Wil schreef op vrijdag 20 augustus 2010, 13:16:
> Denk je niet Sandra, dat de paarden die je gehad hebt bewust op je pad
> gekomen zijn?
> En dat je daar heel veel van geleerd hebt? Zodat je kon groeien tot waar
>
> Wil.
>
> Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Wow, Wil! Ben het volledig met je eens. Ik heb onlangs nog tegen mijn man gezegd, al zou ik nooit meer op ze mogen of kunnen rijden, ze alleen al mogen verzorgen, ze kunnen zien en ruiken, dat is voor mij genoeg. Ja, hier nog zo iemand die kan genieten van de geur van hooi, de geur van mest (ja echt
) of 's avonds in het pikkedonker een intens gelukkig gevoel kan krijgen van het ritselen van paardenbenen in het gras en het zachtjes snorken van het paardenvolk.
Gewoon lekker doen wat je denkt te moeten doen. Niets moet, alles mag. Wanneer gaat er nu iets niet goed? Ja, als je van tevoren heb bedacht wat het resultaat moet zijn, dan kan er wel eens iets niet helemaal goed gaan. Maar als je gewoon helemaal niets als resultaat voor ogen houdt, gewoon dingen doet en blij kan zijn met gewoon de tijd die je samen door brengt? Dan is toch iedere minuut een feestje? Je moet jezelff niet willen meten. Met wie? Waar aan? Gewoon lekker bezig zijn met waar je bezig mee wilt zijn en iedere keer met een lach. Want wat heb jij het als mens toch goed als dieren onderdeel zijn van je leven. Je bent inderdaad nooit uitgeleerd en als je mensen tegen komt die pretenderen alles wel te weten, heel hard voor weg rennen, want die kunnen wel eens zo in hun koker zitten dat ze heel onzinnige dingen zeggen die ook nog eens doorspekt zijn met arrogantie!
Lekker hé die glanzende knollenkonten?
Warboel
