Nog wat verdere mijmeringen en bedenkingen.
Ik heb intussen nog eens een uurtje met hem kunnen doorbrengen in de piste om grondwerk ter doen, en verder nog wat in de stal.
Hij reageert in zijn stal veel beter dan in de afgesloten piste. Ik denk echt dat dit komt omdat hij in de piste niet op zijn gemak is.
Het is ook echt heel opvallend dat hij steeds naar mij blijft toekomen als ik me ontspannen opstel. Op een bepaald moment liet ik hem gewoon los in de piste en ging ik aan de kant staan. Hij keek me aan met een blik "waar ga jij nu naar toe?", en dan kwam hij gewoon bij me staan. En weer snuffelen. En na enkele minuten ging hij verderop heerlijk aan het rollen.
Hij doe me zo sterk denken aan onze Qadish, tja en dat kan ik niet echt meer rationeel denken
. Dit paardje lijkt ook zo'n lieve kleuter.
Hij geeft een compleet ander gevoel dan toen we onze 2 andere paarden kochten. Bij onze Nexor kwam er zelfs weinig/geen gevoel aan te pas. Dat was zo van: hij is rustig en braaf en ik zit er graag op. Bij onze merrie had ik veel meer bedenkingen, maar daar was mijn man echt weg van. Een grote stevige tante...
Voor we haar kochten hadden we echt een lijstje opgesteld met alle pro's en contra's en dat was 50-50.
Intussen vind mijn echtgenoot dit kleine opdondertje ook zeer tof. Het moet tegenwoordig niet meer groot en imposant zijn... Ik denk dat we dus toch een hele evolutie hebben doorgemaakt.
We hebben nog een paar keer wat gereden, ook zonder toezicht. De pensionhouder begint ons er nu mee te vertrouwen. We doen blijkbaar niet al te veel verkeerd. Onze ideëen komen niet helemaal overeen. Ik heb de neiging om de teugels niet kort te nemen en dat doen ze daar wel. Ze willen ook alles zo rustig mogelijk houden, vb. kinderen elders laten spelen, en geen speelse honden aan de ingang. Zelf beschouw ik dat soort dingen net als leermomenten. Ik merk nu ook op wanneer hij moe begint te worden. Ik vind dat ik dan al te lang ben bezig geweest, maar zij vinden dat ik dan nog even verder moet doen (hij moet het leren en conditie opbouwen)...
Hij is echt heel erg braaf en doet volgens mij zijn uiterste best. Doet niks mis. Hij schrikt wel regelmatig maar dan vertrekt hij gewoon even snel, maar komt ook snel terug tot rust.
De manege is terug open en dus is het nu wat drukker. Toen er volk aan de ingang van de piste stond te praten en lachen bleef hij in eerste instantie op respectabele afstand, maar langzaam ging hij dichter en dichter. Uiteindelijk stopte hij daar om eens te kijken wat dat daar allemaal was. Voor mij was dat het belangrijkste van die sessie. Er werd wel raar opgekeken omdat ik hem dat toeliet ("zijn goesting liet doen"
).
Ik heb ook in de piste gereden met 2 andere paarden. Hij is daar bang van. Vooral van de schimmel
. Ik wist niet dat paarden bang konden hebben van soortgenoten. Na een kwartiertje ging het al wel wat beter.
Wat ik wel sterk merk is dat ik tegenwoordig op een heel andere golflengte zit als het over paarden gaat. Ik beschouw mezelf (nog) niet als een 100 % PN'ner, maar er zit toch al een hele kloof tussen wat ik een aantal jaren geleden deed en dacht en nu...
Bepaalde opmerkingen die ik tot hier toe tegenkwam:
- "Ja, gij ziet graag hé zo van die pinto's?" Ik had 'm nie direct door, 't is namelijk een bruin paardje. Hij bedoelde eigenlijk een quarter...
- een paard moet niet fijn zijn, hij moet alleen maar hoog kunnen springen...
- die van mij was wel wat anders hoor in het begin, bijlange niet zo tam. Als ik dan zei van " 't veel leuker met een paard dat meewerkt..." dan voel je gewoon dat ze je niet voor vol aanschouwen..
- ge koopt 'm om 'gewoon' mee gaan te wandelen hé. (de paarden daar gaan niet wandelen)... en daar dan bovenop... ja dan maakt het allemaal niet zo veel uit wat je hebt.
- Gaat ge bij zo ne jonge ook zonder bit gaan?... "Ja natuurlijk"... En dan een blik van "ge zijt echt niet bij uw hoofd...
En toen ik het verhaal vertelde van mijn eigenwijze ruin in de wei (zie verhalenrubriek)...
"Zie maar dat 'm u niet overhoop loopt".
Ik antwoordde: "die loopt mij niet overhoop".
"Hoe kunt ge daar zeker van zijn?"
"Omdat ik hem goed heb opgevoed".
Enne... ik begrijp die commentaar van hun kant... Als ik kijk hoe hun paarden zich gedragen
Dit laatste is GEEN kritiek op de paarden... want volgens mij zijn het stuk voor stuk goedbedoelende beesten die gewoon gebruik maken van de situatie...
Uiteraard zijn er ook anderen hoor! Mensen die me zeggen dat het paardje écht iets voor ons lijkt. Maar die ben ik tot hiertoe minder tegengekomen.
Ik heb wel het gevoel dat de pensionhouder goedkeurend staat tegen onze benadering. Hij was eens komen 'gluren' naar mijn "grondwerk" en zei achteraf... Ge doet maar hoor, leert 'm maar goed op. Eerlijk gezegd denk ik dat hij verrast is van hoe goed dat we het (in zijn ogen) doen. We hebben daar nu al 3 jaar niet meer gereden en hij redeneerde vanuit dat perspectief. Ik hoor van anderen dat hij blijkbaar vindt dat het heel goed gaat.
Nu ja, dat vinden we zelf ook.
Hij is echt in mijn hoofd aan het kruipen... Het is alsof de "klik" er al is en dat lijkt me erg vlug, want eigenlijk ken ik hem nog helemaal niet. Een heel vreemd gevoel, bij onze andere 2 paarden is dat veeeeeeeeeel later gebeurd.
Lena,
(NIET grandioos
bitloos 
)
Warboel
