weten dat ik het niet wil hebben lijkt me.
Het woordje nee (of hoe je het ook zeggen wil) lijkt me dan ook op zijn minst essentieel om je paard te leren.
Gr. Nick
Met geduld,vertrouwen
en liefde bereik je meer
Warboel
