Nick Altena schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:11:
> Idunn schreef op woensdag, 26 januari 2005, 1:43:
>
>>> Maar ja, je moet wel ergens een grens trekken natuurlijk. En dát

>
> Gr. Nick
> met geduld,vertrouwen en
> liefde bereik je meer.
Nick, als ik jouw verhaal zo lees geef ik je helemaal gelijk eigenlijk. Wat ik meer bedoelde was dat ik dus geen zin heb in een stofzuigerend over haar eigen benen struikelende pony waar ik de hele tijd aan zou moeten sleuren om een beetje door te laten lopen. Heel negatief neergetypt nu van mij, maar zo is het wel. Voor beide partijen wordt het op die manier een frustrerende rit. Net als mensen die hun hond te pas en te onpas iets lekkers geven maar als hij dan schooit krijgt ie op z'n flikker....das niet eerlijk. Dat bedoel ik dus eigenlijk meer

Stel ik ga een 4 uur durende rit maken dan maak ik idd stops, zadeltje eraf, of tenminste singel los en ff relaxen.... Dat is duidelijk, maar zijn we weer op pad dan zijn we op pad. Iemand, weet niet meer wie had een goede vergelijking vond ik...dat het net zoiets is als tegen iemand aanpraten die de krant zit te lezen. Is ook onprettig om alleen maar hm hm te horen. Idunn heeft niet eens interesse in gras onderweg, want dan zijn wij samen bezig....wel zo prettig voor ons allebei, vind ik.
Ik hoop dat ik nu duidelijker ben geweest...typend zijn dingen moeilijk uit te leggen....
Saskia