Piet schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:05:


Wat een geweldige ervaring. Ik was het alweer vergeten, maar met mijn merrie heb ik dit ook ooit meegemaakt. Ik stapte af in een groot weiland, dat behalve de ingang wel omheind was en liet haar daar los. En toen kon ik het ook niet laten om aan te wandelen. En jawel hoor. Grazend liet ze de afstand tussen haar en mij niet groter worden dan 30 meter.

Moniek

Sabrina Adams schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:17:



Mijn eerste Ijslander was energiek, maar niet bang. Totdat we een mevrouw tegenkwamen met een enorm grote Ierse Wolfshond. Dat vond mijn paard vreselijk. Maar goed, na deze hond een paar keer ontmoet te hebben, ging het toch redelijk.
Toen ik vlak daarna over hetzelfde pad met haar wandelde, stond er in een weitje een heel klein ponietje, echt zo super klein, kleiner nog dan de Ierse wolfshond.. Mijn paard liep er gewoon op af totdat de kleine pony begon te hinneken. Mijn paard raakte volledig in paniek en dat is wat dat kleine ponietje betreft nooit meer goed gekomen. Waarschijnlijk stond haar wereld op zijn kop. Eerst iets met de afmeting van een klein paard dat een hond bleek te zijn en toen een hond die begon te hinniken.

Moniek

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:14:


In dat geval zou ik wat hooi bijvoeren. Hij hoeft dan geen honger te hebben omdat hij vier uur niet kan grazen. Ik moet er niet aan denken dat mijn paard zomaar hapjes gaat nemen langs de route. Rijden op zo'n paard lijkt me net zoiets als praten met je man terwijl hij de krant leest.

Dan vervolgens 4 uur

Moniek

Spirit schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:07:


Wat is PN?

Moniek

Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:15:


Domme vraag: Paard Natuurlijk?..
Tot daar!

Spirithorses schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:31:


Knap dat je dat zo precies af kunt stemmen. Mijn IJslander tikte met de achtervoeten de grond aan als hij liep. Met rijden kon ik dit voor een groot deel positief beinvloeden, maar niet helemaal. Na de tweede keer natuurlijk bekappen, loopt hij linksachter goed en tikt hij nog met rechtsachter. Rijdend kan ik het nu bijna wegwerken. Maar hoe ik dat doe? Ik zou het niet na kunnen vertellen. Ik kan het alleeen navoelen.
Dus vandaar mijn belangstelling vor de Alexandertechniek. Waarschijnlijk doe ik iets soortgelijks.

Bedankt

Moniek

Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 0:10:


Dat je nog kunt rijden met dergelijke problemen. Ik heb momenteel ook grote problemen met mijn rug en ik kan dus alleen maar stappen en tolten.
Gelukkig kan mijn paard tolten. Daarbij ligt mijn aandacht bij hoe ik beweeg en hoe mijn paard beweegt. Sinds enkele dagen is dat weer heilzaam. Daarvoor was het zo erg dat ook stappen en tolten mij veel pijn opleverde. Mijn paard lijkt gelukkig optima forma zo zonder ijzers en in de winterse frisheid. Hij is vrolijk en superbraaf, alsof hij het weet.
Heb je les van iemand die de Alexandertechniek aanleert? Of lees je bepaalde boeken?

Moniek